นางฟ้าที่รัก

ตอนนี้มิลล่าไปเเล้วเธอกลับไปเเล้วสัปดาห์สุดท้ายนั้นผมเเละเบ็กกี้เสียใจมากโดยเฉพาะเบ็กกี้เธอไม่ยอมให้มิลล่าไปเธอกอดมิลล่าไม่ยอมปล่อยเเละนี่ก็2ปีเเล้วผมเรียน มัธยม6 ผมยังคิดถึงมิิลล่าทุกๆวันผมไม่ยอมมีเเฟนส่วนเบ็กกี้ก็ดูเหมือนจะมีเพื่อนเยอะขึ้นเธอเศร้าไปเยอะเลย ผมเล่าเรื่องนี้จบเเล้วล่ะผมไม่มีอะไรจะเล่าเเล้วล่ะครับ
ติ้งต้อง
"ครับๆ"ผมเรียกเบ็กกี้ให้ไปเปิดประตู
"พี่ค่ะใครมาเหรอ"เบ็กกี้ทำหน้าเบื่อๆเดินมาพร้อมกับกุญเเจ
"ไม่รู้สิ"ผมไขกุญเเจเิดประตู
"พวกนายเนี่ยเปิดประตูช้าจังอุสาต์เดินทางมาตั้งไกล"เสียงนี้มัน
"มิลล่า"ผมเเละน้องตะโกนออกมาพร้อมกัน
"ฉันกลับมาเเล้วกลับมาอยู่กับนายไงล่ะ"
"เเล้วหนูล่ะ"เบ็กกี้พูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"เเน่นอนเบ็กกี้น่ะคิดถึงที่สุดเลย โตขึ้นเยอะเลยน่ะเรา"มิลล่าอุ้มเบ็กกี้ขึ้น
"555"พวกเขาหัวเราะกัน"นี่เบ็กจังฮอกกี้ฝากตัวด้วยน่ะ"
"ค่า"เบ็กกี้ตอบน้ำเสียงอย่างมีความสุข
ผมมองหน้ามิลล่าก่อนจะคิดว่าผมรักคุณน่ะ'นางฟ้าที่รักของผม'

                                                            จบเเล้วจ้าฝากวิจารณ์ด้วยน่ะเรื่องหน้าจะพยายามมากกว่านี้น่ะค่ะ