อย่าให้ความหวัง

        ฉันปั่นจักรยานของตัวเองเข้ามาจอดในที่สำหรับจอดจักรยานในโรงเรียนตามปกติ ฉันผ่อนความเร็วของรถจักรยานให้เบาลงก่อนจะค่อยๆเบรก และจอดรถจักรยาน... ฉันหอบหนังสือไว้ในมือก่อนจะหันหลังให้รถจักรยานเพื่อเดินไปที่ตึก แต่ก็ต้องตกใจจนถอยหลังเมื่อเห็นหน้าของใครบางคนที่อยู่ใกล้..

        และในจังหวะที่ฉันจะล้มนั่นเอง แขนของเค้าก็มาโอบรอบเอวของฉันเอาไว้ทำให้ร่างของฉันยังคงอยู่ที่เดิมไม่ได้ลงไปกองที่พื้น ฉันลืมตาขึ้นเมื่อไม่รู้สึกถึงการเจ็บที่ควรจะเกิดขึ้น และสายตาของฉันก็ไปสบกับการตาสีนิลสนิทของใครคนนั้น สายของเราประสานกัน

        ตึก ตึกตึก˜

        เสียงหัวใจของฉันดังขึ้นในจังหวะที่ไม่มั่นคง มันเต้นแรงจนเหมือนจะวายออกมา ยิ่งจ้องลึกเข้าไปในสายตานิลสวย...มันยิ่งเต้นแรง และฉันก็รู้สึกได้ถึงการเต้นของอะไรสักอย่างภายใต้ฝ่ามือของฉันเอง...ที่วางอยู่ที่หน้าอกกว้างของเค้า มันคงเป็นหัวใจของเค้า... และยิ่งมันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆฉันก็ยิ่งรู้สึกหน้าร้อนผ่าว

        "เป็นไรมากไหมครับ"

        "ห๊ะ...ห๊ะ โอ๊ย!" ฉันที่กำลังเหม่อลอยเมื่อได้ยินสิ่งที่เค้าพูดซึ่งไม่ได้เข้าหูฉันเลย ฉันตกใจที่เราใกล้กันมากเกินไปเลยปล่อยหนังสือในมือของตัวเองหล่นลงจนหล่นทับเท้าของตัวเอง เจ็บๆ

        "เป็นไรมากไหมเนี่ย เดี่ยวผมดูให้ละกันนะครับ" เค้าก้มลงเก็บหนังสือให้ฉันก่อนจะพยุงฉันไปนั่งที่ม้านั่ง โดยที่ฉัน...ละสายตาจากเค้าไม่ได้เลย

        "เดี๋ยวมิกซ์ดูเท้าให้นะ" มิกซ์บอกแล้วก้มลงดูเท้าให้ฉัน ฉันเลยได้แต่มองเค้าดูเท้าฉันไปเรื่อยๆอย่างยิ้มๆ เค้าอบอุ่นดีจัง...

        "เธอ...เธอ"

        "ห๊ะ!" ฉันหลุดออกจากภวังเมื่อมิกซ์เอามือมาโบกที่หน้าฉัน ตอนนี้เค้ามานั่งอยู่ข้างๆฉันแล้วล่ะ

        "เป็นไรเหรอ มิกซ์เรียกตั้งนาน ส่วนเท้าเธอไม่ได้เป็นไรหรอกนะ ว่าแต่เธอชื่อไรเหรอ"

        "มิ้งน่ะ" ฉันตอบเค้าไปก่อนที่เราจะคุยกันไปเรื่อยๆ ถามถึงเรื่องต่างๆ และฉันก็ได้รู้ว่าเค้าอยู่ม.5เหมือนฉัน และเราก็แลกเบอร์กันด้วยล่ะ

        "มิกซ์ มาทำไรตรงนี้น่ะ" จู่ๆก็มีเสียงหวานดังขึ้นตรงหน้าของฉันกับมิกซ์ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน

        "อ้าวเจน! มิกซ์นั่งคุยกับเพื่อนอยู่น่ะ นี่มิ้งเพื่อนของมิกซ์ มิ้ง...ส่วนนี่เจนแฟนมิกซ์เอง" เจนหันมายิ้มให้ฉัน แฟนเค้างั้นเหรอ? ฉันส่งยิ้มกลับไปให้เจน ก่อนที่ทั้งคู่จะขอตัวไปเข้าห้องเรียนด้วยกัน เค้ามีแฟนซะแล้วสิ

        หลายวันมานี้กิจวัตรประจำวันของฉันก็คือ อาบน้ำแล้วมานอนรอโทสับจากมิกซ์ ตั้งแต่วันที่เราแลกเบอร์กัน มิกซ์ก็จะโทรมาหาฉันทุกวัน จนมันกลายเป็นความเคยชินที่ฉันจะมานอนรอคุยโทสับกับเค้าทุกคืนและคืนนี้ก็เช่นเดียวกัน

        ...ฉันหันไปมองนาฬิกาครั้งที่นับไม่ถ้วน นี่มันก็เลยเวลาปกติที่เค้าจะโทรมาแล้วนี่นา ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมา จนในที่สุด ฉันก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว...

