รักใสใสวัยว้าวุ่น
เขียนโดย littleC
วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.44 น.
แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2556 00.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) มากขึ้น จนเกินควบคุม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ- มากขึ้น...
- จนเกินควบคุม...
ทำไมนะ ฉันถึงเลิกมองอิบ้าโบ๊ทไม่ได้ซะที - - ก็ไม่เบื่อหรอกนะ 555 แต่กลัวคนอื่นรู้ต่างหาก ถ้าคนอื่นรู้ล่ะก็ฉันแย่แน่ ก็เคยประกาศปาวๆนี่นาว่าจะไม่ชอบเพื่อนตัวเองเด็ดขาด แล้วตอนนี้ฉันกำลังจะผิดพูดเหรอเนี่ยยยยยยยยย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเป็นอิบ้าโบ๊ทน่ะ ยอมผิดสักครั้งแล้วกัน ^_^ เฮ้อ มีความสุขจัง ได้มองโบ๊ทอย่างงี้น่ะ
"จิน จิน จิน"
"จ้ะ"
"อาจารย์มองมาที่เธอหลายรอบแล้วนะจิน"
"จ้า ขอบคุณนะที่บอก" ถูกอาจารย์มองซะแล้วสิ แต่ฉันก็ยังเลิกมองอิบ้าโบ๊ทไม่ได้อ่ะ TT ฉันจะมาคิดบัญชีกับนายแน่ เจ้าบ้า! โทษฐานทำให้ฉันเม่อ ฮึ่ย!
พักเที่ยงงงงงงงงงงงงงง (กินข้าวๆ เย้ๆ ^_^)
"ไปกินข้าวกันเถอะ สาวๆ" เสียงหวานหู(?) ของโบ๊ทดังมาแล้ว เฮ้อ มีความสุข (เธอโรคจิตป่ะเนี่ย- -'//ไรเตอร์) (ป่าววววววน๊าาาา >///< //จิน)
"ไปสิ ฉันหิวจะแย่แล้ววววววววววว" เสียงยัยนุ่นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าหิวมาก 555 เหมือนเดิม หิวตลอดเวลา 555 เพื่อนฉันนี่นะ ^_^
"จิน แกจะไม่ไปกับเราเหรอ?" อิบ้าโบ๊ทหันมาถามฉันซึ่งกำลังเก็บของอยู่ เจ้าบ้า ใครบอกแกห๊ะ ว่าฉันจะไม่ไปกินข้าวกับพวกแก ถ้าฉันไม่ไปกับพวกแก ฉันก็ต้องกินข้าวคนเดียวเซ่ 555 เพราะฉะนั้นฉันก้ต้องไปอยู่แล้วล่ะ แต่...
"ไปสิย่ะ ฉันไม่ยอมกินข้าวคนเดียวหรอก 555 แต่ขอฉันเก็บของก่อน เดี๋ยวตามไปนะ แกสองคนไปก่อนเลย"
อิอิ ไม่ใช่แค่เก็บของหรอกนะ ฉันมีของอยากให้โบ๊ทน่ะ แต่ไม่อยากให้มันเห็นก่อนน่ะเดี๋ยวมันไม่เซอร์ไปรล์ อิอิ
10 นาทีต่อมา
เสร็จสมบูรณ์สักทีนะของขวัญสุดพิเศษของฉัน โบ๊ทรอก่อนนะ ^_^
ฉันเร่งฝีเท้าไปที่โรงอาหาร อยากรู้จังนะว่านายจะชอบรึเปล่า? อยากเห็นสีหน้า แววตาตอนนั้นจัง คงน่ารักน่าดู คิดแล้วเขิน >///<
ถึงแล้วโรงอาหาร พวกนั้นนั่งตรงไหนล่ะเนี่ย ฉันพยายามชเง้อมองหา ยัยนุ่นกับอิบ้าโบ๊ท นั่งกันตรงไหนนะ อ๊ะ! เจอแล้ว! ตรงนั้นนั่นเอง ^_^
ฉันย่างก้าวเข้าไปหาโบ๊ทด้วยใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข แต่แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! มันทำฉันซะแทบล้มตึง ทำไมถึงได้... ฮึก...ฮึก...ฮือๆๆๆ ทั้งๆที่ฉันกำลังจะเข้าไปหาโบ๊ทแล้วแท้ๆ ทำไมต้องให้ฉันเห็นภาพแบบนั้นด้วย ฮึก...ฮือ...ฮือ... ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้น โดยลืมกล่องของขวัญนั่นไว้ ตอนนี้ทั้งมือและขาของฉันอ่อนแรงเต็มที ทำไมล่ะ ทำไมโบ๊ทถึงทำแบบนั้น ฮึก...ฮือ...ฮึก...ฮึก...ฮือ...ฮือ...
........................
ความจริงจะอัพตั้งนานแล้วล่ะ ขอโทษนะค่ะ เค้าไม่มีเวลาว่างเลยน่ะค่ะ
นางเอกเราเป็นอะไรเนี่ย?!
ถ้าอยากรู้ล่ะก็ เค้ามีข้อแม้ว่า ต้องมีคอมเม้นเกิน 5 เม้นนะ แล้วเค้าจะอัพต่อ
ป.ล. ถ้าไม่ถึงก็ไม่อัพนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