ครั้งหนึ่งสายลมเคยพัดผ่าน...

      “สายลมจงรวมตัวกันเป็นศาสตราวุธเพื่อฟาดฟันศัตรู ด้วยใจที่อยากปกป้องหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยน”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับสายลมที่พัดโหมกระหน่ำ ถ้าเธอคิดจะชนะเขาแน่นอนล่ะว่าเธอต้องใช้พลังทำลายร้าง เพราะฉะนั้น เขาจะโอบกอดเธอด้วยสายลมนี้

ไม่นานพายุที่โหมกระหน่ำก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะรวมตัวกันเป็นดาบสีเขียวอ่อน ราวกับใบไม้แรกเริ่มของต้นไม้ทิพย์ ไม่รอช้าชายหนุ่มฟาดฟันดาบในมือใส่หญิงสาว ที่ยิ้มราวกับปีศาจร้าย ก่อนจะใช้อาวุธของตนกันดาบตรงหน้าส่วนมืออีกข้างก็เตรียมที่จะฟันชายหนุ่มจากทางด้านหลัง...

“ไม่ง่ายแบบนั้นหรอกครับคุณน้องสาว” เขาพูดพร้อมกับมีพงพฤกษาโอบรัดหญิงสาวไว้ เถาวัลย์ที่เหนียวราวกับยางของศาสตราพฤกในโลกภูต รัดหญิงสาวไว้แน่นจนหายใจไม่ออก

“อย่างนั้นหรือค่ะ มันก็ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก” พงพฤกษาสีเขียวเข้มกลางเป็นเกร็ดน้ำแข็งก่อนจะแหลกละเอียดเป็นผิวผง

ใช้ธาตุน้ำในพืชสินะ ฉลาดใช้ได้เลยนี่ แต่ยังไม่พอ

“พายุมนตรา”ชายหนุ่มวิ่งวนรอบตัวหญิงสาวด้วยความเร็วแสง สายลมที่เริ่มพัดรุนแรงขึ้นไม่ต่างอะไรจะดาบสั้นนับพันที่พุ่งตรงมากฉีกเลือดฉีกเนื้อเธอเลย และเพราะความประมาทของเธอทำให้ร่างบางปลิวตกจากการต่อสู้ไป

ไม่นานนักโลกแห่งน้ำแข็งที่ถูกสร้างขึ้นเป็นสนามรบก็เลือนหายไป ชายหนุ่มมองชัยชนะที่ได้อย่างไม่ภาคภูมิใจเท่าไหร่นัก

“ทำไมถึงไม่ใช้คทานั่น...มันอาจทำให้เธอเป็นผู้ชนะ”เขาถามเสียงแผ่วเบาตามสายลม

“มนุษย์มักมองข้ามสายน้ำเสมอ และพยายามมอบสิ่งที่ตนต้องการให้สายน้ำเธอจึงโดดเดี่ยวเรื่อยมา พวกเขายัดเหยียด สิ่งที่ไม่ใช่ตัวเธอให้เธออยู่เสมอ โดยไม่เคยถามเลยว่าเธอชอบหรือไม่... แต่เพราะอย่างนั้น ฉันจะช่วยเด็กคนนั้นตามที่พี่ต้องการ ส่วนที่พี่ถามว่าทำไมไม่ใช้คทา คำตอบง่ายๆ ก็เพราะฉันเป็นเพื่อนของสายน้ำ ในเมื่อสายน้ำอยากช่วยเด็กคนนั้น ฉันก็จะยอมช่วย เพราะตัวฉันจะไม่มีวันบังคับให้เพื่อนฉันทำสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการ”

ชายหนุ่มยิ้มบางๆที่มุมปากกับคำพูดของหญิงสาวที่ดังขึ้นต่อเนื่อง ถึงจะเข้าใจยากไปสักหน่อย แต่นี่แหละน้องสาวจอมเอาแต่ใจของเขา ไม่ว่าจะชอบทำอะไรที่เห็นแก่ตัว แต่ทั้งหมดก็เพื่อให้สิ่งที่ตัวเองปกป้องปลอดภัย ไม่ได้มีการทำเพื่อตัวเองเลยสักครั้ง

“ขอบใจน้องสาวพี่จะจำพระคุณอันสูงยิ่งนี้ไว้”เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก ก่อนจะได้รับสิ่งที่เป็นคำตอบออกมา

“If you lose  the water, You’ll die alike...”

...แค่นี้สายลมของเขาก็สมบูรณ์เสียที สายลมแห่งความหวังที่จะพัดไปให้เด็กคนนั้น

ไม่สิทั้งสายลม และ สายน้ำต่างหาก..