สืบหาฆาตกรในเมืองเอสเซ็ก

      ……………………… ณ เมืองเอสเซ็กซ์ หลังจากที่ลิเฮียร์เตรียมตัวเดินทางและขึ้นเครื่องบินมายังประเทศอังกฤษถึงแล้วลิเฮียร์ก็รีบสาวเท้าเดินไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่บอสของเธอเตรียมไว้ให้แล้วและรีบเก็บกระเป๋าในห้องก่อนจะหยิบหนังสือเดินทางในเมืองนี้พร้อมกับสมุดจดกับปากกาเงินราคาแพงใส่กระเป๋าเสื้อโค้ทสีน้ำตาลอ่อน ลิเฮียร์สำรวจความพร้อมแล้วก็ปิดประตูเดินออกจากห้อง เมื่อรถแท็กซี่ขับมาเธอก็รีบขึ้นพร้อมกับบอกสถานที่ที่เธอจะไปก่อนจะลงจากรถเมื่อคนขับขับมาถึงโบสถ์แห่งหนึ่ง โบสถ์ที่เธอมานี้มีชื่อว่าโบสถ์บอร์ลีย์ ลิเฮียร์หยิบสมุดและปากกาเงินเขียนตารางกำหนดเวลา ขืดๆปืดๆ (<เสียงปากกาเขียน) “อืม…แค่นี้ก็คงพอนะ” ลิเฮียร์พูดกับตนเองแล้วเก็บสมุดจดกับปากกาเงินลงในเสื้อโค้ทก่อนจะเดินไปตามแถบชานเมืองตามที่บอสบอก เมื่อมาถึงเมืองเอสเซ็กซ์แล้วลิเฮียร์ก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาในการเดิน พลั่ก! ลิเฮียร์ชนกับใครคนหนึ่งเข้าเมื่อเธอเงยหน้าก็เจอะกับผู้หญิงในเสื้อคลุมสีดำทับเสื้อเชิ้ตสีขาวสวมถุงมือสีดำแบบไม่ปิดนิ้ว ผมยาวสลวยดำสนิทเก้ายกสูงตามด้วยหมวกสีดำทับ “ขอโทษค่ะ เผอิญฉันมัวแต่เขียนตารางกๆหนดเวลาเลยไม่ได้มองทาง” ลิเฮียร์เอ่ยขอโทษอย่างรู้สึกผิดเป็นภาษาอังกฤษ “อืม…ไม่เป็นอะไร เธอน่ะชื่ออะไร” หญิงสาวตรงหน้าที่เธอชนถามชื่อด้วยนำเสียงเรียบๆพร้อมกับลุกขึ้นปัดเศษฝุ่น “ฉันน่ะเหรอคะ ฉันชื่อลิเฮียร์ ซินโนเรย์ เรียกสั้นๆว่าลิเฮียร์ค่ะ” ลิเฮียร์ตอบและลุกขึ้น “เหรอ ยินดีที่ได้รู้จัก” “แล้ว…คุณชื่อว่าอะไรเหรอคะ” ลิเฮียร์ตอบ “ฉันชื่อมิลล์วาย คิเอโซ่” หญิงสาวที่ลิเฮียร์ชนบอกตอบ “ขอบคุณค่ะที่บอก งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ รีบน่ะค่ะ” ลิเฮียร์กล่าวขอบคุณพร้อมกับวิ่งไป “อืม…”

……………………………………………………………………….

      ณ มุมหลังตึกบ้านแถบชานเมืองเอสเซ็กซ์

     “ฉันมาแล้ว” คิเอโซ่บอกกับเงาร่างสูงคนหนึ่งที่อยู่ภายใต้แสงไฟหลังมุมตึก

     “มาแล้วเหรอ “ ชายหนุ่มเดินออกมาจากเงาใต้แสงไฟพร้อมกับถามคิเอโซ่

     “อืม”

     “แล้วเรียกฉันมาทำไม” คิเอโซ่ถามอย่างหงุดหงิดผ่านแววตา

     “ฮึ ก็มันช่วยไม่ได้นี่ แค่จะบอกว่าให้ตามหาศพนักบวชกับแม่ชีที่โบสถ์บอร์ลีย์แถวแถบชานเมืองนี้แหละ เผอิญพวกมาเฟียขาใหญ่ที่ฮ่องกงมันอยากได้น่ะ เห็นมันบอกว่าศพนี้น่ะตีราคาสูงด้วยนะ

      “ ชายหนุ่มบอกพลางจิบกาแฟที่ใส่ในแก้วกระดาษ คิเอโซ่มองอย่างฉุนๆพลางคิดว่ามัมีค่ายังไง

      “เอ่อเข้าใจแล้วแค่นี้ใช่มั้ย” คิเอโซ่ถามแล้วตั้งขาเอี้ยวตัวจะเดินจากไป

      “เดี๋ยวก่อนสิ ฉันจะเล่าอะไรเกี่ยวกับโบสถ์บอร์ลีย์ให้ฟัง” ชายหนุ่มพูดรั้งไว้ นั่นทำให้คิเอโซ่หยุดด้วยความสนใจ

