เพราะฉันจะรักเพียงเธอตลอดไป...

 
ทั้งหมดเริ่มขึ้นในวันนั้น วันที่ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ผิดตั้งแต่ต้นจนจบ
 
                “เฮ้! เจิ้ล! พรุ่งนี้มาติวสอบกันป่ะ?” ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบของฉันและพี่ๆ และเหมือนอย่างเคยพี่ซีและพี่เซล ลูกพี่ลูกน้อง(ฝาแฝด)สุดสวยของฉันมักจะชวนฉันไปติวหนังสือด้วยเสมอเพราะวันสอบของเรามักตรงกัน
 
                “มีใครไปมั่งอ่ะ พี่ซี?” ฉันหันไปถามแฝดคนพี่เพราะปกติแล้วคนที่จัดการเรื่องกรุ๊ปติวเนี่ยมักจะเป็นพี่ซีมากกว่าพี่เซล
 
                “อืม..ฮอบบี้กับจุ๊บแจ๊บ ก็อาจจะมาด้วยนะ^^” อืม..มาด้วยเหรอ..อ๊ะ!ลืมบอกไปว่าไอ้‘ฮอบบี้’กับ‘จุ๊บแจ๊บ’เนี่ยคืออะไร ทั้งหมดคือชื่อคนค่ะ ใช่แล้วคุณอ่านไม่ผิดหรอกมันคือฉายาของสองพี่น้องเพื่อนฉันเองค่ะ คนโตชื่อ โจ หรือ ฮอบบี้ เพราะนายนี่งานอดิเรกเยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกกกก(ขอใช้ภาษาวิบัติเพื่อให้เห็นถึงความอลังการ ฮุๆๆ) ส่วนคนเล็กชื่อจุ๊บ หรือ จุ๊บแจ๊บ ฉายานี้ได้มาเพราะ..ชื่อมันน่ารักดี..ฮะๆ
 
                “เอ..โจกับจุ๊บมาด้วยเหรอ..งั้นก็ได้หนูมาติวด้วยนะ^^” คือ จริงแล้วฉันชอบโจอยู่ล่ะ แต่จุ๊ๆ^3^อย่าพึ่งบอกใครนะ ยังไม่มีใครรู้หรอก
 
                “อืมๆ งั้นเจอกันนะ แองเจิ้ล^^!!” สองพี่น้องประสานเสียงขึ้นมาแล้วหันหลังเตรียมจากไป
 
                “ค่า~ เจอกันพรุ่งนี้น้า~ พี่ซีพี่เซล^^b” พรุ่งนี้เราจะได้เจอกันอีกแล้วนะ..โจ
               
               “..เซลล์ คือส่วนที่เล็กที่สุดของสิ่งมีชีวิต เมื่อเซลล์มารวมกัน...(._.)...(◦_◦)(._.)(◦_◦) เจิ้ล! ฟังเราอยู่ป่ะเนี่ย” โจอยู่รุ่นเดียวกับฉันและกรุ๊ปติวที่มากันวันนี้ ก็มีอยู่สามกลุ่มแบ่งตามรุ่นที่เรียนกัน และกลุ่มของฉันก็มีกันอยู่แค่สามคน ซึ่งจริงๆก็มีเยอะกว่ากลุ่มอื่นเค้าอ่ะนะ:P ตอนนี้เราก็เลยผลัดกันติวคนละวิชา และโจก็มีหน้าที่ติววิชาวิทยาศาสตร์ให้พวกเรา และมันคงจะราบรื่นกว่านี้ถ้าฉัน..ไม่เหม่อไปซะก่อน แหะๆ^^;;
                “ก็แหม~ ติวกันมาตั้งหลายวิชา มันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้าง..นายก็รู้ว่าเราปวดหัวง่ายจะตายไป-*-” ฉันไม่ได้โกหกน้า~ ฉันน่ะป่วยไม่ง่ายแต่ปวดหัวง่ายจะตาย แล้วนี่ก็ติวติดต่อกันมาตั้ง 2-3 ช.ม แล้วด้วย ฉันก็ต้องปวดหัวบ้างเหม่อบ้างสิ-*- (-_-+)ชิชะ! ไอ้สายตาแบบนั้นมันหมายความว่าอาไร้! อ๊ากกกก!(สติแตก)
                “อืม..ก็จริงนะ..พี่ว่าพวกเราพักกันก่อนดีกว่า แปะๆๆ(^^)/\ / \ /\ ” พี่ซีตบมือให้สัญณาณพักกับพวกเราแล้วนิ่ง ก่อนจะเอ่ยปากถามว่า
                “เจิ้ล^^หิวยัง” เอิ่ม..การที่เจาะจงถามฉันยังงั้นแสดงว่า..
