ความทรงจำดีๆ..........ฟ้า

 

“ ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรักรักเธออยู่ แต่ฉันไม่อาจ...จะเปิดเผยใจ ออกไปให้ใครได้รู้ ”

เสียงที่โบยบินมาตามสายลมชวนให้คล้อยตามไปกับดนตรีบรรเลงเสียงเพลงอันไพเราะทำให้อดคิดถึงวันนั้นไม่ได้จริงๆ

 

…..

…..........

…................................. เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

 

ภายในห้อง ม 6/2 ของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในตัวเมือง ต้อมเป็นหนุ่มหน้าตาพอไปวัดไปวา ที่การันตีโดยสาวๆในโรงเรียนแอบชอบเขาอยู่นับไม่ถ้วน ( หรือมันจะคิดไปเองวะเนี่ย T T )

 

 

“ เฮ้ย ต้อม..... ช่วยเขียนให้เราด้วยสิ”

 

 

วันสุดท้ายของชีวิต ม .ปลายที่สุดแสนจะผ่านไปวัยดั่งสายลม วันนี้ชั้นเรียนแน่นขนัดตาไปด้วยสีสันบนเสื้อขาวอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง

มองดูผิดหูผิดตาจากทุกๆวันที่ผ่านมา มันช่างลายตาเสียเหลือเกิน....

 

 หนุ่มหน้าตี๋ ผิวขาว ตัวเล็กๆ ผมเซอร์ๆ หากใครไม่เคยพบหน้า คงต้องบอกว่า นายนี่ เกย์แน่ๆ มักจะพบเห็นได้ตามสนามฟุตบอล ก็คงไม่แปลกเลยเสียทีเดียว นิสัยของต้อมมักเป็นคนสันโดษจนเดาใจไม่ออกว่าต้อมเค้าอารมณ์ไหนกันแน่ ด้วยต้อมเป็นคนเดาใจยาก จึงไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทหรือสาวใดคนไหนเลยที่ต้อมจะไปจีบหรือเป็นแฟนเดินควงแขนกัน เว้นเสียแต่...........

 

….... .

…........

…..............................

 สาวผมยาวสลวย ใบหน้าเรียว ผิวสว่าง กับร่างอันเพรียวบางยังกับจะถูกสายลมพัดให้ปลิวลอยตามลมไป กับกลิ่นกายที่หอมหวน

ฟ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของชายหนุ่ม

“ เร็วจังเลย เนอะ” เสียงของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

“ อือ ” เสียงตอบห้วนๆจากชายหนุ่มเป็นเสียงที่ได้ยินกันคุ้นเคย พร้อมนอนเคี้ยวหญ้าในปากริมสนามหญ้า

 

“ มีคนมาบอกชอบรึยัง นี่ก็วันสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวจะเสียชื่อนายหมด อิอิ” ฟ้าพูดพรางเอานิ้วไปแตะที่หน้าผากของชายหนุ่มพร้อมหัวเราะแบบมีเลศนัย

“ ไม่มีอ่ะ แล้วเธอล่ะ หนุ่มๆมาบอกชอบเยอะเลยละสิ” ต้อมเอ่ยออกมาพรางหลับตาพริ้ม....

“ ก็นั่นน่ะสิ ฟ้าเลยต้องหนีมาหลบที่นี่งัย” สาวน้อยผู้เป็นที่ชื่นชอบของนักเรียนทุกคนในโรงเรียน

 

“ มา......เดี๋ยวฟ้าเขียนให้” ฟ้าพูดไม่ทันขาดคำ จับมือทั้งสองข้างของชายหนุ่มไว้

 ทั้งๆที่ต้อมมีแรงที่จะขัดขืน แต่ไม่รู้เพราะอะไรทำให้ต้องยอมเธอทุกทีไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม เธอจับตัวของต้อมหันหลังพร้อมบรรจงเขียนความสิ่งดีๆที่เป็นธรรมเนียมของเด็กใกล้จบเค้าทำกัน

“ นี่เธอ...!!! “ ชายหนุ่มด้แต่เพียงคิดในใจที่จะด่าเธอ แต่มันเกิดความรู้สึก เหมือนต้องมนตร์สะกดให้คล้อยตามไปกับสถานการณ์ตอนนั้น อบอุ่น....... เหมือนได้รับความอบอุ่นจากแสงแดดยามเช้า หัวใจพองโต จนไม่รู้ตัวว่าฟ้าได้เขียนเสร็จตั้งแต่เมื่อใด