      “…” คิเอโซ่เงียบเหมือนจะตั้งใจฟัง “เมื่อปีค.ศ 1362 มีนักบวชกับแม่ชีถูกพ่อมด หมอผีและชาวบ้านจับไปฆ่า โดยผู้เป็นแม่ชีถูกฝังทั้งเป็นภายในผนังของสำนักชี ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นโบสถ์แห่งบอร์ลีย์หลังจากนั้นวิญญาณแม่ชีจะมาปรากฏตัวพร้อมกับเหตุการณ์ประหลาดอยู่เรื่อยๆ จนกระทั่งปีค.ศ1939 เกิดเพลิงไหม้โบสถ์และไม่มีใครพบเห็นวิญญาณอีกเลย…” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับบอกอีกคำ

      “ฉันพูดจบแล้ว ไป” หลังจากที่ชายหนุ่มพูดจบคิเอโซ่ก็เดินออกไป

       เช้าวันใหม่ในเมืองเอสเซ็กซ์

      “ต้องรีบหาตัวคนร้ายแล้วจะว่าไป เขามาทำอะไรที่นี่นะในเมื่อเป็นคนที่เมืองลอนดอล แต่ที่แน่ๆคือต้องทำเรื่องไม่ดี” ลิเฮียร์บ่นและเดินเล่นเสาะหาข้อมูลไปด้วย

      “อ่ะ คิเอโซ่นี่ เธอมาทำอะไรที่นี่น้า” (ตัวเองก็เหมือนก็นั่นแหละ) ลิเฮียร์สะดุดเห็นคิเอโซ่กำลังจ่ายเงินค่าเบเกอรี่

      “เข้าไปทักทายหน่อยดีกว่า” ลิเฮียร์ว่าแล้ววิ่งเหยาะๆไปตรงร้านข้างหน้า แต่คิเอโซ่ดันกำลังหมุนเท้าเดินจากไปนั่นทำให้เธอยิ่งเร่งฝีเท้ามากขึ้น ขณะนี้ลิเฮียร์ใกล้ตัวคิเอโซ่และเธอใช้มือแตะที่บ่าของคิเอโซ่

      “ใครน่ะ ...อ้าว เธอเองเหรอลิเฮียร์ มาทำอะไรที่นี่น่ะ” คิเอโซ่หันหน้ามา “ถ้าฉันตอบเธอต้องเชื่อนะเพราะใครถามฉันแบบนี้แล้วพอฉันตอบก็หนีกันไปทุกที"  ลิเฮียร์เบาเสียงเป็นกระซิบเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน

      “คือ…ฉันมาสืบตามหาคนร้ายน่ะค่ะ แบบว่าฉันเป็น่ะค่ะ” ลิเฮียร์ตอบแล้วเริ่มหลบหน้าเพราะอาย

      “เหรอ แล้วสืบหาใครล่ะ” คิเอโซ่เริ่มหวั่นๆ เพราะถ้าเกิดลิเฮียร์สืบตามหาจับตัวเธอ คิเอโซ่คงไม่รอดพ้นเธอแน่ เคยได้ยินข่าวที่ว่าในหัวข้อที่ให้การสัมภาษณ์แก่ลิเฮียร์ และในข่าวยังบอกอีกด้วยว่าไม่ว่าลิเฮียร์จะสืบคดีอะไรก็แก้ได้ทุกคดีแถมฝีมือในการต่อสู้ยังเก่งขั้นเทพอีกด้วย

      แย่ล่ะสิไม่น่าถามชื่อทำความรู้จักเลย คิเอโซ่คิดในใจอย่างวิตกกังวล “นักฆ่าแห่งรตติกาล…” ลิเฮียร์ตอบ และคำตอบนั้นทำให้คิเอโซ่เริ่มวิตกกังวลอยู่ในใจเพราะนักฆ่าแห่งรัตติกาลนั่นคือ

      ...คิเอโซ่!

     “อืมขอบใจ ขอให้ (เธอตามหาตัวไม่เจอฉัน) เธอตามหาตัวคนร้ายให้เจอนะ” คิเอโซ่อวยพรและอาลัยลับหน้าคำอวยพรก่อนที่จะเดินจากไป “รักษาตัวด้วยนะ”

     ลิเฮียร์ตะโกนบอกไล่หลังมาคิเอโซ่ก็โบกมือให้ลิเฮียร์โดยที่ไม่หันกลับไปมอง ติ๊ด ไปที่โบสถ์บอร์ลีย์ให้หาคนร้ายบริเวณนั้นเวลาไหนก็ได้ (เผอิญคนร้ายสมญานามนักฆ่าแห่งรัตติกาลมันไม่ยอมทำงานตามสมญานามมัน) มันเป็นฆาตกรที่ไม่เรื่องมาก ลิเฮียร์อ่านข้อความนั้นที่บอสส่งมาก่อนจะปิด