G'L'N'ยัยซุมซ่ามสะดุดรักนายเพลย์บอย
7.8
เขียนโดย ging
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.19 น.
6 ตอน
2 วิจารณ์
10.31K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.33 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) โรแมนติกจัง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เดี๋ยวขิงจะออกไปหาบอลนะค่ะ"
"น้องขิงฝนตกอยู่นะ"
"เธออย่าทำให้มันยุ่งยากได้ไหม ห๊ะ!! เดี๋ยวบอลมันอยากกลับก็กลับมาเอง"
"ยังไงขิงก็จะไปอย่าห้ามขิงเลย"
"น้องขิง อย่าไปเลยเดี๋ยวไม่สบายพี่เตือนเลยนะ"พี่บาสเตือน
"ใช่ อย่าทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนได้ไหม"
"ไม่ พี่บาสขิงขอออกไปหาบอลนะ บอลอาจจะอยู่แถวนี้ก็ได้นะค่ะๆ"
"ก็ได้ มีร่มอยู่หน้าบ้านนะ"
" --!! " พี่แบงค์
ฉันเดินมาหยิบร่มหน้าบ้านแล้วออกไปหาบอล บอลอาจจะอยู่บ้านเพื่อนในซอยนี้ก็ได้
ครืน~ครืน~
ฟ้าร้องแล้วกลัวจัง ฉันคิดดีแล้วเหรอเนียที่จะออกมาหาบอล แต่ฉันเป็นคนผิดนิ ลมก็แรงจังเลย อ้าว!!ร่มฉันไปไหนแล้ว ร่มหายอ่ะ ฝนก็ตก ฟ้าก็ร้อง ลมก็แรง กลัวก็กลัว พ่อจ้าแม่จ้าช่วยขิงด้วย ฮือๆ อยู่ดีๆมีร่มของใครไม่รู้มาบังฝนให้ฉัน ต้องเป็นบอลแน่เลย อ้าว!!ไม่ใช่บอลเหรอแต่เป็นพี่แบงค์เอง
"อ้าวแล้วร่มไปไหน หรือเธออยากเล่นน้ำฝน?" จะบ้าเลอะใครอยากเล่นฝนตอนนี้เล่าน่ากลัวจะตาย
"คือ..ร่มหายอ่ะ"
"เธอนี้ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อนตลอดเลย"
"ขิงทำให้ใครเดือดร้อนไม่ทราบ "
"ยังจะเถียงอีก ถ้าฉันไม่ตามเธอมาเธอคงโดนฟ้าผ่าตายแล้วมั่ง"
"ใครให้พี่แบงค์ตามมาละ ขิงจะไปตามหาบอลต่อ พี่แบงค์กลับไปเถอะ"
"เธอชอบไอ้บอลอยู่เหรอ"
"ขิงบอกไปหลายรอบแล้วว่าขิงไม่ได้ชอบ"
"ฉันไม่เชื่อ!! ถ้าเธอไม่ได้ชอบมัน เธอคงไม่ออกมาตามหามันตอนฝนตกโดยที่ไม่เคยห่วงตัวเองเลยแต่กลับไปห่วงมัน"
"ไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่ ที่ขิงห่วงบอลเพราะขิงเห็นบอลเป็นเพื่อนคนหนึ่งแค่นั้นเอง"
ฉันกำลังจะเดินออกจากร่มแล้วจะไปหาบอลต่อ แต่แล้วฉันเห็นฟ้าแลบ แปล๊บปล๊าบ หน้ากลัวมากฉันยืนตัวแข็งอยู่ แต่อยู่ๆฉันรู้สึกเหมือนใครจะมากอดฉันไว้จากด้านหลัง พอหันไปดูพี่แบงค์กอดฉันไว้แน่น
"ฉันบอกเธอแล้วอย่าทำให้ใครเดือดร้อน"
"ขิงเป็นคนผิดเหรอ?" ฉันหันไปมองพี่แบงค์ ตอนนี้เราอยู่ร่มคันเดียวกันมันเลยเหลือที่นิดนึง ฉันกับพี่แบงค์ก็สบตากัน
"ใช่ เพราะเธอทำให้ฉันเป็นห่วงเธอมาก อย่าทำอย่างนี้อีกได้ไหม" ในหัวใจพี่แบงค์รู้สึกเหมือนที่พี่แบงค์พูดหรือป่าวนะ
" // "(แต่ก็เขิน)"พี่พูดอะไรออกมา? พี่ไม่สบายเหรอ?"
