ชีวิตวันๆของเด็กม.ต้น

 ( โรงเรียนแห่งหนึ่ง ณ ห้อง ม.3/7 )

      "เห้ยว่าไงเพื่อนๆที่น่ารักทั่งหลาย!!"                                                 เด็กผู้ชายคน

หนึ่งพูดขึ้นเพื่อทักทายเพื่อนๆในห้องที่คุ้นเคยเหมือนวันก่อนๆ " อ่าวไอ้พีมึงยังไม่ได้ตัดผมมารึว่ะ " เด็ก

หนุ่มคนหนึ่งเอ่ยทักพีที่กำลังเดินเข้ามาวางกระเป๋าในห้อง "ยังว่ะเเม่งยังไม่ยาวเลยครูจะให้กูไปตัดอีกละ กู

เลยไม่ตัดแม้งละ (-.-)" พีพูดพร้อมกับดึงเก้าอี้ของตัวเองมานั่งข้างๆแฟร้งเพื่อนของเขา 

 "ไอ้แฟร้งอย่าบอกนะว่ามึงตัดแล้วเมื่อวานผมมึงยังไม่ยาวดีเลยนะว้อย" 

" เห้ย! คนเราต้องถูกระเบียบดิว่ะ " แฟร้งพูดดัดเสียง

 เเจ๊ะ!!! 

 เสียง เเจ๊ะ! ดังสนั่นไปทั่วห้อง ตอนนี้ทุกคนในห้องมองมาทางเสียงเเจ๊ะนี่ 

 "โอ๊ย! ไอ้เวรใครตบกูว่ะ กูจะฟ้องสรยุท!!" แฟร้งรีบเอามือถูหัวตัวเองด้วยสีหาอันแสบกระบานซ่านไป

ทั่งซ่วง ทุกคนในห้องต่างก็พากันหัวเราะแฟร้งด้วยความฮาบนความทุกของคนอื่น  "กูตบเองแล้วมึงจะ

ทำไมกู" เด็กหนุ่ม หน้าเข้มพูดขึ้น "โอ๊ยไอ้เเพทตบหาพ่องงหัวกรูยิ่งเกรียนอยู่!!" 

"มันเริ่มแล้วยังไงละ ประเพณีล่าเด็กหัวเกรียน - -+" 

เเจ๊ะ!! เสียงดังขึ้นอีกครั่งตอนนี้แพทเป็นฝ่ายถูกตบบ้างแต่ค่อนข้างกว่าของแฟร้งมาก สังเกตุด้วยสีหน้า

อันแสบซ่านนนนนไปทั่วหัว

"มึงก็เกรียนไอ้แพท"  เด็กหนุ่มร่างเล็กพูดขึ้น

" ไอ้เชี่ยแบ็ง กูไปตบมึงยัง มามาให้กูตบคืนเลยไอ้สาส!!"

"ใครจะยอมละ แบร์ :P "

 สองคนนี้วิ่งไล่  ตบกันไปทั่วห้องจนทำให้ต้องวุ่นวายไปหมด

"แน่จริงๆก็ตามาตบกูดิไอ้แพท 555+" เเบ็งทำเสียงกวนประสาทแพทจนทำให้เเพทยิงโมดหมากขึ้น

" หน้อยให้นี้ บังอาจ ข้าจะเอาหัวอันเกรียนของเองมาสังโวยมือของข้าซะ!!" ว่าแล้วแพทก็วิ่งไล่เเเบ็งต่ออย่างเครียดเเค้น 

 (10 นาทีผ่านไป) 

 "ฮ่าฮ่า จนมุมแล้วไอ้เตี้ยเอาเกรียนมาให้ตบซะดีๆ " 

" อย่าทำกูนะไอ้เเพท " แบ็งพูดพร้อมกับเอามือกุมหัว

" ไม่รอดหรอก..." 