                “พี่หิวแล้ว..เจิ้ลจะไปเซเว่นใช่มั้ยจ๊ะ^^+” คือ..ฉันจำไม่ได้ว่าบอกว่า ‘หิวแล้ว’ หรือพูดว่าจะไป ‘เซเว่นนะ’ เลยอ่ะ  -*-
                “ค่าๆ=_= เจิ้ลจะไปเซเว่น พี่ซีจะเอาอะไรมั้ยคะ-_-” เหอๆ
                “จะดีเหรอเจิ้ล พี่เกรงใจจัง^^” อ๋อเหรอ~
                “งั้นก็ไม่ต้อง..”
                “งั้นพี่ฝากซื้อ!@#$%^&*(_+^$..” พูดยังไม่ทันจบเลย แล้วมาทำเป็นพูดว่าเกรงใจ=_= แล้วฉันจะเอามือที่ไหนมาหิ้วเนี่ย ช่ายช้านนนนนจาเอามือที่หน้ายมาาาาาาา
                “เจิ้ล..มา เดี๋ยวเราไปด้วย(^^)/” เย้ๆ มีคนมาช่วยถือของแว้วววว ฉันก็รู้สึกเหมือนกันนะว่าโจชอบฉันอ่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คิดก็ดีดิ หุๆ
 
                “เจิ้ล..เราขอโทษ( . .)” โจ นายขอโทษเราทำไม ระ..หรือว่านายจับได้แล้วว่าฉันชอบนาย โอ้~ม่ายยยยยยน้าาาาา~
                “คือ..เราไม่..” ไม่?..ไม่อะไร? ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของฉันช่ายยม้ายยยย!
                “..เราไม่มีตังค์อ่ะ..ออกให้เราหน่อยดิ^/\^” จริงๆด้วย นายพูดว่า..นายโจจจจจจ นายจะพูดให้ฉันเข้าใจผิดหาอะไรเนี่ย-*-(ได้ข่าวว่าคิดเอง เออเองนะยะ)
                “เจิ้ล>.0” โจคงเห็นว่าฉันเงียบไปนานคงนึกว่าฉันหงุดหงิดฉันเลยพูดไปว่า
                “เออๆๆๆๆ เดี๋ยวเราให้ยืมตังค์..ป่ะ ไปจ่ายตังค์กัน” สรุปว่าโจเป็นหนี้ฉันอยู่ 60 บาทสินะ อืมๆ ต้องจำไว้
                “เจิ้ลใจดีที่สุดเลย ยังงี้เรารักตายเลย><” /// บ้าที่สุดเลย ///
“ซู๊ดดดด..อ้าาา~” อ๊ะๆๆ คิดอะไรกันอยู่ มันก็แค่เสียงซดม่าม่าของโจเท่านั้นแหละ ให้ตาย-*-เพราะคนอื่นติดธุระกันหมดแท้ๆ ตอนนี้ฉันก็เลยต้องมานั่งอยู่กับหมอนี่แค่ 2 คน
                “อิ่มแล้วๆๆ เจิ้ลอิ่มยัง? เดี๋ยวเราเอาไปทิ้งให้^^” เฮ้อ ฉันนี่เลือกรักคนไม่ผิดจริงๆ ถึงใครจะบอกว่าโจนิสัยไม่ดี และกวนTeenมากก็เหอะ แต่ฉันรู้ว่าโจน่ะใจดีที่สุด><
