รัก(สุดท้าย)คือเธอ

 เช้าวันนี้อาการสดใส สดชื่น มากกว่าปกติ
"แป็ป" "คือเรารักแป็ปนะ" เสียงสาวน้อยที่ตกอยู่ในอาการเขิน หน้าเเดงก่ำ พิมพ์นั้นเอง
"พิมพ์" "เราเป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่เเล้วนะ" แป็ปยืนบอกอย่างไม่เกรงใจพิมพ์
"หวาน" "ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ"  สาวน้อยวิ่งขึ้นห้องมาอย่างหน้าตาเศร้า
 "พิมพ์..เธอเป็นอะไรหรอ" "แป็ปไม่รักเราอ่ะหวาน..." "ฮือๆๆๆๆๆๆๆ"
สาวน้อยร้องไห้จนตาเเดงเเละสะหลบไป 
 "หวาน..พิมพ์อยู่ที่ไหนหรอ" สาวน้อยถามด้วยความมึนงง "ครูคะ..เพื่อนหนูฝื้นเเล้วค่ะ"
"เป็นไงบ้างจ๊ะหนู" "ดีขึ้นเเล้วคะครู..หนูนอนพักอีกซัก..แป็ปนึงก็หายดีแล้วค่ะ" 
"หวาน..ใครพาเรามาที่ห้องพญาบาลหรอ"  "อ่อ..เด็กใหม่ที่เข้ามาในห้อง
เราไง"