ลมหายใจของเมื่อวาน

สารภาพรัก

หลังเลิกเรียน...

"เเก ไปเล่นตู้เกมส์ที่ร้านข้างๆที่เรียนพิเศษอังกฤษมั้ย?" นิคถามเพื่อนๆในกลุ่มของเขา

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยววันนี้ต้องกลับไปซ้อมกีต้าร์ที่เราเพิ่งแกะใหม่อ่ะ โทษทีนะเว้ย!" ต้าตอบพร้อมกับรีบเก็บข้าวของแล้วก็เดินออกจากห้องไป

"เอ๊ยๆ เดี๋ยวดิว่ะ ไอ้ต้า" เพื่อนอีกคนนึงในกลุ่มตะโกนเรียก

"สงสัยมันต้องแอบชอบใครสักคนแน่เลยว่ะ ว่ามะ? ไม่งั้นมันไม่รีบกลับบ้านไปซ้อมกีต้าร์ขนาดนี้หรอก เพราะปกติมันชอบกลับบ้านช้ากว่าคนอื่นอยู่ตลอดนิ " นิคพูดกับเพื่อนๆในกลุ่มแล้วก็เดินไปร้านเกมส์

ที่บ้านต้า...

"แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน
คงเป็นเพราะฟ้าข้างบนหรือใคร
ส่งเธอลงมาเปิดหัวใจให้รักเป็นสักที...// เเหม เสียงดีเหมือนกันนะเราน่ะ" แม่ต้าเดินเข้ามาขณะที่ต้ากำลังซ้อมเล่นกีต้าร์อยู่ในห้องเพื่อเป็นเซอร์ไพรซ์ให้เปียโน

"ขอบคุณครับแม่ ^^" ต้ารีบขอบคุณคุณแม่ที่ชม

"อื้อๆ ว่าแต่เราจะรีบกลับมาบ้านมาซ้อมกีต้าร์ทำไม ทำไมไม่อยู่เล่นกับพวกเพื่อนๆที่โรงเรียนก่อนหล่ะ? หรือว่าเเอบปลื้มสาวคนไหนอยู่รึเปล่า? 55555 " แม่ต้าถามต้าด้วยความสงสัยเพราะปกติต้าจะกลับมาบ้านช้ากว่านี้

"โธ่ว!แม่ ถามผมตรงไปป่าว? ผมเขินนะ" "อุ๊ย! โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วก็ต้องมีบ้างและ ที่แอบปลื้ม แอบชอบสาวคนนู้นคนนี้อ่ะ งั้นแม่ไม่กวนและ ซ้อมให้คล่องๆนะเขาจะได้ชอบ" แม่ต้าพูดส่งท้ายก่อนจะเดินลงไปทำกับข้าวมื้อเย็นข้างล่าง

เช้าวันรุ่งขึ้น...

"เห้ย! ไอ้ต้า แกเอาจริงอ่อว่ะ?! เอากีต้าร์มาเล่นให้เขาคนนั้นที่โรงเรียนเลยอ่อ" นิคถามต้าอย่างตกอกตกใจ

"เออดิ เราเจอคนที่ใช่แล้วและ อยู่ห้องเดียวกันด้วย เจอกันครั้งเดียวก็รู้เลยว่าเธอคือคนที่ใช่.." "ถุย!" เพื่อนๆพูดพร้อมกันด้วยความที่หมั่นๆส้คนกำลังอินเลิฟ

"นี่! ทำอย่างพวกนายไม่เคยอินเลิฟอะไรอย่างงี้อ่ะ" ต้าสวนกลับจนทุกคนเงียบ

"อ่ะๆนั่นไง คนที่แกแอบชอบตั้งแต่แรกเจอ" นิคพูดพร้อมกลับชี้ไปที่เปียโน สาวน้อยที่ทำให้หนุ่มอย่างต้าหลงรักตั้งแต่เเรกเจอ

"เห้ยแก พวกผู้ชายกลุ่มนั้นเขามองมาที่พวกเราทำไมว้าา?" เบลถามเปียโนด้วยความสงสัย

"เออว่ะ ไม่รู้เหมือนกัน ลองเข้าไปถามมั้ย?" เปียโนตอบแล้วก็เดินไปหากลุ่มผู้ชายกับเบล

ระหว่างที่เปียโนกับเบลกำลังเดินเข้าไปหากลุ่มของต้าและนิค...

"นิค!! เอาไงดีว่ะ เล่นเลยดีป่ะ?" ต้าถามนิคด้วยความที่ตื่นเต้น

"เอาเลยเว่ย แต่รอตอนที่เปียโนถามเดินมาก่อนนะแล้วแกก็ร้องท่อนแรกๆ แล้วลองดูถ้าเปียโนร้องตอนท่อนฮุกอ่ะ แสดงว่าเปียโนก็คงมีใจให้แกนิดนึง"

"อ่าวว ว่าไง? มองมาที่พวกเราทำไมอ่อ?"เปียโนถาม

"แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน
มันเป็นรักที่กะทันหันไป
แต่จะมองยังไงเธอก็ใช่ คนเดียวที่ฉันรอ

แปลกแต่จริง บอกฉันซิว่าทุกอย่างไม่ใช่ฝัน
บอกกับฉันว่าเธอทำได้ยังไง
เปลี่ยนคนที่คอยปิดหัวใจให้รักเธอง่ายดาย

บอกตรงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ
ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร ใจข้างในก็ยอมแพ้
แม้เธอไม่เคยบอกว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง..." 

"เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด
เป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิด
แค่ได้รักเธอต่อไป เพราะทำอย่างไรก็ห้ามใจไว้ไม่ได้

เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด
ไม่สนว่าตอนสุดท้ายผลมันจะถูกหรือผิด
เธอไม่รู้ไม่เป็นไร (เธอไม่รู้ไม่เป็นไร)
ขอแค่ให้ใจได้แสดงความจริงข้างในที่ฉันมีต่อเธอ" เปียโนร้องตามต้า

"อั้ยย้ะ! รู้จักเพลงนี้ด้วยอ่อ? เราเล่นเพื่อเธอเลยนะเปียโน เราชอบเธออ่ะ" ต้าพูดหลังจากได้ยินเสียงร้องอันไพเราะเพราะพริ้งของเปียโน สาวน้อยที่เขาหลงรักพร้อมกับสารภาพรักกับเธอ

"อื้อๆเราชอบเพลงนี้มากเลยด้วยและ จะว่าไปเราก็ชอบเธอเหมือนกัน" เปียโนตอบต้า

"จะเป็นอะไรมั้ย? ถ้าเราจะขอเธอเป็นแฟน..." "อืม..ได้สิ"

"เย้ๆ!!! ดีใจด้วยนะเว้ย ต้า" เพื่อนต่างดีใจกับต้าที่ได้คบกับเปียโน

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปเรียน

หลังจากที่เห็นคนอินเลิฟเขาคุยกัน