                “อืม Thanks^^” โฮะๆๆ ไหนๆก็ได้พักทั้งทีนั่งฟังเพลงให้มันผ่อนคลายดีกว่า...ว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงฟังมันซะเลย แต่เอ~ ฉันว่าฉันหยิบหนูหิ่นมาด้ยนี่น่า อยู่ไหนน้าาา...เจอแล้ว! อ๊ะ! พี่ซีกับพี่เซลมาพอดีเลยนี่นา^^
                “พี่ซี! พี่เซล! อ่านหนูหิ่นกันป่ะ^^?” คนอุตสาห์หวังดี ถามเพราะคิดว่าจะได้ไม่ต้องเครียดกัน
                “ม่ายอ่ะ!! เล่นเกมส์ดีกว่า แบร่ :P :P” แล้วดูพี่แกตอบดิ ประสานเสียงซะด้วย-*-
                “ชวนแต่คนที่ไม่อยากอ่าน คนอยากอ่านทำไมไม่ชวนบ้างล่ะ -/\- งอน!” ดู ดู๊ ดู ดูมันงอน~ ไม่ได้เข้ากับหน้าเล้ย
                “ง้อ-__-d”
                “หายแล้ว! เอามาอ่านด้วย”
ฟรึบ!
หมอนี่ดึงเอาหนังสือไปอ่านครึ่งนึงเฉยเลยอ่ะ ไร้มารยาท=_= แล้วดูดิ หัวหมอนี่มาชนกับหัวฉันเลยอ่ะ ฉันก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะยะ(เกี่ยวกันยังไง-*-)เขินเป็นเหมือนกัน///
                แชะ!! แชะ!!
                หืม=_= เสียงนี้มันเหมือนกับเสียงของ..
                “พี่เซล..ทำไรอ่ะ” คงจะไม่ใช่..
                “ก็ถ่ายรูปไง^^!!” สองแฝดร่วมด้วยช่วยกันประสานเสียงอีกแล้วอ่ะ
                “เอามาดูเลย!” O_o
                “^^!!”
                “(  ◦◦)(..  )  -  (  ◦◦)(..  )” นี่มัน! จริงๆด้วยอ่ะ มันเป็นรูปที่หัวฉันชนกับโจ ตาของโจมองอยู่ที่หนังสือ แต่..ไอ้ตาของฉันเนี่ยสิ มองอยู่ที่เขาตลอดทั้งสองรูปเลยอ่ะT-T
                “โหย! ลบเลยๆ เจ๊!” อ๊ะ! หมอนี่ดึงโทรศัพท์ไปลบรูปต่อหน้าฉันเลยอ่ะ กะว่าจะแอบไปส่งเข้าเครื่องซะหน่อยT-T
                “โห่!   ̓ไรว้าาา ฮอบบี้อ่ะ นิดๆหน่อยก็ต้องโกรธด้วย-/\- ไปหาแม่ก่อนดีกว่า แบร่:P! :P!”
                “...”
                เธอทำให้ฉันได้เจอกับความรัก เธอทำให้รักหาฉันจนเจอ จากนาทีที่พบเธอ ฉันก็มีแต่เธอในหัวใจ~~
            “...”
                เธอทำให้ฉันต้องเป็นคนๆนี้ เป็นคนที่รักๆ เธอมากมาย ไม่ว่าในฐานะใด ยังยืนยันคำเดิมในหัวใจ รักเธอ~~
            “เอ่อ..เออ เจิ้ล เราว่าเราชอบ..///..” หืม-__- ชอบ? นายจะบอกแล้วใช่มั้ยว่านายชอบใคร คนๆนั้นใช่คนที่ฉันคิดไว้รึเปล่า///?
