โรงเรียนปริศนา[ที่ใครๆก้อพากันกลัว]
10.0
เขียนโดย packc
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.17 น.
1 บท
25 วิจารณ์
4,634 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 21.09 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ. วันแรกที่ร.ร.เปิดฉันตื่นเต้นมากแต่พอเข้ามาอยู่สองสามวันก้อรู้สึกแปลกสันหลังไม่เย็นวูบวาบผิดปกติ
เลยเดียวที จนถึงเวลาตอนเย็นเลิกเรียนพอดีพ่อกับแม่ของฉันก้อจะมารับทุกวันแต่วันนี้เป็นวันที่ผิดปกติ
ที่สุดพ่อแม่ฉันไม่มาเลยแล้วก้อไม่โทรบอกฉันพอฉันโทรไปท่านก้อปิดเครื่องทั้ง2ทำให้ฉันนั่งอยู่คนเดียว
นักเรียนที่อยู่ก้อต่างกลับบ้านไปหมดเหลือฉันอเป็นนักเรียนที่นั่งอยู่อย่างเดียวดาย ฉันรู้สึกว่าฉันลืมอะไร
บางอย่างฉันเลยจับข้างหลังของฉันปรากฎว่า.....ฉันลืมกระเป๋านักเรียนไว้ที่ห้องเรียนฉันเลยเดินขึ้นไปชั้น
ห้าชั้นที่ฉันเรียนอยู่ ณ ห้องม.5/1ห้องเรียนของฉันฉันเปิดประตูห้องและก้าวเข้าไปประตูยังไม่ได้ล็อก
ฉันเดินเข้าไปมองรอบๆห้องเรียนที่มีเพียงฉันคนเดียวฉันเริ่มกลัวเรื่อยๆโต๊ะที่ฉันนั่งเรียนมันติดกับโต๊ะ
ทำงานของครูใหญ่ที่ฉันไม่รู้ว่าครูใหญ่คนก่อนที่เสียชีวิตแล้วยังวนเวียนอยู่หรือป่าวฉันค่อยๆเดินไปที่โต๊ะ
เรียนก้อแล้วหยิบกระเป๋าออกมาแล้วฉันก้อได้ยินเสียงเก้าอี้ที่ครูใหญ่นั่งมันหมุนเองแล้วมันก้อหมุนมาที่ฉัน
ฉันรีบหันหลังกลับมาแล้ววิ่งหนีทันทีแล้วฉันก้อได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งไล่ฉันมาฉันกรีดร้องด้วยความกลัว
แล้วฉันก้อหยุดวิ่งแล้วค่อยๆฟังเสียงคนที่วิ่งไล่ฉันแต่พอฉันฟังมันก้อไม่มีเสียงอะไรเลยฉันเลยตัดสินใจ
โทรหาแม่อีกครั้งแต่คราวนี้แม่ฉันรับสายแต่ไม่ใช่เสียงแม่ของฉันกลับกลายเป็นเสียงผู้หญิงปริศนาแทน
เสียงปริศนานั้นได้แต่พูดว่า แฮ...แฮแฮแฮแฮ...แฮ ฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยฉันเลยวางสายไปชั้นเดินลงจาก
ชั้น5ลงสู่ชั้น1ฉันมองดูรอบๆของชั้น1แต่มันเป้นชั้น5อยู่เหมือนเขาวงกตที่วนเวียนไม่ไปไหนฉันไม่รู้จะทำ
ยังไงดีแต่ฉันกลับปวดฉี่ขึ้นมาฉันเห็นห้องน้ำเลยเดินไประหว่างที่ฉันเดินไปฉันก้อได้ยินเสียงจากข้างฉัน
เป็นเสียงปริศนาเค้าเรียกฉัน ฟาง ฟาง ฉันไม่อยากหันแต่เค้าเรียกฉันเสียงกดต่ำและดังกว่าเดิมทำให้ฉัน
เกร็งกลัวไปหมดขาฉันสั่นไหวเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆฉันเลยตัดสินใจหันไปก้อไม่เจออะไร ฉันถอนหายใจอย่าง
สบายใจเป็นอย่างมากฉันพูดว่าอย่างนี้ก้อเข้าห้องน้ำได้แล้วสิฉันเลยหันกลับไปเข้าห้องน้ำฉันก้อเจอ
ผู้หญิงยืนก้มน่าอยู่แล้วก้อค่อยเงยน่ามองขึ้นมาที่ฉันแล้วเค้าก้อวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความโกธรอย่างมาก
ฉันได้แต่กรี๊ด!!!!!!!!!!!อย่างเดียวและหลับตาปี๋แล้วฉันก้อค่อยลืมตาขึ้นมาแล้วก้อเจอเค้าอยู่ในกระจก
เค้ามองมายังฉันแล้วกรีดแขนตัวเองเลือดสีแดงสดก้อไหลออกมาท่วมห้องน้ำฉันได้แต่ยืนตลึงอย่างเฉย
เค้ากรีดแขนตัวเองไม่หยุดฉันเลยตัดสินใจวิ่งหนีออกจากห้องแต่เค้ากลับตะโกนว่ามึงจะไปไหนฉันเลย
หยุดชงักสักพักแล้วเค้าก้อเดินออกมาจากห้องน้ำเค้าอยู่ข้างหลังฉันเค้ากระซิบข้างหูฉันว่า
"มาอยู่ด้วยกันสิ"หลังจากนั้นเค้าก้อลากฉันเค้าไปในห้องน้ำแล้วเค้าก้อ"ฆ่า"ฉันไปอยู่กับเค้า