 เเพทพูดเสร็ยจพร้อมกับ ง้างมือกำลังจะตบเกรียนแบ็ง "กู wit !! " 

 เเจ๊ะ!! เสียงเเจ๊ะดังสนั่นไปทั่วห้อง แต่ทุกคนในห้องก็ต้องถึงกับเงียบฉี่เพราะเเพทตบผิด ไปตบพีซึ่งกำลังตั่งหน้าตั่งตาล้อกการบ้านเพื่อนอยู่ ส่วนแบ็งนั้นก็มุดหลบหนีออกไปจากห้องแล้ว 

 (แพท: ซิบหายแล้วไงไปตบไอ้พีขาแกล้งประจำห้อง) พีมองเเพทด้วยสายตานิ่งๆมาทางเเพทแล้วพร้อมกับรอยยิ้มมันน่า สยองของพีทำให้เเพทถึงกับมาลูบหัว ขอโทษพีเลยทีเดียว

 "ไอ้พีกูตบผิดกูขอโทษวะ ^^;; อย่าร้องไปเลยนะเดี๋ยวพาไปดูช้าง" 

"ประเพณีล่าเกรียน...เริ่มขึ้นแล้ว..." 

พีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"ตายซะไอ้เเพท ย๊าท!!! " 

 พีกระโดดตระคุบเเพทด้วยความโกรธ แล้วจับล็อกหัว เเพทโผล่ให้เห็นเนื้อเกรียนของเเพทนิดหนึ่ง แล้ว

ทำการบันจงตบ หัวเเพทรัวๆ ด้วยจังหวะร็อก เเจ๊ะ  เเจ๊ะ  เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ !!! 

 เเพทไอ้แต่ร้องลั่นและสลบไปในที่สุด 

 " เสร็ยจไปหนึ่งราย ฮึฮึฮึ... " 

 " พีมาล้อกการบ้านเราต่อเถอะ แห่ะ แห่ะ ^^;; " บอมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

พีหันมามองบอมด้วยสายตาอันหน้ากลัวทำให้บอมถึงกับตกใจ 

"การบ้านเรอะ..?" พีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งพร้อมกับมองไปทางเล่มสมุดการบ้านที่ที่ลอกค้างไว้ 

"ใช่ ^^;; " 

"กูไม่ทำ มึงน่ะรายที่2ไอ้บอมมย๊าทททททท!! -0-)/ " 

 แจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ เเจ๊ะ !! เสียงเเจ๊ะดังขึ้นบนหัวบอมอย่างแรงและต่อเนื่องจนทำให้บอมสลบเป็น

คนที่สอง 

 เพื่อนๆในห้องต่างพามองพีด้วยสายตาอันสั่นกลัว 

"พวกมึงมองอะไรกัน!! ไม่เคยเห็นคนตบเกรียนเพื่อนเล่นไง" พีตะโกนลั่นห้อง

"เพื่อนพีกูว่าใจ.." เเจ๊ะ!!

เเฟร้งยังไม่ทันพูดจบประโยค พีชิ่งตบหัวเเฟร้งที่นั่งอีกด้านหนึ่งของตัวเองซะก่อน ทำให้แฟร้งสลบไปอีกราย 

 "กูพูดอยู่อย่าขัดเขาจั่ยบ่ "  

พีพูดพร้อมกับตบหัวแฟร้งที่สลบอย่างเบาๆ ตอนนี้ในห้องเงียบกริบ บางคนไม่สนใจทำการบ้านที่ตัวเองทำค้างเอาไว้  

"เรามาเล่น ประเพณีล่าเกรียนกันเถอะ.. 5555+" พีหัวเราะพร้อมกับ กระโดดเข้าไปหาเพื่อนๆในห้อง

 วันนั้น เสียง เเจ๊ะ ดังอย่างต่อเนื่องภายในห้อง 3/7 โดยไม่มีทีถ้าว่าจะหยุด...