เมื่อฝนตกคุณคิดถึงอะไร

“ฟ้ามันรั่วหรือไงฟะ”  ชายหนุ่มหงุดหงิด ขณะเดินตากฝน เสื้อแขนยาวสีขาวชุมโชกจนแนบเนื้อ กางเกงแสล็คสีดำเปื้อนโคลน พอๆกับรองเท้าหนัง ที่เขาเพิ่งเดินตกหลุมที่ริมบทวิถี
 
          “ทำไมมันซวยอย่างนี้ฟะ” เขาคิดงานก็ยังหาไม่ได้ จบมาได้หลายเดือนแล้ว วันนี้ก็ออกมาสัมภาษณ์ตั้งหลายที่ แต่แววที่จะได้แทบไม่มี
 
          “แล้วเราจะติดด่อกลับไปนะคะ”
 
          ประโยคเดียวที่เขาได้ยินในวันนี้ในวันนี้ ไม่ว่าไปที่ไหนก็ได้รับคำตอบอย่างเดียวกัน ออกมาฝนก็เจอตกหนัก ราวกับจะซ้ำเติมชีวิตของเขาให้มันเจ็บช้ำลงไปอีก 
 
          ตัวเปียกชุ่ม มองฟ้าที่ครึ้มมืด มันก็มืดมนพอๆกับอนาคตของเขา  แล้วชีวิตกูจะเจอแสงสว่างของชีวิตเมื่อไหร่
 
 
          ชายหนุ่มถอนหายใจ รู้ซึ้งถึงชีวิตนอกมหาลัยว่ามันเป็นเช่นไร  เรียนให้จบว่ายากแล้ว แต่หางานทำว่ายากยิ่งกว่า อีกเดือนถ้ายังหางานไม่ได้  พ่อกับแม่จะต้องเหนื่อยกับเขาอีกเท่าไหร่
 
          เขาเดินฝ่าฝน เปียกก็ให้มันเปียกไป มองไปเห็นทุกคนกำลังเดินอย่างเร่งรีบพร้อมร่มคันใหญ่ไม่มีใครที่จะโง่เดิน ตากฝนอย่างเขา แล้วเขาก็แปลกใจ เมือเห็น ผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดคล้ายพนักงานทำความสะอาด เดินลงจากรถเมล์ ลุยฝนที่ตกลงมาอย่างไม่อนาทร ไม่ยี่หระต่อเม็ดน้ำที่พร่ำใส่หัว ที่แปลกใจคือ เธอเดินแล้วยิ้ม
 
          ยิ้ม? เป็นรอยยิ้มที่เชื้อเชิญให้ใครที่เห็นต้องยิ้มตาม ภาพของหญิงคนนั้นช่างกินตาเขามาก ฝนตกทุกคนกลางร่ม มีเขากับเธอเท่านั้นที่ตากฝน  เขาเผลอยิ้มตาม เมื่อเราสบตากัน แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนจะเดินจากกันไป
 
          ผลันเขาก็คิดถึงเพลงหนึ่ง
 
          Raindrops keep falling on my head  ของ   BJ THOMAS  เขาหยิบโทรศัพท์ก่อนจะเปิดเพลงนี้ทันที
เพลงจังหวะง่ายสบายๆ เสียงกีตาร์โปร่งตอนขึ้นต้นนั้นมันช่วยขจัดใจที่ขุ่นมัวของเขาหายไป
 
Raindrops keep falling on my head And just like the guy whose feet are too big for his bed Nothin' seems to fit Those raindrops are falling on my head, they keep falling
 
....สายฝนหล่นลงบนหัวของฉันอยู่นั่นแหละ เหมือนกับคนที่นอนบนเตียงแล้วเท้ายื่นออกมา ดูแล้วมันช่างไม่พอดี สายฝนเหล่านั้นก็ยังคง ร่วงหล่นลงบนหัวฉันอยู่นั่นเอง
 
          เขาออกเดินอีกครั้ง ยิ้มให้กับทุกคน เดินผ่านมาเรื่อยๆ  ฟังเพลงไปอย่างสบายอารมณ์โดนรถเยียบย่ำน้ำกระเซ็นมาโดนตัวก็ไม่รู้สึกอะไร ทำไมเราต้องเครียดด้วยไม่เข้าใจ ฟ้าฝนมันก็ทำหน้าที่ของมัน อีกไม่นานพระอาทิตย์ก็กลับมาประจำการ ท้องฟ้าก็จะกลับมาสดใส เมือนพระเจ้าสไลด์หน้าจอทัชสกรีน
 
          เขาเดินมาไกลเท่าไหร่แล้วนะ เพลงจบไม่รู้กี่รอบ แต่เขาก็เปิดฟังซ้ำๆ เห็นหญิงสาวคนหนึ่งยิ้มผ่านกระจกที่ร้านกาแฟ เขายิ้มตอบ โลกนี้ก็ยังมีอะไรที่ดีมากอีกมายเพียงเราเลือกมอง ทำไมเราต้องเศร้าด้วย ไม่เข้าใจ เหมือนท่อนหนึ่งของเนื้อเพลงบอกไว้
 
But there's one thing I know The blues he sends to meet me won't defeat me It won't be long till happiness steps up to greet me แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉันรู้ ว่าความรู้สึกเศร้าๆ ที่เขานำพามาให้ ไม่มีทางทำให้ฉันปราชัย ความรู้สึกเหล่านั้นมันอยู่ได้ไม่นานหรอก จนกระทั่งความสุขมันก้าวเข้ามาทักมายฉันอีกครั้ง
 
          เขาเดินฟังเพลงไม่ทันได้ดูทางข้ามถนน เกือบถูกรถชน รถแท็กซี่คันนั้น กลับไม่หงุดหงิดไม่มีบีบแตรไล่ ชายหนุ่ม ก้มหัวให้ก่อนจะก้าวเดินต่อไป
 
          เดินเข้าบ้านพร้อมเพลงเดิมเป็นเพื่อน
 
          “มาแล้วเหรอ ทำไมตัวเปียกขนาดนั้นละ แล้วทำไมไม่โทรให้พี่ไปรับละ” พี่ชายร้องทัก
 
          “มีอะไรครับพี่ ฝนตกแค่นี้สบายมาก” เขาตอบพี่ชายอย่างยิ้มแย้ม  “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วจะมาถามว่า พี่ได้บอกคนที่พี่ชอบไปแล้วหรือยัง” ชายหนุ่มหัวเราะ เพราะเห็นหน้าพี่ชายแดง