 

“ต้อม.......ต้อมๆๆๆ” ฟ้าเขย่าชายหนุ่มเบาๆให้รู้สึกตัวกลับมา

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ….เห็นนิ่งเงียบไป ”

“ เอ่ออ.......อ... มะ.....ไม่เป็นไร” เสียงอ้ำอึ้งของชายหนุ่มทำให้เกิดความพิรุธจนปกปิดไม่อยู่

“ ห้ามอ่านก่อนนะ เก็บไว้อ่านคืนนี้นะ ถ้าเปิดอ่านก่อน ฟ้าโกรธต้อมจริงๆด้วย”

“ ได้สิ” ชายหนุ่มต้องคล้อยตามเธอไป เพราะตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกเลย........

 

 วันนี้ทั้งวันมีคนมาขอเขียนเสื้อชายหนุ่ม แต่เขาไม่ยอมให้เขียนเลยแม้แต่คนเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่า “เราไม่อยากให้มันเปรอะเปื้อน มันดูลายตา” จนเธอได้มาเขียนมันเข้า แต่เขากลับไม่คิดจะว่าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ทำไมนะ......

 

 

…................

…................................

…............................................ ช่วงเวลาคาบเรียนสุดท้าย

 

 กริ๊งๆๆๆ เสียงสัญญาณที่หมายความว่าถึงชั่วโมงเรียนคาบสุดท้ายได้หมดลง

 เด็กๆต่างพากันเก็บกระเป๋าและโห่ร้องกันสนั่นห้องเรียน บ้างก็ร้องไห้ปลอบใจกัน บ้างก็นั่งจับกลุ่มกันตามใต้ถุนอาคารเรียน บ้างก็นั่งเขียนสมุดเฟรนชิพกันต่อเรื่อยๆ ราวกับไม่อยากให้ช่วงเวลาวันสุดท้ายของการเรียนจบลงเลย ทั้งๆทีช่วงเวลาที่ยังเรียนอยู่ ไม่คิดอยากจะเข้าคาบเรียนเสียด้วยซ้ำ

 

…............

….....

...ช่วงเวลาค่ำ............................

 เป็นประจำทุกวันที่ต้อมจะรับประทานอาหารพร้อมกันกับพ่อแม่ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมของแต่ละคน บ ้างก็ดูหนัง บ้างก็จับเข่าตั้งวงคุยกันในชุมชน บ้างก็นั่งเล่นคอมพิวเตอร์

 วันนั้นกิจกรรมของชายหนุ่มคือการนั่งอยู่ในห้องนอนเพียงลำพัง พร้อมกับนำสิ่งของที่เตรียมไว้ที่จะมอบให้กับใครบางคนออกมา พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ ที่สิ่งของชิ้นนี้ไม่ได้มอบมันให้กับเธอ เพียงแค่กำแพงในใจของตนเองปิดกั้นไว้ ทำให้ความกล้ามันมีน้อยกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา ทั้งที่อยู่กับเธอทุกวัน เรียนด้วยกัน กลับมานั่งคิดหวนถึงวันวานจากภาพถ่ายต่างๆที่แปะอยู่บนสมุดบันทึกเล่มเล็กๆเล่มหนึ่ง

 

 ….. รูปตอนที่เธอเป็นตัวแทนเต้นรำของชั้นปี.....................

….ตอนเธอเป็นเชียร์หรีดเดอร์ ที่ชายหนุ่มเป็นคนยกของอยู่เบื้องหลัง.....

…. ตอนเธอนั่งปรับทุกข์กับชายหนุ่ม เธอร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล จนตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก..... ^ ^

….. วันที่เธอสอบได้อันดับต้นๆของชั้นเรียน.... ผมแอบดีใจสุดๆ แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ กลัวเธอจะจับได้

….. วันวาเลนไทน์ ครั้งแรกที่ผมซื้อกุหลาบคิดจะมอบให้กับหญิงสาวคนแรก..........ของผม.........

…... ตุ๊กตาลูกหมาตาโตซื้อมาในวันเกิดของเธอ มันยังตั้งอยู่บนหัวเตียงผมอยู่เลย เฮ้อ...........