ผีผู้หญิงคนนี้ตามหาผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในห้องน้ำของโรงเรียน
รายต่อไปเป็นคุณหรือป่าว........ขอให้โชคดีกับห้องน้ำที่บ้านและที่โรงเรียนของคุณ
เลยเดียวที จนถึงเวลาตอนเย็นเลิกเรียนพอดีพ่อกับแม่ของฉันก้อจะมารับทุกวันแต่วันนี้เป็นวันที่ผิดปกติ
ที่สุดพ่อแม่ฉันไม่มาเลยแล้วก้อไม่โทรบอกฉันพอฉันโทรไปท่านก้อปิดเครื่องทั้ง2ทำให้ฉันนั่งอยู่คนเดียว
นักเรียนที่อยู่ก้อต่างกลับบ้านไปหมดเหลือฉันอเป็นนักเรียนที่นั่งอยู่อย่างเดียวดาย ฉันรู้สึกว่าฉันลืมอะไร
บางอย่างฉันเลยจับข้างหลังของฉันปรากฎว่า.....ฉันลืมกระเป๋านักเรียนไว้ที่ห้องเรียนฉันเลยเดินขึ้นไปชั้น
ห้าชั้นที่ฉันเรียนอยู่ ณ ห้องม.5/1ห้องเรียนของฉันฉันเปิดประตูห้องและก้าวเข้าไปประตูยังไม่ได้ล็อก
ฉันเดินเข้าไปมองรอบๆห้องเรียนที่มีเพียงฉันคนเดียวฉันเริ่มกลัวเรื่อยๆโต๊ะที่ฉันนั่งเรียนมันติดกับโต๊ะ
ทำงานของครูใหญ่ที่ฉันไม่รู้ว่าครูใหญ่คนก่อนที่เสียชีวิตแล้วยังวนเวียนอยู่หรือป่าวฉันค่อยๆเดินไปที่โต๊ะ
เรียนก้อแล้วหยิบกระเป๋าออกมาแล้วฉันก้อได้ยินเสียงเก้าอี้ที่ครูใหญ่นั่งมันหมุนเองแล้วมันก้อหมุนมาที่ฉัน
ฉันรีบหันหลังกลับมาแล้ววิ่งหนีทันทีแล้วฉันก้อได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งไล่ฉันมาฉันกรีดร้องด้วยความกลัว
แล้วฉันก้อหยุดวิ่งแล้วค่อยๆฟังเสียงคนที่วิ่งไล่ฉันแต่พอฉันฟังมันก้อไม่มีเสียงอะไรเลยฉันเลยตัดสินใจ
โทรหาแม่อีกครั้งแต่คราวนี้แม่ฉันรับสายแต่ไม่ใช่เสียงแม่ของฉันกลับกลายเป็นเสียงผู้หญิงปริศนาแทน
เสียงปริศนานั้นได้แต่พูดว่า แฮ...แฮแฮแฮแฮ...แฮ ฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยฉันเลยวางสายไปชั้นเดินลงจาก
ชั้น5ลงสู่ชั้น1ฉันมองดูรอบๆของชั้น1แต่มันเป้นชั้น5อยู่เหมือนเขาวงกตที่วนเวียนไม่ไปไหนฉันไม่รู้จะทำ
ยังไงดีแต่ฉันกลับปวดฉี่ขึ้นมาฉันเห็นห้องน้ำเลยเดินไประหว่างที่ฉันเดินไปฉันก้อได้ยินเสียงจากข้างฉัน
เป็นเสียงปริศนาเค้าเรียกฉัน ฟาง ฟาง ฉันไม่อยากหันแต่เค้าเรียกฉันเสียงกดต่ำและดังกว่าเดิมทำให้ฉัน
เกร็งกลัวไปหมดขาฉันสั่นไหวเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆฉันเลยตัดสินใจหันไปก้อไม่เจออะไร ฉันถอนหายใจอย่าง
สบายใจเป็นอย่างมากฉันพูดว่าอย่างนี้ก้อเข้าห้องน้ำได้แล้วสิฉันเลยหันกลับไปเข้าห้องน้ำฉันก้อเจอ
ผู้หญิงยืนก้มน่าอยู่แล้วก้อค่อยเงยน่ามองขึ้นมาที่ฉันแล้วเค้าก้อวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความโกธรอย่างมาก
ฉันได้แต่กรี๊ด!!!!!!!!!!!อย่างเดียวและหลับตาปี๋แล้วฉันก้อค่อยลืมตาขึ้นมาแล้วก้อเจอเค้าอยู่ในกระจก
เค้ามองมายังฉันแล้วกรีดแขนตัวเองเลือดสีแดงสดก้อไหลออกมาท่วมห้องน้ำฉันได้แต่ยืนตลึงอย่างเฉย
เค้ากรีดแขนตัวเองไม่หยุดฉันเลยตัดสินใจวิ่งหนีออกจากห้องแต่เค้ากลับตะโกนว่ามึงจะไปไหนฉันเลย
หยุดชงักสักพักแล้วเค้าก้อเดินออกมาจากห้องน้ำเค้าอยู่ข้างหลังฉันเค้ากระซิบข้างหูฉันว่า
"มาอยู่ด้วยกันสิ"หลังจากนั้นเค้าก้อลากฉันเค้าไปในห้องน้ำแล้วเค้าก้อ"ฆ่า"ฉันไปอยู่กับเค้า
ผีผู้หญิงคนนี้ตามหาผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในห้องน้ำของโรงเรียน
รายต่อไปเป็นคุณหรือป่าว........ขอให้โชคดีกับห้องน้ำที่บ้านและที่โรงเรียนของคุณ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