เส้น'

     "เอาจริงหรือพี่ขนาดสอบยังไม่ผ่านเลย ผมว่าคนนี้ดีกว่า สอบก็ผ่านแถมเรียนก็เก่ง" ผมยื่นกระดาษอีกแผ่นให้หัวหน้างาน
 
     "แกก้รู้อยู่ อะไรเป็นอะไร จะพูดทำไมว่ะ"หัวหน้าพูดเสียงเรียบ  
 
     'อะไรเป็นอะไร' คำนั้นทำให้ผมนึกถึง คำพูดคำหนึ่ง ที่ออกจากปากคนๆคนหนึ่ง 'ฝากด้วยนะ'
 
     ผมกำลังตรวจคุณสมบัติที่จะขึ้นชือประกาศไว้ว่าเป็นพนักงานใหม่ของเทศบาล ทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แค่คนเซ็นชื่ออีกไม่กี่คน  เด็กฝากคนใหม่ก็จะเข้ามาทำงาน ความจริงมันก็ไม่ใช่ตำแหน่งอะไรใหญ่โต แค่ เจ้าหน้าที่บันทึกข้อมูล แต่มันเป็นการสอบบรรจุ คนที่ได้จะได้เป็นข้าราชการท้องถิ่น แต่คนที่ถูก จองตัวเอาไว้แล้วสิ คะแนนสอบก็ไม่ได้เรื่อง ความรู้คอมพิวเตอร์ก็ดูจะเก่งไปทางเล่นเกมมากกว่า มาทำงาน
 
     "แต่เราต้องการคนมาทำงานนะพี่ ไม่ใช่มานั่งๆนอนๆพี่ก็เห็นกี่คนแล้วล่ะที่มา ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ถ้าเป็นผู้หญิงก็ดีแต่แต่งหน้า คุยโทรศัพท์ ไม่ก็เล่นเฟชบุ๊ค ใช้ให้ทำงานก็ช้าจนน่ารำคาญ ผู้ชายก็ยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าไม่จีบสาวก็เอาแต่เล่นเกมไม่ก็มานอนหลับ สุดท้ายก้เป็นเรานี่แหล่ะเหนื่อย นี่ก็จะได้คนแบบนี้มาอีกแล้ว ผมคงทนไม่ไหวแล้ว"
 
     "งั้นแกจะให้ทำยังไงแกกล้าปฎิเสธได้ไหม ถึงเราจะไม่เอาคนอื่นเขาก็เซ็นให้อยู่ดี ยิ่งคนนี้หลาน นายกคนใหม่เลยนะ "
 
     ผมนิ่งเงียบ เบื่อที่สุดระบบเส้นสายเนี่ย
 
     "ทนๆเอาหน่อยเถอะว้า แกก้รู้เราหนี้เรื่องนี้ไม่พ้นหรอก ยอมรับเถอะว่ามันเป็นของคู่กันกับประเทศนี้ "หัวหน้าว่า
 
     "แกไม่รู้อะไรก่อนหน้านั้นก็มีกำนันมาคุยกับพี่ว่ามาขอฝากลูกให้เข้ามา วันก่อนโน้นผู้ใหญ่บ้านหมู่6ก็พาพี่ไปเลี้ยงเหล้าฮะๆ แต่ปิ๋วไปด้วยกันทั้ง คู่ เพราะเสร็จหลาน นายกเทศบาลคนใหม่"
 
     ผมขำไม่ออก "กรรมจริงๆ ผมน่ะสงสารคนที่มาสอบสิพี่ตั้งหลายคน นี่ถ้าเขาจะ'ล็อคตัว'ไว้แล้วก็น่าจะประกาศไว้เลย จะได้ไม่เสียเวลาคนอื่น"
 
     "ถ้าทำได้เขาก็ทำแล้ว ว่าแต่แกเหอะทำงานมาตั้งนานก็นึกว่าจะชินกับเรื่องแบบนี้แล้วเสียอีก.. แกลองมองดูไปรอบๆสิถามหน่อยในห้องนี้ใครบ้างไม่ได้เข้ามาโดยวิธีการนี้"
 
     ผมมองไปดูทั่วห้องทำงาน แล้วเขาก็หัวเราะเบาๆมองผมแล้วยิ้มเยาะแล้วพูดว่า "หรือแกลืมไปแล้ว ว่าแกเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
 
     ผมสะอึก...'ฝากหน่อยน่ะ' มันก็เป็นคำเดียวที่ทำให้ผมมายืนอยู่ที่นี่ผมเองก็ไม่ต่างอะไรกับคนพวกนั้นที่ผมว่า
 
    
     "มันก็เหมือนกันล่ะว้า ฮ่าๆ"เสียงหัวเราะของหัวหน้าดังก้องไปทั่วห้อง
 
    
     หรือว่าเรื่องแบบนี้มันได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาของคนประเทศนี้ไปแล้ว....แล้วผมเองล่ะจะไปแก้อะไรได้ในเื่มื่อตัวเองก็ มาจากระบบเดียวกัน