รักใสใสวัยว้าวุ่น

-

เขียนโดย littleC

วันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.44 น.

  2 session
  0 วิจารณ์
  5,794 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2556 00.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) มากขึ้น จนเกินควบคุม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
  •    
  •      มากขึ้น...
  •           จนเกินควบคุม...

 

     ทำไมนะ ฉันถึงเลิกมองอิบ้าโบ๊ทไม่ได้ซะที - - ก็ไม่เบื่อหรอกนะ 555 แต่กลัวคนอื่นรู้ต่างหาก ถ้าคนอื่นรู้ล่ะก็ฉันแย่แน่ ก็เคยประกาศปาวๆนี่นาว่าจะไม่ชอบเพื่อนตัวเองเด็ดขาด  แล้วตอนนี้ฉันกำลังจะผิดพูดเหรอเนี่ยยยยยยยยย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเป็นอิบ้าโบ๊ทน่ะ ยอมผิดสักครั้งแล้วกัน ^_^ เฮ้อ  มีความสุขจัง ได้มองโบ๊ทอย่างงี้น่ะ

     "จิน จิน จิน"

     "จ้ะ"

     "อาจารย์มองมาที่เธอหลายรอบแล้วนะจิน"

     "จ้า ขอบคุณนะที่บอก" ถูกอาจารย์มองซะแล้วสิ แต่ฉันก็ยังเลิกมองอิบ้าโบ๊ทไม่ได้อ่ะ TT  ฉันจะมาคิดบัญชีกับนายแน่ เจ้าบ้า! โทษฐานทำให้ฉันเม่อ ฮึ่ย!

 

พักเที่ยงงงงงงงงงงงงงง (กินข้าวๆ เย้ๆ ^_^)

 

     "ไปกินข้าวกันเถอะ สาวๆ"  เสียงหวานหู(?) ของโบ๊ทดังมาแล้ว เฮ้อ มีความสุข (เธอโรคจิตป่ะเนี่ย- -'//ไรเตอร์) (ป่าววววววน๊าาาา >///< //จิน) 

 

     "ไปสิ ฉันหิวจะแย่แล้ววววววววววว"  เสียงยัยนุ่นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าหิวมาก 555 เหมือนเดิม หิวตลอดเวลา 555 เพื่อนฉันนี่นะ ^_^

 

     "จิน แกจะไม่ไปกับเราเหรอ?"  อิบ้าโบ๊ทหันมาถามฉันซึ่งกำลังเก็บของอยู่ เจ้าบ้า ใครบอกแกห๊ะ ว่าฉันจะไม่ไปกินข้าวกับพวกแก ถ้าฉันไม่ไปกับพวกแก ฉันก็ต้องกินข้าวคนเดียวเซ่  555  เพราะฉะนั้นฉันก้ต้องไปอยู่แล้วล่ะ แต่...

 

     "ไปสิย่ะ  ฉันไม่ยอมกินข้าวคนเดียวหรอก 555  แต่ขอฉันเก็บของก่อน เดี๋ยวตามไปนะ แกสองคนไปก่อนเลย"

     อิอิ ไม่ใช่แค่เก็บของหรอกนะ ฉันมีของอยากให้โบ๊ทน่ะ แต่ไม่อยากให้มันเห็นก่อนน่ะเดี๋ยวมันไม่เซอร์ไปรล์ อิอิ 

    

     10 นาทีต่อมา

     เสร็จสมบูรณ์สักทีนะของขวัญสุดพิเศษของฉัน โบ๊ทรอก่อนนะ ^_^

     ฉันเร่งฝีเท้าไปที่โรงอาหาร อยากรู้จังนะว่านายจะชอบรึเปล่า?  อยากเห็นสีหน้า แววตาตอนนั้นจัง คงน่ารักน่าดู  คิดแล้วเขิน >///< 

     ถึงแล้วโรงอาหาร พวกนั้นนั่งตรงไหนล่ะเนี่ย ฉันพยายามชเง้อมองหา ยัยนุ่นกับอิบ้าโบ๊ท นั่งกันตรงไหนนะ  อ๊ะ! เจอแล้ว! ตรงนั้นนั่นเอง ^_^

     ฉันย่างก้าวเข้าไปหาโบ๊ทด้วยใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข แต่แล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! มันทำฉันซะแทบล้มตึง ทำไมถึงได้... ฮึก...ฮึก...ฮือๆๆๆ ทั้งๆที่ฉันกำลังจะเข้าไปหาโบ๊ทแล้วแท้ๆ ทำไมต้องให้ฉันเห็นภาพแบบนั้นด้วย ฮึก...ฮือ...ฮือ... ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้น  โดยลืมกล่องของขวัญนั่นไว้ ตอนนี้ทั้งมือและขาของฉันอ่อนแรงเต็มที  ทำไมล่ะ ทำไมโบ๊ทถึงทำแบบนั้น  ฮึก...ฮือ...ฮึก...ฮึก...ฮือ...ฮือ...

 

                                       ........................

ความจริงจะอัพตั้งนานแล้วล่ะ  ขอโทษนะค่ะ  เค้าไม่มีเวลาว่างเลยน่ะค่ะ 

 

นางเอกเราเป็นอะไรเนี่ย?!

ถ้าอยากรู้ล่ะก็ เค้ามีข้อแม้ว่า ต้องมีคอมเม้นเกิน 5 เม้นนะ แล้วเค้าจะอัพต่อ

 ป.ล. ถ้าไม่ถึงก็ไม่อัพนะจ้ะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา