สืบหาฆาตกรในเมืองเอสเซ็ก

        ตึกๆ เสียงฝีเท้าฝีเท้าจากหญิงสาวในชุดเสื้อโค้ทปลดกระดุมสองเม็ดเผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตข้างในสีขาวสวมหมวกสีเดียวกับสีเสื้อกำลังเดินไปตามลาดทางยาวริมระเบียงของคฤหาสน์หลังใหญ่หรูหราและเปิดประตูเข้าไปด้านในเมื่อเดินมาถึง
       “บอสคะเรียกฉันมามีอะไรเหรอคะ มีคนจ้างฉันไปสืบใช่มั้ยคะ” หญิงสาวถามและปิดประตู ชายหนุ่มตรงหน้าเธอหันหน้าและเก้าอี้มาก่อนจะเปิดโน้ตบุ๊คบนโต๊ะไม้ขนาใหญ่
      “ใช่แล้ว ลิเฮียร์เธอเคยได้ยินข่าวที่ฆาตกรที่มีชื่อสมญานามว่านักฆ่าแห่งรัตติกาลมั้ย” ชายหนุ่มพิม์อะไรบางอย่างพลางพูดกับหญิงสาวที่ชื่อลิเฮียร์และกดแอนเตอร์
     “บอสจะให้ฉันไปตามสืบจับตัวเธอใช่มั้ยคะ” ลิเฮียร์ถามอย่างรู้ทัน แน่นอนนักสืบชื่อดังอย่างเธอสำหรับกับคนธรรมดาทั่วไปเธอย่อมอ่านใจออก เธอมีความคิดที่ยอดเยี่ยม ไหวพริบดี แต่ความสามารถนี้เองทำให้เธอกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเพราะเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆต่างก็ไม่อยากให้คนอื่นมารู้อ่านเดาใจเดาออกได้ไปซะทุกเรื่องแต่สำหรับชายหนุ่มตรงหน้าเธอที่ได้ชื่อว่าเป็นบอสคลับนักสืบชื่อดังแห่งนี้ในประเทศอิตาลีกลับชอบเพราะความสามารถนี้ทำให้สามรถทำงานสืบได้
     “รู้ดีนี่ งั้นเซ็นช่องนี้”
     บอสยื่นกระดาษพร้อมกับด้ามปากกาให้ลิเฮียร์ และเธอก็จับด้ามมันพร้อมกับเซ็นอย่างไม่ต้องอ่านหรือคิดว่าจะเอางานนี้หรือไม่ “ฉันชอบความมั่นใจของเธอจังอย่างนี้สิถึงจะเป็นคนโปรดของฉัน เอาล่ะกลับไปได้” บอสชมอย่างรู้สึกชอบในตัวลิเฮียร์และผายมืเชิญให้ออกไป
     ปึง เสียงปิดประตูดังพร้อมกับร่างหญิงสาวที่เดินออกจากห้อง
 
 
     ตึ๊ด จู่ๆก็มีสายข้อความส่งถึงลิเฮียร์หลังจากที่เธอเดินได้คืบของทางมากว่าหน่อย และเธอก็กดปุ่มอ่านข้อความ ใช่แล้ว..เวลาที่บอสลืมพูดอะไรบางอย่างหลังจากเธอเดินออกจากห้องมักจะส่งข้อความมาเสมอ ข้อความนี้พิมพ์ไว้ว่า..
     เย็นนี้ฉันจะส่งเงินค่าไปประเทศอังกฤษพร้อมกับค่าไปเมืองเอสเซ็กซ์เพราะฆาตกรที่มีคนจ้างเธอเป็นคนประเทศนั้นแถมคราวนี้ทางตำรวจยังรู้จะไปว่าจะเมืองนี้ เธออ่านข้อความด้วยความเร็วและกดปุ่มปิดโทรศัพท์ก่อนจะเดินต่อไป