Miss

1 เดือนผ่านไป
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นก็ 1 เดือนมาแล้ว
พอนึกถึงทีไรผมก็ยิ่งโมโหยัยตัวดีนี้มากๆ ทำเป็นเก่งปกป้องคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเอง= =
แต่ก็ดีแล้วล่ะครับ เพราะหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ทำให้ผมลืมเรื่องเศร้าในตอนนั้นไปทันที
เพราะผมมีคนสำคัญที่สุดที่ผมต้องคอยปกป้องอยู่ตรงนี้แล้วทั้งคน
“โอ...รอนานมั้ย?”555+ พูดถึงก็มาทันทีเลยครับตายยากจริงๆ
“ไม่อ่ะ ว่าแต่เธอไปไหนมา?”ผมแอบทำน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย
“ก็...ลืมกระเป๋าไว้ในห้องอ่ะ เนี่ยๆเดินมาถึงตรงนั้นแล้ว แล้วก็เลยต้องเดินย้อนกลับไปอาอ่ะ”เธอพูดพร้อมกับชี้นิ้วทำท่าประกอบ
555+ น่ารักจริง
“อืม...ไปได้ยัง หิวข้าว”
“โอเค โอจะเลี้ยงใช่ม้า> <”
“ก็เลี้ยงทุกครั้งน่ะ”
“เย้ๆ > <”ยัยนั้นทำน้ำเสียง ดีใจมากๆ ทำให้ผมเผลออมยิ้มไม่ได้
ผมแก้เขินด้วยการเดินออกมา
“อ่า โอ รอแอรินด้วยสิ”
 ปึก
“โอ หยุดเดินทำไม?”
ครับ ตอนนี้ผมหยุดเดินแล้วครับ เพราะคนตรงหน้าทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวในวันนั้น...อดีตคนรักเก่าของผมเอง
“อ้าว...โอจะกลับบ้านแล้วหรอ?”
“ครับ”ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“โอ มากับ...”เธอถามคำถามใส่ผม
“เอ่อ...” ผมอ้ำอึ้งๆ นั้นเป็นเพราะผมยังลืมเธอไม่ได้เหมือนกัน
“อ่อ...เพื่อนกันค่ะ โอ...งั้น แอริน กลับบ้านก่อนน่ะ”ยัยนั้นทำสีหน้า เรียบนิ่ง แล้วเดินจากไป
“แอริน แอริน”ผมพยายามเรียกชื่อเธอ พร้อมกับจะเดินตามไป
แต่...มือของใครบางคนจับแขนของเราไว้
“โอ...วันนี้ไปกินข้าวกับฟางน่ะ ฟางมีเรื่องจะคุยด้วย”เธอขอร้องผม
“โอเคครับ”