                หืมมม~ หืมมม~ หืมมม~
                “เราว่าเราชอบ..เอ่อ..แป้งเพื่อนแกอ่ะ!..จีบได้ป่ะวะ//” ฉึก!! เจ็บว่ะT-T
                เป็นแค่ใครบางคน ไม่ใช่ใครคนหนึ่งที่เธอคอยมาคิดถึงคอยห่วงใย~~
            “แฟนเนม เพื่อนแก แกไม่รู้ไง=_=”
                เป็นแค่เพื่อนดีๆ ดีแล้วดียังไง เธอไม่รักไม่เคยจะแคร์~~
            “...แล้วที่ชื่อยูกินั่นอ่ะ..”
                เป็นอะไรๆ ที่มันมีแค่เธอ นอนละเมอๆ ตอนเธอคิดถึงใคร เป็นอารมณ์ๆ ที่เธอไม่เข้าใจ~~
                “ชอบต่อ..แฝดห้องสาม=_=”
                “..เออ..คนนี้ก็น่ารัก..”
 ก็เป็นแฟนเธอวันๆ โดยที่เธอเองก็ไม่ยอมรู้ตัว~และฉันก็กลัวซะเกินจะบอก~~
                “คนที่ขาวๆ แล้วพูดเพราะๆอ่ะ..”
                คนนั้นเธอว่าดี คนนี้เธอก็จอง เป็นอะไรนะ ถึงต้องมาบอกฉัน~~
            “ดูๆ กับนิวห้องฉันอยู่=_=”
                มีมั้ยเรื่องอื่นๆตอนที่เราคุยกัน เก็บเรื่องรักของเธอไปเลย~~...
                “ฮึ่ยยย!” พลั่ก! ฉันกระแทกโทรศัพท์ลงกับโต๊ด้วยความหงุดหงิด เพลงมีตั้งเยอะแยะ แล้วทำไมเปิดมาต้องเป็นเพลงนี้ด้วยฟระ-*-
                “เฮ้ย! เป็นไร เดี๋ยวก็เจ๊งกันพอดี” ฉันไม่ชอบ..ไม่ชอบให้โจพูดเรื่องแบบนี้กับฉันเลย ให้ตายT-T
                “ฉันไม่ชอบเพลงนี้...” ฉันตอบโจไปอย่างนั้น ทั้งๆ ที่เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันชอบมากแต่ในสถานการณ์อย่างนี้...
                “...”
                “เจิ้ล! โจ! คุย  ̓ไรกันอยู่อ่ะ..อ๊ะ!เมย์มาพอดีเลย เมยยยยยยยยย์!!!!” ในขณะที่ฉันกับโจต่างคนก็ต่างเงียบ พี่ซี-เซล และเมย์เพื่อนของฉันก็เดินเข้ามา
               “........” ทุกคนเงียบ..ฉันกับโจเองก็เงียบแบบที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ฉัน..เงียบ เพราะฉัน..เสียใจ..หงุดหงิด..และ..พูดไม่ออกกับเหตุการณ์เมื่อกี้ แล้วโจล่ะ โจเงียบ..เพราะอะไร!?