"ฉันสบายดี ที่ฉันพูดเป็นความจริงจากใจของฉัน ฉันเป็นห่วงเธออย่าทำแบบนี้อีกได้ไหม"
"เพราะอะไร(กำลังอึ้งกับคำพูดพี่แบงค์)"
"เพราะ..."
ตั้งใจฟัง
"เพราะ..."
"ถ้าพี่ไม่บอกขิง ขิงขอตัวไปหาบอลต่อนะ" พูดไปงั้นละ ^//^ ฉันแกล้งหันหลังจะเดินไปหาบอลต่อ
"เดี๋ยวสิ บอกก็ได้ เพราะฉันชอบเธอ"
"ห๊ะ!! พี่แบงค์ชอบขิง ตลกและ พี่ชอบพี่โบว์ไม่ใช่เหรอ??"พี่โบว์คือแฟนพี่โซ่
"ใช่ ฉันชอบโบว์แต่เลิกชอบแล้วเพราะโบว์เป็นแฟนของโซ่ฉัน ฉันไม่มีวันหักหลังมัน"
"แล้วทำไหมพี่ถึงชอบขิงและ"
"ไม่รู้สิ ตอนแรกฉันแค่อยากให้เธอเลิกยุ่งกับไอ้โซ่ แต่ตอนนี้ฉันอยากให้เธอหันมาชอบฉันบ้าง จะเป็นไรไหมถ้าฉันจะขอชอบเธอจนกว่าเธอจะชอบฉัน?"
"พี่จะทำได้อยากที่พูดหรือป่าวละ แต่ก็ไม่รู้จะนานหรือป่าวนะที่ขิงจะชอบพี่"
"นานแค่ไหนฉันก็จะรอ" ฉันทั้งอึ้งทั้งเขิน^//^พี่แบงค์บอกชอบฉันกลางฝนตกและร่มคันหนึ่ง โรแมนติกจัง^^
เรื่องราวจะเป็นอย่างไงต่อ ขิงจะชอบพี่แบงค์หรือป่าว แล้วบอลจะเป็นยังไง ไปรดติดตามชมนะค่ะ
"น้องขิงฝนตกอยู่นะ"
"เธออย่าทำให้มันยุ่งยากได้ไหม ห๊ะ!! เดี๋ยวบอลมันอยากกลับก็กลับมาเอง"
"ยังไงขิงก็จะไปอย่าห้ามขิงเลย"
"น้องขิง อย่าไปเลยเดี๋ยวไม่สบายพี่เตือนเลยนะ"พี่บาสเตือน
"ใช่ อย่าทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนได้ไหม"
"ไม่ พี่บาสขิงขอออกไปหาบอลนะ บอลอาจจะอยู่แถวนี้ก็ได้นะค่ะๆ"
"ก็ได้ มีร่มอยู่หน้าบ้านนะ"
" --!! " พี่แบงค์
ฉันเดินมาหยิบร่มหน้าบ้านแล้วออกไปหาบอล บอลอาจจะอยู่บ้านเพื่อนในซอยนี้ก็ได้
ครืน~ครืน~
ฟ้าร้องแล้วกลัวจัง ฉันคิดดีแล้วเหรอเนียที่จะออกมาหาบอล แต่ฉันเป็นคนผิดนิ ลมก็แรงจังเลย อ้าว!!ร่มฉันไปไหนแล้ว ร่มหายอ่ะ ฝนก็ตก ฟ้าก็ร้อง ลมก็แรง กลัวก็กลัว พ่อจ้าแม่จ้าช่วยขิงด้วย ฮือๆ อยู่ดีๆมีร่มของใครไม่รู้มาบังฝนให้ฉัน ต้องเป็นบอลแน่เลย อ้าว!!ไม่ใช่บอลเหรอแต่เป็นพี่แบงค์เอง
"อ้าวแล้วร่มไปไหน หรือเธออยากเล่นน้ำฝน?" จะบ้าเลอะใครอยากเล่นฝนตอนนี้เล่าน่ากลัวจะตาย
"คือ..ร่มหายอ่ะ"
"เธอนี้ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อนตลอดเลย"
"ขิงทำให้ใครเดือดร้อนไม่ทราบ "
