Love Boy ... รักเธอ นายเพื่อนขี้เก็ก

หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ชั้นก็มารอรถอยู่หน้าบ้าน อีกสิบนาทีก็ถึงเวลานัทแล้วววว ตายละ แท็กซี่ยังไม่มาเลย งั้นเอาอย่างงี้แล้วกัน วิ่งไปน่าจะถึงเร็วกว่า เอาละ Let'Go และแล้วชั้นก็มาถึงจนได้ ตอนนี้ เวลา 09.00 เยส ไม่สาย ตรงเป๊ะ
เมย์ - แต่สภาพชั้น เฮ้อ ... อย่างนี้เค้าจะเปลี่ยนใจไม่ชอบเรามั้ยนะ ทรงผมก็พัง แถมทอดรองเท้าส้นสูงวิ่งหน้าตั้งมาเรย ตายๆๆๆๆ ////เมย์พึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีชายหนุ่มยืนฟังเทออยู่ตลอด และได้ยินเรื่องทั้งหมดแต่ทำเป็นไม่ได้ยิน และแอบอมยิ้มอยู่ข้างๆเทอ
เค- บ่นอะไรของเทอ ยัยตี่ ไม่สิๆ ยัยเบอะ วิ่งหน้าตั้งมาเชียว //// เมย์ตกใจเพราะไม่คิดว่าเค้าจะเห็นสภาพทุเรศๆของเทอ
เมย์ - นี่นาย ชิ ชั้นไม่อยากต่อปากต่อคำกับนายหรอก ////พูดแล้วก็เดินไปอย่างงอนๆทำให้ชายหนุ่มแอบหัวเราะอย่างชอบใจ
เค - นี่ ////เคพูดด้วยท่าทางยิ้มๆ พลางคิดในใจ "เทอนี่เวลางอนน่ารักจริงๆ"
เมย์ - อะไรอีกล่ะ ////เมย์พูดด้วยท่าทางหงุดหงิด
- Talk may -
ชั้นมาลงรักคนอย่างหมอนี่ได้ไงนะ กวนประสาทชะมัด เฮอะ !!
เค - จะถือรองเท้าอีกนานมั้ย //// หนอยยย บังอาจมาหัวเราะเยาะชั้น
เมย์ - หัวเราะอะไร เดี๋ยวปัดโดนซะหรอก////ชั้นบอกแล้วหมอนี่มันกวนประสาทชั้น แต่นี่มันแปลกๆนะ ปกติจะกวนหน้าตายตลอด เวลายิ้มนายก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
เค - นี่ ละเมอหรือไง ใส่รองเท้าเร็วๆ อายคนอื่นเค้า //// กำลังซึ้งอยู่แล้วเชียว ตาบ้านี่