             “ทุกคน!! ฉันว่า..วันนี้ฉันควรจะบอกได้แล้วว่าฉันชอบใคร!!” อยู่ๆ โจก็ตะโกนขึ้นมาหลังจากที่คนทั้งศาลาปิดปากเงียบไม่พูดอะไรไปพักใหญ่ๆ
              “เอ่อ..เจิ้ลกับเมย์อ่ะ ออกไปก่อนเลย/// ออกไปเลยๆ ” โจไล่ฉันกับเมย์ให้ออกมายืนรอที่ข้างนอก แล้วก็ซุบซิบๆ กับพี่ซี-เซล แล้วมองมาที่ฉันกับเมย์บ่อยๆ ฉันขอเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าโจเองก็ชอบฉันเหมือนกัน
               “ฉันว่าน้าาาา~โจเนี่ยต้องชอบเมย์แน่ๆเลย..” ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ในใจก็แอบดีใจอยู่ลึกๆ ว่าโจอาจจะชอบฉันก็ได้ โจกับเมย์ถึงจะเป็นแค่ญาติห่างๆ แต่ก็เป็นญาติอยู่ดีเพราะงั้น โจคงไม่ได้ชอบเมย์หรอก จริงมั้ยล่ะ
               “เมย์..เข้ามาก่อน^^” พี่เซลออกมาเรียกเมย์ให้เข้าไปก่อนแบบนี้ยิ่งเป็นการตอกย้ำความคิดฉันอย่างแรงเลย
             “เจิ้ล!” ซักพักพี่ซีก็ออกมาเรียกให้ฉันเข้าไป
             “O_o” ตรงกลางศาลาที่เคยว่างเปล่า บัดนี้มันถูกตกแต่งง่ายๆไว้ข้างๆกับกระดาษแผ่นใหญ่ๆ ที่มีตัวอักษรคล้ายๆรหัส แต่ถ้ามันเป็นรหัสจริงๆ มันคงเป็นรหัสที่ง่ายที่สุด..สำหรับฉัน
            ‘JLFOOABVY.E’มันคือรหัสง่ายๆที่พี่ซี-เซลชอบทำให้เราเล่นกันเวลาจะให้อะไรเราซักอย่าง วิธีอ่านก็แค่สลับตัวอักษรไปมาก็จะได้ออกมาเป็นคำใหม่ เช่น
            ‘JLFOOAH VY.E  JLFOOABVY.E   JLFOOABVY.E’ JOH LOVE FAY   FAY เป็นชื่อที่โจเคยเรียกฉันตั้งแต่เราเจอกันใหม่ๆ มีความหมายว่าภูต หรือนางฟ้า และตอนนี้ฉันก็รู้แน่ชัดแล้วว่าโจชอบใคร..แต่ไม่รูสินะ
           “..ใครอ่ะ..” ที่ฉันพูดแบบนี้เพราะอะไรกันนะ..ฉันคง..อยากได้ยินจากปากของโจเองล่ะมั้ง
           “โธ่! เออๆ แองเจิ้ล!!” โจค่อยๆ ถอยหลังไปสามก้าวก่อนจะพูดว่า
           “เจิ้ล! กูรักมึงว่ะ!!” แล้วก็วิ่งหายไป ส่วนตัวฉันน่ะ แข็งเป็นหินไปแล้ว..น่าแปลกที่สมองฉันสั่งให้วิ่งตามไปแต่ร่างกายกลับขัดคำสั่ง ฉันไม่รู้ว่าฉันนั่งอยู่ที่เดิมนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเมย์ก็โยนรองเท้าของโจเข้ามาตรงหน้าฉันเพื่อจะแกล้งโจ โจกำลังจะวิ่งเข้ามาเอา..แต่ฉันกลับโยนมันออกไปซะนี่ แวบเดียวที่ฉันเห็นสายตาของโจที่ส่งมาให้มันทั้งผิดหวังและเจ็บปวด ฉันทำอะไรลงไปนะ...แล้วฉันกลับมาอยู่ที่บ้านได้ยังไงกัน...
