ลมหายใจของเมื่อวาน

สารภาพรัก
หลังเลิกเรียน...
"เเก ไปเล่นตู้เกมส์ที่ร้านข้างๆที่เรียนพิเศษอังกฤษมั้ย?" นิคถามเพื่อนๆในกลุ่มของเขา
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยววันนี้ต้องกลับไปซ้อมกีต้าร์ที่เราเพิ่งแกะใหม่อ่ะ โทษทีนะเว้ย!" ต้าตอบพร้อมกับรีบเก็บข้าวของแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"เอ๊ยๆ เดี๋ยวดิว่ะ ไอ้ต้า" เพื่อนอีกคนนึงในกลุ่มตะโกนเรียก
"สงสัยมันต้องแอบชอบใครสักคนแน่เลยว่ะ ว่ามะ? ไม่งั้นมันไม่รีบกลับบ้านไปซ้อมกีต้าร์ขนาดนี้หรอก เพราะปกติมันชอบกลับบ้านช้ากว่าคนอื่นอยู่ตลอดนิ " นิคพูดกับเพื่อนๆในกลุ่มแล้วก็เดินไปร้านเกมส์
ที่บ้านต้า...
"แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉันคงเป็นเพราะฟ้าข้างบนหรือใครส่งเธอลงมาเปิดหัวใจให้รักเป็นสักที...// เเหม เสียงดีเหมือนกันนะเราน่ะ" แม่ต้าเดินเข้ามาขณะที่ต้ากำลังซ้อมเล่นกีต้าร์อยู่ในห้องเพื่อเป็นเซอร์ไพรซ์ให้เปียโน
"ขอบคุณครับแม่ ^^" ต้ารีบขอบคุณคุณแม่ที่ชม
"อื้อๆ ว่าแต่เราจะรีบกลับมาบ้านมาซ้อมกีต้าร์ทำไม ทำไมไม่อยู่เล่นกับพวกเพื่อนๆที่โรงเรียนก่อนหล่ะ? หรือว่าเเอบปลื้มสาวคนไหนอยู่รึเปล่า? 55555 " แม่ต้าถามต้าด้วยความสงสัยเพราะปกติต้าจะกลับมาบ้านช้ากว่านี้
"โธ่ว!แม่ ถามผมตรงไปป่าว? ผมเขินนะ" "อุ๊ย! โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วก็ต้องมีบ้างและ ที่แอบปลื้ม แอบชอบสาวคนนู้นคนนี้อ่ะ งั้นแม่ไม่กวนและ ซ้อมให้คล่องๆนะเขาจะได้ชอบ" แม่ต้าพูดส่งท้ายก่อนจะเดินลงไปทำกับข้าวมื้อเย็นข้างล่าง
เช้าวันรุ่งขึ้น...
"เห้ย! ไอ้ต้า แกเอาจริงอ่อว่ะ?! เอากีต้าร์มาเล่นให้เขาคนนั้นที่โรงเรียนเลยอ่อ" นิคถามต้าอย่างตกอกตกใจ
"เออดิ เราเจอคนที่ใช่แล้วและ อยู่ห้องเดียวกันด้วย เจอกันครั้งเดียวก็รู้เลยว่าเธอคือคนที่ใช่.." "ถุย!" เพื่อนๆพูดพร้อมกันด้วยความที่หมั่นๆส้คนกำลังอินเลิฟ
"นี่! ทำอย่างพวกนายไม่เคยอินเลิฟอะไรอย่างงี้อ่ะ" ต้าสวนกลับจนทุกคนเงียบ
"อ่ะๆนั่นไง คนที่แกแอบชอบตั้งแต่แรกเจอ" นิคพูดพร้อมกลับชี้ไปที่เปียโน สาวน้อยที่ทำให้หนุ่มอย่างต้าหลงรักตั้งแต่เเรกเจอ
"เห้ยแก พวกผู้ชายกลุ่มนั้นเขามองมาที่พวกเราทำไมว้าา?" เบลถามเปียโนด้วยความสงสัย
"เออว่ะ ไม่รู้เหมือนกัน ลองเข้าไปถามมั้ย?" เปียโนตอบแล้วก็เดินไปหากลุ่มผู้ชายกับเบล
ระหว่างที่เปียโนกับเบลกำลังเดินเข้าไปหากลุ่มของต้าและนิค...
"นิค!! เอาไงดีว่ะ เล่นเลยดีป่ะ?" ต้าถามนิคด้วยความที่ตื่นเต้น
"เอาเลยเว่ย แต่รอตอนที่เปียโนถามเดินมาก่อนนะแล้วแกก็ร้องท่อนแรกๆ แล้วลองดูถ้าเปียโนร้องตอนท่อนฮุกอ่ะ แสดงว่าเปียโนก็คงมีใจให้แกนิดนึง"
"อ่าวว ว่าไง? มองมาที่พวกเราทำไมอ่อ?"เปียโนถาม
"แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉันมันเป็นรักที่กะทันหันไปแต่จะมองยังไงเธอก็ใช่ คนเดียวที่ฉันรอ
แปลกแต่จริง บอกฉันซิว่าทุกอย่างไม่ใช่ฝันบอกกับฉันว่าเธอทำได้ยังไงเปลี่ยนคนที่คอยปิดหัวใจให้รักเธอง่ายดายบอกตรงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร ใจข้างในก็ยอมแพ้แม้เธอไม่เคยบอกว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง..." 
"เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิดเป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิดแค่ได้รักเธอต่อไป เพราะทำอย่างไรก็ห้ามใจไว้ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิดไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิดเธอไม่รู้ไม่เป็นไร (เธอไม่รู้ไม่เป็นไร)ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างในที่ฉันมีต่อเธอ" เปียโนร้องตามต้า
"อั้ยย้ะ! รู้จักเพลงนี้ด้วยอ่อ? เราเล่นเพื่อเธอเลยนะเปียโน เราชอบเธออ่ะ" ต้าพูดหลังจากได้ยินเสียงร้องอันไพเราะเพราะพริ้งของเปียโน สาวน้อยที่เขาหลงรักพร้อมกับสารภาพรักกับเธอ
"อื้อๆเราชอบเพลงนี้มากเลยด้วยและ จะว่าไปเราก็ชอบเธอเหมือนกัน" เปียโนตอบต้า
"จะเป็นอะไรมั้ย? ถ้าเราจะขอเธอเป็นแฟน..." "อืม..ได้สิ"
"เย้ๆ!!! ดีใจด้วยนะเว้ย ต้า" เพื่อนต่างดีใจกับต้าที่ได้คบกับเปียโน
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปเรียน
หลังจากที่เห็นคนอินเลิฟเขาคุยกัน