ปลายฝัน

"เดี๋ยวระวัง!"

เอรีบคว้ามือภัทรทันทีเพราะเห็นว่าตรงหน้ามีเเอ่งน้ำอยู่

"นายจับมือฉันทำไม ปล่อยน้าาา"

ภัทรรีบสะบัดมือออก

"นี่! ลืมไปเเล้วหรือไงเราเป็นเเฟนกันเเล้วนะ"

เอเอามือมาหยิกเเก้มภัทร

"เออ! ก็จริงเเหะ เเต่เป็นเเค่เเฟนหลอกๆ ไม่ต้องเหมือนคู่รักจริงๆก็ได้ม้างง"

"ไม่ได้สิ เป็นเเฟนกันทั้งทีก็ต้องให้สจริงไปเลย"

"นี่นาย...คิดอะไรกับฉันหรือปล่าวเนี่ยย"

"คิด..."

"คิด คิดอะไรนายคิดอะไรกับฉันบอกมานะ!!"

ภัทรตาโตทันทีพลางเขย่าตัวเอ

"ปล่อยๆฉันเจ็บๆ คิดว่าเราน่าจะกลับบ้านกันได้เเล้วมันดึกมาเเล้วด้วย"

"ระ รู้เเล้วน่าปะเดี๋ยวฉันนำทางเอง"

ภัทรหน้าเเดง เเละกระสับสะส่ายที่เผลอหลุดปากไป (เขินนั่นเองเเหละ)

"ภัทร" #ตะโกนเสียงดัง

"อะไรเล่าตามมาซี้"

"ทางนี้! เเหมเเค่นี้ก็ลืมทางกลับบ้านเลยหรอ" #เอามือชี้ไปอีกทางนึง

"ไม่ได้ลืมซักหน่อยก็เเค่เดินเล่นน่ะ"

"ไปกลับได้ล่ะ" #จับมือภัทร

"เฮ้ย! น้อยๆหน่อยๆปล่อยเลย"

"ไม่" #เดินต่อ

"นี่บอกให้ปล่อยไง"

____สุดท้ายก็มาถึงบ้านจนได้____

"อ้าว! ทั้งสองคนทำไมวันนี้กลับดึกจังจ้ะ เเถมจับมมือกันอีกต่างหาก"

คุณเเม่ของเอเดินออกมาทักทาย

"ปล่าวนะค่ะพอดีเอเขาเดินไม่ค่อยได้คงเป็นโรคกระดูกเสื่อมเเก่เเล้วก็งี้เเหละค่ะ"

"อ้าว! ภัทรว่าเราเธอไม่เเก่เลยเนาะ"

"ใช่ซี้ชั้นน่ะัยังเอ๊าะๆ อยู่ไม่เหมือนนายหลอกเอาหมากไหมตา"

"เดี๋ยวเถอะนะเธอโดนเเน่"

"เเบร่ จ้างก็จับไม่ได้หรอกยะ" #วิ่งหนี

"เดี๋ยวคอยดูๆ"

____เเละเเล้วทั้งสองคนก็วิ่งไล่จับกัน____

"พอล่ะเราเหนื่อยๆ"

เอนั่งลงตรงบรรได

"โห่! กากนี่หว่าา"

"พอล่ะเชิญคุณภัทรศยาวิ่งเล่นไปคนเดียวเลยครับ"

"งั้นฉันไปนอนล่ะ"

"ไม่อาบน้ำหรอเพิ่งตากฝนเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"

"ม่ายอ่ะ~ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเดียวก็พอ"

"ตามใจๆ"

"ไปล่ัะนะ"

"ฝันดีน้าา ยัยคุณหนูภัทร"

เอตะโกนไล่หลัง

"ไอบ้าเดี๋ยวคุณน้าก็ได้ยินหรอก" (ใจจริงเเอบเขิน)

"ไม่ต้องห่วงเเม่หลับเเล้ว จุ๊บๆ"

"อี๋! เเหวะเลี่ยน" #รีบวิ่งขึ้นห้อง

____บนห้องภัทร____

"มันใช่ความรักเเน่หรอนี่ัฉัน...รักนายตั้งเเต่เื่มื่อไรกัน" #จับหน้าตัวเองเเล้วล้มตัวนอน

อัพซะเยอะเลยอย่าเพิ่งลืมกันน้าาา ฝากติดตามต่อด้วยยย =w=!!