 
             ช่วงนี้เป็นช่วงงานวันวิชาการโรงเรียน ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องฉันกับโจก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ทั้งๆที่เตรียมงานอยู่ด้วยกัน เราก็ยังไม่ปริปากพูดกันเลยซักคำ ฉันรู้สึกเหมือนว่ามันมีกำแพงหนาๆมากั้นระหว่างฉันกับโจ กำแพงเตี้ยๆ ที่ยังพอมองเห็นโจอยู่อีกฝั่ง แต่ฉันกลับไม่สามารถพังกำแพงนี้แล้ววิ่งเข้าไปหาโจได้อย่างเคย ถึงแม้ว่าเราจะเมินใส่กันยังไง แต่ฉันก็รู้สึกได้..ว่าเรายังมองกันห่างๆเสมอ....วันนี้เป็นวันวิชาการของโรงเรียนฉันกับโจต้องมาอยู่ซุ้มเดียวกัน เราคุยกันบ้าง แต่ก็เหมือนจะคุยกันในฐานะของคนรู้จักมากกว่าเพื่อน มันคงไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วสินะ 
                                                                                                                                 
            “เจ๊ๆ!!” ในขณะที่ฉันที่กำลังจะไปซื้อสร้อยแบบเพนท์มาให้กับต่อ แฝดที่เป็นเพื่อนกับฉัน(ก็ที่ยูกิชอบอ่ะแหละ)ตามคำขอร้องบ้าๆของเพื่อนที่เข้าใจว่าฉันชอบต่อนั้นเอง จุ๊บ น้องของโจก็เข้ามาเรียกฉันจากข้างหลังแล้วชูสร้อยเส้นหนึ่งให้ฉันดู มันเป็นสร้อยที่เขียนว่า Angel ตัวใหญ่ๆ แล้วเขียนว่า Fay ตัวเล็กๆที่มุมข้างล่าง ตกแต่งด้วยดอกไม้และลายเส้นสวยๆที่ดูก็รู้ว่าโจเป็นคนวาด ฉันเหลือบไปเห็นโจมองอยู่ไกลๆมองอยู่ตลอด..ใจของฉันน่ะหยิบสร้อยเส้นนั้นมาสวมแล้วล่ะ แต่ไอ้มือบ้าๆนี่ดันไม่หยิบมันขึ้นมาใส่ ซ้ำร้ายดันหันหลังวิ่งหนีมาซะอย่างงั้นแล้วปล่อยให้น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมา
            “T_T”
            “เป็นไร..เจิ้ล!!O_o” เซย์ดูจะตกใจมากเมื่อเห็นน้ำตาของฉัน..ฉันเป็นคนอ่อนแอและร้องไห้ง่ายมากกกกกกแต่ทุกคนจะมองว่าฉันนั้นเข้มแข็งน้อยคนนักแหละที่จะรู้ว่าฉันมันขี้แย...เซย์น่ะรู้อยู่แล้วว่ฉันเป็นยัยขี้แยคนหนึ่ง แต่ที่ตกใจคงเป็นเพราะฉันไม่เคยร้องไห้ที่โรงเรียนหรือต่อหน้าใครเลย
           “ฮือๆๆT_T..เปล่าๆไม่เป็นไรแค่..แค่..อืม..ฝุ่นเข้าตาน่ะT_T”
           “เหรอยะ-__-** มุกนี้มันเก่าเกินไปแล้วย่ะ ฝืด!!!”
           “อ้าว..เหรอ-/\-”
           “ย่ะ!! บอกมาซิว่าเป็นไร”
           “คือว่า..” ฉันเล่าเรื่องต่างๆให้เซย์รู้ ตั้งแต่เรื่องเมื่อวันสอบจนถึงตอนที่ฉันร้องไห้เมื่อตะกี้ เซย์ดู
          เหมือนจะช็อกและสมน้ำหน้าฉันนิดๆกับการกระทำโง่ๆของฉัน แล้วให้กำลังใจฉันว่า ’ถ้าสมมุติว่าแกกับเค้าเกิดมาคู่กันต่อให้ไปอยู่กันคนละทวีปฉันก็เชื่อนะว่าแกกับเค้าจะได้เจอกันอีก..แต่ถ้าชาตินี้แกกับเค้าไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันอีก แกก็คิดซะว่า..แกกับเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน แล้วสักวันแกก็จะได้เจอกับคนที่แกรักแล้วแล้วเค้าก็รักแก..เป็นคู่ที่แท้จริงกับแกแล้วแกจะได้มีความสุขจริงๆซะที....’