         ฉันจัดดอกไม้ในงานประจำปีของโรงเรียนอยู่อย่างเงียบๆ เค้าไม่โทรมาหาฉันหลายวันแล้ว แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย 

         "มิ้ง" ฉันหันไปมองตามเสียงเรียก มิกซ์นั่นเองที่ทักฉันพร้อมกับยิ้มให้ ฉันมองหน้าเค้าเฉยๆแล้วหันไปจัดดอกไม้ต่อ ไม่สนใจเค้า เค้าเลยเดินหนีไป... ไม่คิดจะง้อบ้างเลยรึไงนะ

         ฉันยืนจัดดอกไม้คนเดียว จู่ๆก็มีมือมาสะกิดที่ไหล่ของฉัน ฉันเลยหันกลับไปมองก็เห็นมิกซ์ที่ยืนยิ้มให็ฉันก่อนที่เค้าจะหยิบนกพับกระดาษขึ้นมา เค้าเอามันขึ้นมาทำไม?

         "นี่ๆ อย่าโกรธไรเค้าเลยน้า คุยกับผมหน่อยนะคร้าบบบ" เค้าผู้พร้อมกับจับนกพับกระดาษพยักหัวขึ้นลงๆ เหมือนว่ามันกำลังพูดอยู่ ซึ่งมันทำให้ฉันถึงกับยิ้มและหลุดขำเลยทันทีกับท่าทางของเค้า ก่อนที่เค้าจะยื่นนกตัวนั้นให้ฉัน ฉันก้มลงไปอ่านข้อความที่เขียนไว้ที่ปีกนกทั้งสองข้าง

         'คุยกันนะ'

         ฉันอ่านข้อความบนตัวนกก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้เค้า แล้วเราทั้งสองคนก็ช่วยกันจัดดอกไม้ในงานต่อไป...

         'ถ้าพับนกครบ 1000 ตัว แล้วเอาไปให้เค้าพร้อมกับบอกรักคนที่เราแอบรักอยู่ จะทำให้สมหวัง'

         ฉันอ่านข้อความที่พบเจอในอินเทอร์เน็ตที่เปิดเจอพร้อมกับหยิบนกที่เค้าให้มาขึ้นมาดู ใกล้วันวาเลนไทน์แล้ว... ถ้าพับนกเอาไปให้เค้าจะเป็นไงนะ ตอนนี้ฉันสารภาพได้เลยว่าฉันรู้สึกรักมิกซ์ไปแล้วทั้งใจ ฉันควรจะลองเสี่ยงสารภาพกับเค้าดูสินะ...

          14 กุมภาพันธ์ 25XX

          ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงซะที... ฉันเดินถือโหลที่ใส่นกนับพันตัวเดินเข้าไปในที่ที่ฉันมักจะเจอเค้าประจำ และตอนนี้ฉันก็เห็นเค้ากำลังเอานกมากมายห้อยอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ หรือว่า...เค้าจะพับนกมาบอกรักใครเหมือนกัน คนคนนั้นเป็นฉันรึเปล่านะ ฉันคิดกับตัวเองอย่างเขินๆ ก่อนจะเดินตรงไปหามิกซ์ แต่ขาที่กำลังจะก้าวต่อไปก็ต้องชะงักลงเมื่อเห็นภาพตรงหน้า...

          มิกซ์เดินมาพร้อมกับเจน มิกซ์ปิดตาเจนไว้ก่อนจะเปิดตาของเจนออก เจนยิ้มอย่างดีใจก่อนจะหันไปหามิกซ์...

          "มิกซ์รักเจนนะ" มิกซ์พูดออกมาก่อนที่ทั้งคู่จะกอดกัน

         มิกซ์รักเจน เค้าเป็นแฟนกัน แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร เค้าไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับฉันเลย? แล้วเค้ามาให้ความหวังฉันทำไม? ทำแบบนั้นทำไม?

         มือของฉันหมดแรง ปล่อยโหลแก้วในมือแตกลง ฉันรีบก้มลงเก็บนกที่หล่นอยู่กระจายเต็มพื้นขึ้น น้ำตาเม็ดใสๆค่อยๆรินไหลออกมา 

         น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย ส่วนมือก็ยังคงเก็บนกที่เกลื่อนพื้นขึ้น ก่อนที่จะมีมือมาอยู่ข้างหน้าฉัน ฉันหันไปมองหน้ามิกซ์ทั้งน้ำตา ผู้ชายใจร้ายที่ให้ความหวังฉัน...ทั้งที่เค้าไม่ได้คิดอะไร

         มิกซ์พยักหน้าให้ฉันจับมือเค้าไว้ ฉันมองหน้าและมือของเค้าอย่างสับสน ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นด้วยตัวเอง แล้วมองหน้าเค้าทั้งน้ำตาอีกครั้ง แล้วจึงเดินออกไป...

         ฉันตัดสินใจเดินมาเค้าในที่ที่เจอเค้าประจำ และก็จริง...ฉันเห็นเค้ากำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่ง ฉันตัดสินใจเดินเข้ามาหาเค้าพร้อมกับยื่นนกในมือให้พร้อมกับเครื่องบันทึกเสียงและเดินออกมา...

         ชายหนุ่มงงกับสิ่งที่หญิงสาวมอบให้ เค้าจึงเปิดเครื่องบรรทึกเสียงฟัง...

' อย่าให้ความหวังทั้งทั้งที่เธอก็ยังต้องมีเค้า 

  เกิดฉันเหงา...แล้วไม่ทันคิด

  ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์

  ทำผิดโดยไม่ตั้งใจ...

  รับได้ใช่ไหม ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ...

  ไปเผลอนึกว่ามีสิทธิ์

  สนิทจนเกินเพื่อนไป...'

' รับได้ใช่ไหม... ถ้ามีใครเจ็บเพราะเธอ

  อย่าให้ความหวังใครอีกนะ เพราะคนถูกให้ความหวัง... มันเจ็บ '

  มิกซ์ก้มลงไปดูที่นกพับกระดาษในมือ ที่มีข้อความว่า...

  'อย่าให้ความหวัง'