"ยังจะเถียงอีก ถ้าฉันไม่ตามเธอมาเธอคงโดนฟ้าผ่าตายแล้วมั่ง"
"ใครให้พี่แบงค์ตามมาละ ขิงจะไปตามหาบอลต่อ พี่แบงค์กลับไปเถอะ"
"เธอชอบไอ้บอลอยู่เหรอ"
"ขิงบอกไปหลายรอบแล้วว่าขิงไม่ได้ชอบ"
"ฉันไม่เชื่อ!! ถ้าเธอไม่ได้ชอบมัน เธอคงไม่ออกมาตามหามันตอนฝนตกโดยที่ไม่เคยห่วงตัวเองเลยแต่กลับไปห่วงมัน"
"ไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่ ที่ขิงห่วงบอลเพราะขิงเห็นบอลเป็นเพื่อนคนหนึ่งแค่นั้นเอง"
ฉันกำลังจะเดินออกจากร่มแล้วจะไปหาบอลต่อ แต่แล้วฉันเห็นฟ้าแลบ แปล๊บปล๊าบ หน้ากลัวมากฉันยืนตัวแข็งอยู่ แต่อยู่ๆฉันรู้สึกเหมือนใครจะมากอดฉันไว้จากด้านหลัง พอหันไปดูพี่แบงค์กอดฉันไว้แน่น
"ฉันบอกเธอแล้วอย่าทำให้ใครเดือดร้อน"
"ขิงเป็นคนผิดเหรอ?" ฉันหันไปมองพี่แบงค์ ตอนนี้เราอยู่ร่มคันเดียวกันมันเลยเหลือที่นิดนึง ฉันกับพี่แบงค์ก็สบตากัน
"ใช่ เพราะเธอทำให้ฉันเป็นห่วงเธอมาก อย่าทำอย่างนี้อีกได้ไหม" ในหัวใจพี่แบงค์รู้สึกเหมือนที่พี่แบงค์พูดหรือป่าวนะ
" // "(แต่ก็เขิน)"พี่พูดอะไรออกมา? พี่ไม่สบายเหรอ?"
"ฉันสบายดี ที่ฉันพูดเป็นความจริงจากใจของฉัน ฉันเป็นห่วงเธออย่าทำแบบนี้อีกได้ไหม"
"เพราะอะไร(กำลังอึ้งกับคำพูดพี่แบงค์)"
"เพราะ..."
ตั้งใจฟัง
"เพราะ..."
"ถ้าพี่ไม่บอกขิง ขิงขอตัวไปหาบอลต่อนะ" พูดไปงั้นละ ^//^ ฉันแกล้งหันหลังจะเดินไปหาบอลต่อ
"เดี๋ยวสิ บอกก็ได้ เพราะฉันชอบเธอ"
"ห๊ะ!! พี่แบงค์ชอบขิง ตลกและ พี่ชอบพี่โบว์ไม่ใช่เหรอ??"พี่โบว์คือแฟนพี่โซ่
"ใช่ ฉันชอบโบว์แต่เลิกชอบแล้วเพราะโบว์เป็นแฟนของโซ่ฉัน ฉันไม่มีวันหักหลังมัน"
"แล้วทำไหมพี่ถึงชอบขิงและ"
"ไม่รู้สิ ตอนแรกฉันแค่อยากให้เธอเลิกยุ่งกับไอ้โซ่ แต่ตอนนี้ฉันอยากให้เธอหันมาชอบฉันบ้าง จะเป็นไรไหมถ้าฉันจะขอชอบเธอจนกว่าเธอจะชอบฉัน?"
"พี่จะทำได้อยากที่พูดหรือป่าวละ แต่ก็ไม่รู้จะนานหรือป่าวนะที่ขิงจะชอบพี่"
"นานแค่ไหนฉันก็จะรอ" ฉันทั้งอึ้งทั้งเขิน^//^พี่แบงค์บอกชอบฉันกลางฝนตกและร่มคันหนึ่ง โรแมนติกจัง^^
เรื่องราวจะเป็นอย่างไงต่อ ขิงจะชอบพี่แบงค์หรือป่าว แล้วบอลจะเป็นยังไง ไปรดติดตามชมนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