ปลายฝัน

"เดี๋ยวระวัง!"
เอรีบคว้ามือภัทรทันทีเพราะเห็นว่าตรงหน้ามีเเอ่งน้ำอยู่
"นายจับมือฉันทำไม ปล่อยน้าาา"
ภัทรรีบสะบัดมือออก
"นี่! ลืมไปเเล้วหรือไงเราเป็นเเฟนกันเเล้วนะ"
เอเอามือมาหยิกเเก้มภัทร
"เออ! ก็จริงเเหะ เเต่เป็นเเค่เเฟนหลอกๆ ไม่ต้องเหมือนคู่รักจริงๆก็ได้ม้างง"
"ไม่ได้สิ เป็นเเฟนกันทั้งทีก็ต้องให้สจริงไปเลย"
"นี่นาย...คิดอะไรกับฉันหรือปล่าวเนี่ยย"
"คิด..."
"คิด คิดอะไรนายคิดอะไรกับฉันบอกมานะ!!"
ภัทรตาโตทันทีพลางเขย่าตัวเอ
"ปล่อยๆฉันเจ็บๆ คิดว่าเราน่าจะกลับบ้านกันได้เเล้วมันดึกมาเเล้วด้วย"
"ระ รู้เเล้วน่าปะเดี๋ยวฉันนำทางเอง"
ภัทรหน้าเเดง เเละกระสับสะส่ายที่เผลอหลุดปากไป (เขินนั่นเองเเหละ)
"ภัทร" #ตะโกนเสียงดัง
"อะไรเล่าตามมาซี้"
"ทางนี้! เเหมเเค่นี้ก็ลืมทางกลับบ้านเลยหรอ" #เอามือชี้ไปอีกทางนึง
"ไม่ได้ลืมซักหน่อยก็เเค่เดินเล่นน่ะ"
"ไปกลับได้ล่ะ" #จับมือภัทร
"เฮ้ย! น้อยๆหน่อยๆปล่อยเลย"
"ไม่" #เดินต่อ
"นี่บอกให้ปล่อยไง"
____สุดท้ายก็มาถึงบ้านจนได้____
"อ้าว! ทั้งสองคนทำไมวันนี้กลับดึกจังจ้ะ เเถมจับมมือกันอีกต่างหาก"
คุณเเม่ของเอเดินออกมาทักทาย
"ปล่าวนะค่ะพอดีเอเขาเดินไม่ค่อยได้คงเป็นโรคกระดูกเสื่อมเเก่เเล้วก็งี้เเหละค่ะ"
"อ้าว! ภัทรว่าเราเธอไม่เเก่เลยเนาะ"
"ใช่ซี้ชั้นน่ะัยังเอ๊าะๆ อยู่ไม่เหมือนนายหลอกเอาหมากไหมตา"
"เดี๋ยวเถอะนะเธอโดนเเน่"
"เเบร่ จ้างก็จับไม่ได้หรอกยะ" #วิ่งหนี
"เดี๋ยวคอยดูๆ"
____เเละเเล้วทั้งสองคนก็วิ่งไล่จับกัน____
"พอล่ะเราเหนื่อยๆ"
เอนั่งลงตรงบรรได
"โห่! กากนี่หว่าา"
"พอล่ะเชิญคุณภัทรศยาวิ่งเล่นไปคนเดียวเลยครับ"
"งั้นฉันไปนอนล่ะ"
"ไม่อาบน้ำหรอเพิ่งตากฝนเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"
"ม่ายอ่ะ~ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเดียวก็พอ"
"ตามใจๆ"
"ไปล่ัะนะ"
"ฝันดีน้าา ยัยคุณหนูภัทร"
เอตะโกนไล่หลัง
"ไอบ้าเดี๋ยวคุณน้าก็ได้ยินหรอก" (ใจจริงเเอบเขิน)
"ไม่ต้องห่วงเเม่หลับเเล้ว จุ๊บๆ"
"อี๋! เเหวะเลี่ยน" #รีบวิ่งขึ้นห้อง
____บนห้องภัทร____
"มันใช่ความรักเเน่หรอนี่ัฉัน...รักนายตั้งเเต่เื่มื่อไรกัน" #จับหน้าตัวเองเเล้วล้มตัวนอน
 
อัพซะเยอะเลยอย่าเพิ่งลืมกันน้าาา ฝากติดตามต่อด้วยยย =w=!!