           ช่ายยยยยยย!!! เซย์ให้กำลังใจฉันแล้ว...แล้วไงล่ะ!! ยังไงๆ ซะ ช้านนนนนนก็นั่งซึมอยู่ดี ตอนนี้ในซุ้มฉันเลยมีแต่คนนั่งซึม ซึม และซึม กันอย่างถ้วนหน้า=_= ทั้งเค้กที่ชอบต่อแล้วถูกปฏิเสธ ทั้งโจที่ถูกฉันปฏิเสธสร้อยสวยๆเส้นนั้น และฉันที่โง่ปฏิเสธสร้อยเส้นนั้น!!! หลังจากนี้ไปเรื่องมันจะยิ่งแย่ไปกว่าเดิมอีกซักแค่ไหนนะ...................
 
           หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ 5 ปี เข้าไปเต็มๆแล้วสินะ..ช่วงเวลาห้าปีที่ผ่านมาโจให้อะไรๆกับฉันมากมาย ทั้งบทเรียน ความสุข ความเศร้า ในตอนนั้นโจให้ของขวัญชิ้นสุดท้ายกับฉันก่อนที่เค้าจะไป...มันเป็นสร้อยรูปเชอรี่สีชมพู แล้วหลังจากนั้นเค้าก็ไป ไปพร้อมกันทั้งตัวและหัวใจที่เคยรอฉันมาตลอด...ฉันไปหาซื้อของขวัญให้กับโจ ให้ในฐานะของ ‘เพื่อน’ เก่า เป็นสร้อยรูปกางเขนสองชั้น ชั้นในของสร้อยสามารถหมุนได้รอบด้านและสร้อยเส้นนี้เป็นเงิน ฉันบอกกับโจว่าสร้อยเส้นนี้จะเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายก่อนที่เราจะต้องจากกัน(อ้อ! เงินที่โจยืมฉันเมื่อนานมาแล้วน่ะสุดท้ายฉันก็ไม่ได้คืนหรอกนะ=_= เหอะๆ)
          แม่ของโจส่งโจไปเรียนต่อที่อเมริกาโดยส่งเค้าไปอยู่กับอาที่นั่น ตัวฉันก็เรียนอยู่ที่เดิมมาตลอดเพราะคิดว่าถ้าเค้ากลับมาอย่างน้อยๆฉันก็จะได้เห็นเค้าหละ อ้อ!! ส่วนจุ๊บน้องของโจก็ตามโจไปเรียนต่อที่นั่นหลังจากที่โจไปแล้วหนึ่งปี โจและจุ๊บจะกลับมาที่โรงเรียนทุก Winter break หรือประมาณคริสต์มาสนั่นหละ ปีที่แล้วฉันยอมไปนั่งขายตั๋วเครื่องเล่นเพราะคิดว่าให้ตายยังไงโจก็ต้องเข้ามาเล่นอะไรบ้างล่ะ แล้วไง..ใช่โจเข้ามาเล่นจริง แต่ให้น้องเข้ามาซื้อตั๋วนะ โอ้โห! น้ำตาฉันงี้คลอเบ้า เค้าไม่สนใจฉันสักนิด แต่ฉันนี่ดิยังรักเค้าอยู่เลยอ่ะT-T
           ฉันตัดสินใจแล้ว..ปีนี้วันเกิดของฉันจะเป็นวันเดียวกับที่โจจะกลับมาจากอเมริกาพอดี ฉันจะต้องคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง ไม่ต้องรักกัน ไม่ต้องมีความสัมพันธ์ที่พิเศษอะไร..ขอแค่เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมฉันขอแค่นี้ ขอแค่นี้เท่านั้นเอง
         ได้โปรดเถอะค่ะ พระเจ้า..ขอให้มันสำเร็จด้วยเถอะ ขอให้ทุกอย่างมันกลับมาเป็นเหมือนเดิม...
          ...เหมือนเมื่อห้าปีก่อน....