เหตุผลในความฝัน

 .
 
 
 
 
          ที่รัก.... เธอขึ้นต้นประโยคอย่างคุ้นเคย ส่งคำทักทายมายัง email มันดังเตือนผมตอนตี่สี่ แสงไฟจากโทรศัพท์มือถือสว่างวาบ กระพริบคล้ายกับแสงดาว แจ้งเตือนข้อความที่แผ่พุ่งเข้ามาด้วยความคิดถึง หรือความหวาดระแวง....
.
.
.
. . . . ที่รัก...ณ ขณะที่คุณยังไม่ตื่น และฉันฝัน มันเป็นความฝันที่แปลกประหลาด
ความมืดปกคลุมในใจฉัน ฉันฝันเห็นคุณ ในแง่มุมที่ผิดแปลก บิดเบี้ยว
สายตาคุณเย็นชา ในมือคุณไม่ได้สวมแหวนแต่งงานของเรา
และคุณทิ้งมันไว้ที่ใดที่นึง ที่ๆฉันไม่สามารถจินตนาการมันได้
เสียงลมหวีดหวิวกระซิบข้างหูฉันว่า 'เขาทิ้งมันไว้ที่สุดขอบโลก'
 
        ที่รัก...ณ ขณะที่คุณยังไม่ตื่น และฉันฝัน เราแลกเปลี่ยนถ้อยคำด้วยความเงียบ
โอบกอดกันด้วยแสงจากดวงจันทร์ ฉันบอกคุณว่าฝนตกลงมาแล้ว
คุณเงียบและยื่นมือมาเช็ดน้ำตาที่ดวงตาฉัน
เมื่อนั้นฉันจึงรับรู้ว่า ฝนได้ตกลงมาแล้ว ที่ใดที่นึง
คุณยิ้มพร้อมกับชี้ให้เห็น แม่น้ำ เสียงลมหวีดหวิวกระซิบข้างหูฉันว่า 'มันคือแม่น้ำไร้ชื่อ'
 
         ที่รัก...ณ ขณะที่คุณยังไม่ตื่น และฉันฝัน เราเขียนความรักของเราไว้ ในดวงดาว
สลักมันไว้ราวกับแผลในดวงใจ ว่าเรานั้นยังไม่แตกสลายจากกันไป
คุณเริ่มหันหลังเดินจากไป ฝุ่นปลิดปลิวในรอยเท้าที่คุณเหยียบย่ำ
และฉันจึงตื่นขึ้น เพื่อถามหาเหตุผลในความฝัน เพื่อถามความจริงระหว่างเรา
ถึงแม้ว่า ญี่ปุ่น ไม่ใช่สุดขอบโลก
ถึงแม้ว่า ฝนได้ตกลงมาแล้ว ในแม่น้ำไร้ชื่อที่คุณไม่เคยพาฉันไปเยี่ยมเยียน ได้โปรด......
.
.
.
.
      ผมลุกขึ้นนั่งในความมืด อ่านข้อความอย่างถี่ถ้วน บรรจงพิมพ์ตอบไปอย่างห่วงหาอาทร
 
      ที่รัก ผมขอโทษนะ ถ้าผมไม่เข้าใจ ว่าสิ่งเหล่านี้ที่คุณฝันมันเกิดขึ้นได้อย่างไร
ผมคิดว่า ระหว่างเรา ความสัมพันธ์นั้นเป็นไปได้ด้วยดีอยู่แล้ว
แหวนนั่นผมยังสวมมันอยู่ทุกครั้ง สวยงามเจิดจ้าและมั่นคง
เหมือนความรักของเราที่มีต่อกันนั่นแหล่ะ และเมื่อคุณตื่นขึ้นพร้อมฝันร้าย
ผมอยากจะอยู่ตรงนั้นกับคุณ ปลอบประโลม โอบกอดอย่างอ่อนโยน จุมพิตที่หน้าผาก
เช็ดน้ำตาให้แห้งเหือด แต่ ณ ตอนนี้เราแค่ห่างกันในช่วงเวลาสั้นๆ
ผมจะรีบกลับไป เหตุผลของผมนั้นมีอยู่แค่ข้อเดียว และมันเขียนสลักไว้ที่หัวใจของเรา ว่าเรายังเหมือนเดิม
 
     รักคุณนะ
.
.
.
 
 
         หญิงสาวข้างเตียงลุกขึ้นมางัวเงีย ขยี้ตาและถามผมด้วยน้ำเสียงงึมงำ 'ตี่สี่พี่ยังตื่นมาทำงานอีกหรือคะเนี่ย ขยันจริงๆเลย ขยันอย่างนี้ก็ยังต่อได้อีกซิคะ'
 
         'ลูกค้าต่างประเทศน่ะ คงลืมนึกว่าที่นี่มันดึกมากแล้ว'
 
         'คงอยู่ไกลมากซิคะ เวลาเหลื่อมมากเลยนะเนี่ย'
 
         'สุดขอบโลกเลยน่ะ' . . . . . . . .
.
.
.
.
.