…...รวมถึง...วันนี้.... ที่ผมจะมอบมันให้กับเธอ ...แต่ก็ได้แต่เก็บมันไว้ในกระเป๋าของผม.....

 

 สมุดเล่มนี้ชายหนุ่มได้เขียนมันจนเกือบครบทุกหน้ากระดาษ ร้อยเรียงมันอย่างประณีต บรรจงติดรูปภาพถ่าย เพราะกลัวว่ารูปเธอจะเปรอะเปื้อน

 ครั้นชายหนุ่มนั่งถอนหายใจไปสักระยะ ก็นึกขึ้นได้ถึงคำพูดของหญิงสาวผู้ที่เขียนลายมือทิ้งไว้บนเสื้อนักเรียนของตน เขาบรรจงหยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาจากตะกร้าใส่ผ้าที่ถอดทิ้งไว้ พลิกมันกลับมาอ่านข้อความที่อยู่ด้านหลังเสื้อของตนเอง

 

 

“ ฉันอ่านมันหมดแล้ว ^ ^....... จาก ฟ้า …...ปล. อย่าลืมอ่านมันล่ะ

 

 ข้อความที่ทิ้งไว้ชวนให้ชายหนุ่มรู้สึกมึนงง กับข้อความที่อยู่หลังเสื้อ แต่ไม่ยังไม่ทันได้รำลึกย้อนความทรงจำ สายตาได้หันไปเห็นสมุดบันทึกที่เขาหยิบมันขึ้นมาพร่ำพรรณนา คิดถึงหญิงสาวโดยน้อยเนื้อต่ำใจ ในนั้นมีที่คั่นหนังสือเสียบไว้ยังหน้าสุดท้ายของสมุดบันทึกเล่มเล็กของเขา

 

“ ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่ แต่ฉันไม่อาจจะ เปิดเผยใจออกไปให้ใครได้รู้....................”

 

 

“ สวัสดี ก่อนอื่นต้องขอโทษนะ ที่แอบอ่านสมุดบันทึกของนาย จริงๆฟ้าไม่ได้ตั้งใจนะ แต่มันหลุดออกมาจากกระเป๋าตอนที่นายนอนหลับอยู่น่ะ ฟ้าคิดจะเก็บมันใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยกลัวสมุดของนายจะหล่นหาย แต่มันสะดุดตรงที่....มันมีชื่อของฟ้าอยู่น่ะสิ.......

อิอิ ช่วยไม่ได้นะ แต่ก็ต้องขอบคุณนะที่ทำให้ฟ้าได้รู้ว่า..... ฟ้าไม่ได้คิดไปอยู่คนเดียว

 

 

….ในงานที่ฟ้าเต้นรำ ก็เพราะว่าฟ้าอยากให้ต้อมได้มองมายังฟ้าบ้าง ฟ้าเห็นต้อมไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท ทุกๆคนต่างมองต้อมไปต่างๆนาๆ แต่สำหรับฟ้า ฟ้าว่าต้อมเป็นคนนิสัยดี ^____ ^  นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้เราได้รู้จักกัน จากบทเพลง “สักวันหนึ่ง”

 

…..ตอนที่ฟ้าเป็นเชียร์หรีดนั่นหรอ เพราะอยากทำตัวให้เด่นให้นายมองไง เพราะตอนนั้นฟ้ารู้สึกว่าต้อมเย็นชากับสาวๆทุกคนจริงๆ ไม่เว้นแม้แต่ฟ้า ฟ้าอยากรู้นักว่าผู้ชายหยิ่งๆอย่างต้อมจะหันมามองบ้างหรือเปล่า แต่สุดท้าย T ____T  เธอก็ไม่หันมา

 

…..ตอนปรับทุกข์ อิอิ เธอยังจำมันได้อีก ฟ้าไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ตอนนั้นฟ้าโดนเพื่อนๆแกล้ง อาจเป็นช่วงที่เลวร้ายที่สุดก็ได้ ที่ถูกแซวให้เป็นแฟนกับเพื่อนของต้อมนั่นแหละ แต่ดีนะที่มีต้อมอยู่เป็นเพื่อน ฟ้ารู้สึกดีมากเลย ที่มีคนนั่งฟังความทุกข์ในยามที่ฟ้าไม่มีใคร

