Miss

“เราเลิกกันเถอะ...”เสียงของเธอคนนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวของผมตลอดเวลา

ผมนั่งตากฝนอยู่ตรงนี้ก็นานแสนนาน จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร

ผมกำลังร้องไห้ แต่น้ำตาของผมก็ผสมไปกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา อย่างไม่ขาดสาย

แต่อยู่ๆทำไมกัน เม็ดฝนหายไปไหน ทำไมผมจึงได้ยินแต่เสียงฝน แต่กลับไม่มีฝนสักเม็ดตกลงมากระทบกับร่างกายของผมเลย ผมเงยหน้าขึ้นมองข้างบน ก็พบกับร่มสีดำที่กำลังกางโดย ผู้หญิงคนนึงที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาดี

“เธอมาทำอะไรที่นี้?”ผมถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม

“…”เธอไม่ตอบอะไร

“ฉันถามว่า...เธอมาทำอะไรมี่นี้”ผมเริ่มจะโมโหแล้ว เพราะยัยนี้ไม่ยอมปริปากพูดกับผมสักคำ

“…”มีเพียงแต่ความเงียบตอบกับมา

“ยัยบ้า ฉันถามว่าเธอมาทำอะไร!!!”ผมตะคอกใส่เธอ

“ฉันก็แค่...เอาร่มมาให้ กลัวว่าเธอจะไม่สบาย”เธอตอบมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอคงจะกลัวผมมากสิน่ะ

“เธอนี้มันยุ่งไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่ต้องการร่มของเธอหรอก กลับบ้านไปซ่ะ”ผมตะคอกไล่เธออีกครั้ง

“...”แต่เธอก็ยังยืนอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกทนไม่ไหว จึงเดินหนีออกมา แต่เธอก็ยังเดิมตามมา และพยายามกางร่มให้ผม แต่มันก็ไม่ได้ช่วอยะไรผมเลย อาจจะเป็นเพราะส่วนสูงที่ต่างกันมากจนเกินไป

ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิด จึงวิ่งหนีเธอ

ตอนแรกเธอก็วิ่งตามผมมาติดๆ แต่อยู่ๆเธอก็หายไป

“แอริน เธอหายไปไหนน่ะ แอริน”ผมตะโกนเรียกชื่อเธอ แต่มีแค่เพียงความเงียบที่ตอบกลับมา

ผมจึงเดินย้อนกลับไปตามทางที่ผมวิ่งผ่านมา

ผมเจอร่มของยัยนั้นตกอยู่ระหว่างทางที่ผมวิ่งหนีเธอมา

“กรี๊ดดด ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย”

ผมได้ยินเสียงของยัยนั้นร้องข้อความช่วยเหลือ ผมจึงวิ่งไปตามต้นเสียง

ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือ ยัยนั้นนอนอยู่ที่พื้น มีผู้ชายวัยราวคราวเดียวกัน กับลังค่อมเธออยู่

ผมจึงเดินไปดึงชายคนนั้นออกมาจากร่างของเธอ พร้อมกับใส่มัดให้มันไป ทีสองที แถวด้วยลูกเตะที่คางของมันอีกรอบ

“เป็นอะไรหรือเปล่า?”ผมถามยัยนั้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

“ฮึกๆ”เธอไม่พูดอะไร มีแต่เสียงสะอื้นของเธอ เธอเขาโผกอดผม

แต่อยู่ๆเธอก็ผลักผมออกให้ห่างจากร่างของเธอ

“ผั๊ว!!!”

เธอโดนไม้หน้าสามฝาดเข้าที่ศีรษะอย่างจัง

“ยัยบ้าทำอะไรของเธอน่ะ”

เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนจะสลบลงไปกองกับพื้น เท่านั้นล่ะทำให้ผมโมโหจนสุดขีด วิ่งเข้าไปต่อยหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่ยั้งมือ ตอนนี้หมอนั้นก็กองอยู่กับพื้นสภาพดเดียวกับเธอ

แต่ต่างกันตรงที่...เธอมีเลือดไหลออกมาจากหัว

เท่านั้นล่ะหัวใจของผมแถบไปอยู่ตาตุ่ม ผมทำอะไรไม่ถูก พยายามเรียกสติของเธอ แต่มันก็ไม่ได้ผล ผมหอบเอาร่างของเธอขึ้นมา พร้อมกับวิ่งอย่างสุดชีวิต เพื่อต้องพาเธอไปถึงมือหมอให้ได้