 

….วันที่ฟ้าสอบได้อันดับต้นๆหรอ เพราะนายนั่นแหละที่สอนฟ้าให้ฟ้าเข้าใจบทเรียนวิชาที่ฟ้าไม่ชอบเอาเสียเลย แต่เพราะมีนาย ฟ้าเลยตั้งใจทำได้

 

….วันวาเลนไทน์ เป็นวันที่ฟ้าได้ดอกกุหลาบเยอะมากๆ แต่ฟ้ากลับรู้สึกเสียใจ ที่คนที่ฟ้าอยากได้มันจากคนนั้น เขากลับไม่แม้แต่จะมาพบเจอ วันนั้นฟ้าจำได้ ฟ้าโกรธต้อมมากๆแต่ก็ได้แค่ไม่กี่วัน เพราะมันไม่ใช่ความผิดของนายนี่นา อิอิ ^____^

 

….วันเกิดฟ้าก็เช่นกัน หลังจากวันนั้นทำให้ฟ้ารู้สึก หมดหวังที่จะทำให้ผู้ชายคนนี้เขาปรับเปลี่ยนจากหนุ่มสันโดษได้กลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเด็กๆทั่วไป ฟ้าคงทำมันไม่ได้จริงๆ จนต้องตีห่างจากเธอไป......

 

….ส่วนวันนี้...........

 

…..... เฮ้อ …..หญิงสาวถอนหายใจอย่างช้าๆ พร้อมกับบรรจงเขียนมันลงไป

 

…... ไม่รู้ว่าฟ้ารู้ช้าไปหรือไม่ แต่รู้สึกดีใจมากๆ ที่นายทำมันขึ้นมาเพื่อฟ้า แต่พรุ่งนี้.......ฟ้าต้องเดินทางย้ายตามครอบครัวไปอยู่ที่อื่น ซึ่งอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว ฟ้าอยากขอบคุณสิ่งดีๆ ที่ต้อมทำให้กับฟ้า ฟ้ารู้สึกดี รู้สึกอบอุ่นเมื่อมีต้อมอยู่เคียงข้างฟ้าตลอดมา ทั้งยามทุกข์ ยามสุข ยามเศร้า ยามเหงา รวมถึงยามนี้..... ที่ต้อมได้เปิดมันเพื่อรับรู้ความรู้สึกที่ฟ้ามีต่อต้อม

 

 สุดท้าย ขอให้โชคดีนะคะ กับเส้นทางชีวิตในรั้วมหาลัยในอีก 4 ปีข้างหน้า ไม่ว่ามันจะเป็นเช่นไร ต้องขอบคุณทึ่ครั้งหนึ่ง

 ครั้งหนึ่ง.......เราเคย...........รัก....................กัน............................

 

 

 

 รัก

 ฟ้า สักวันหนึ่ง

 

 

 สิ้นสุดข้อความที่ชายหนุ่มได้สัมผัสใจความของหน้ากระดาษที่หญิงสาวบรรจงเขียนความรู้สึกที่พาชายหนุ่มดำดิ่งสู่ห้วงเหวที่ลึก มันปะปนไปด้วยความรู้สึกดีๆ แต่ในใจมันเจ็บปวดลึกๆ อย่างกับมีน้ำแข็งอันแหลมคมทิ่มแทงใจ จนมันหนาวไปถึงสุดขั้วหัวใจ

 ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเพลงที่ทำให้เราสองคนได้มาบรรจบพบเจอกัน รู้สึกขอบคุณคละเคล้าไปกับความคับแค้นใจที่ทำไมคนบนฟ้าไม่เคยเข้าข้างให้เราได้รักกัน

 

 ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ที่ฉันต้องทนกับทุกสิ่ง ปิดบังความจริงข้างใน ทุกๆอย่าง

 ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอหันมา ฉันเฉยๆรู้ไหมฉันฝืนแค่ไหน

 

 ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรักรักเธออยู่ แต่ฉันไม่อาจจะเปิดเผยใจ ออกไปให้ใครได้รู้

 ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู และหวังเพียงเธอจะรู้ …..สักวันหนึ่ง.....

 

 

 

…............

…....................

….................................

 

 ความทรงจำดีๆ …......ฟ้า..............