เป็ดไล่ทุ่ง

ถนนฝุ่นลูกรังเส้นนี้เชื่อมต่อจากถนนสายหลักที่เป็นถนนคอนกรีตอย่างดีเป็นเส้นทางสัญจรของผู้คนที่ผ่านมาใน พื้นที่แถบนี้  เพิงที่พักที่ตั้งอยู่ข้างกลางทุ่งข้างทางเป็นทั้งที่ทำงานและที่พักผ่อนหลับนอนหลังเสร็จสิ้นงานประจำวันของเด็กหนุ่มวัยก่อนเกณฑ์ทหารที่เดินทางมาจากที่ราบสูง  การเดินทางออกจากบ้านในวันนั้นมีความคิดเดียวคือการหางานทำ  จนมาลงรถประจำทางที่ชลบุรีแล้วเดินลัดเลาะสอบถามผู้คนที่พบระหว่างเดินหางานทำจากในเมืองจนเดินออกมานอกเมืองและถึงเพิงพักที่กลายเป็นที่ทำงานในกาลต่อมา
                ลุงที่พักอยู่ในเพิงแห่งนี้ไล่ต้อนฝูงเป็ดจากทุ่งที่อยู่ติดกับเพิงพัก  จำนวนเป็ดที่ไล่ต้อนนั้นมีจำนวนมากทีเดียวแต่ความสามารถในการไล่ต้อนให้เป็ดเข้าไปอยู่ในรั้วตาข่ายนั้นถือว่าทำได้อย่างคนที่ผ่านประสบการณ์อย่างชำนาญ  เป็ดไม่น้อยกว่าสองพันตัวเข้าไปอยู่รวมกันที่ลุงทำตามหน้าที่ทุกวัน  แต่วันนี้ลุงแปลกใจที่เห็นเด็กหนุ่มสองคนที่มีเพียงชุดเดินทางอยู่เพียงชุดเดียว ไม่มีเสื้อผ้าอื่นติดตัวนอกจากผ้าขาวม้าที่คาดเอว  หลังซักถามจนรู้ที่ไปที่มานั้นแหละเด็กหนุ่มทั้งสองคนก็มีที่นอนในเพิงพักพร้อมลุงและอาหารที่ได้รับการจุนเจือจากลุงในวันนั้น และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของอาชีพเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งของเด็กหนุ่มทั้งสองคน
                “พรุ่งนี้ ข้าจะบอกเอียให้รับพวกแกทั้งสองคนช่วยทำงานที่นี้  เมื่อสอนจนเป็นงานแล้วข้าจะกลับบ้านต่างจังหวัดเสียที”
                “อ้าวทำไมล่ะลุง พวกผมไม่ได้มาแย่งงานลุงนะ”
                “ลุงบอกเอียไว้นานแล้ว ถ้ามีคนมาแทนและดูแลได้ลุงจะได้กลับบ้านเสียที”
                นั้นคือสิ่งที่รับรู้และหลังจากนั้นอีกสิบห้าวันลุงก็เดินทางจากไป  ทิ้งให้ผมและเพื่อนรับหน้าที่ดูแลเป็ดไล่ทุ่งแทนลุง  ผมและเพื่อนอยู่อย่างประหยัดเงินที่ได้รับจากเอียนายจ้างวันละร้อยบาทต่อคน ล้วนต้องใช้จ่ายกันอย่างประหยัด เสื้อผ้าที่มีคนละชุดก็ค่อยมีเพิ่มขึ้นเมื่อเอียซื้อมาให้โดยหักเงินจากค่าจ้างรายวันอีกวันละยี่สิบาทจนกว่าจะครบจำนวนเงินที่จ่ายไปกับเสื้อผ้าคนละสามชุด 
                แปลกแต่จริงนี่คือชีวิตเริ่มต้นของสง่าชายหนุ่มที่มีแต่ความคิดอยู่ในหัวตามคำสั่งสอนของแม่ว่าเราต้องซื่อสัตย์ต่ออาชีพ ทุกเช้าการเก็บไข่เป็ดที่อยู่ในเล้าขนาดใหญ่เป็นสิ่งที่ต้องทำก่อนที่จะต้อนเป็ดให้ออกไปหากินในท้องทุ่งและแหล่งน้ำที่ขุดไว้เป็นบึงขนาดใหญ่  ช่วงสายเอียจะมาขนไข่เป็ดไปส่งที่ตลาดทำอยู่อย่างนี้จนรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นเริ่มต้นและจบลงอย่างไร  แต่จากจำนวนเป็ดที่มีหนาแน่นนั้นทุกวันจะมีเป็ดตายอันเกิดมาจากการเหยียบกันแล้วแต่เหตุการณ์  ถ้าคืนไหนเป็ดตกใจจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งเช้ามามีซากเป็ดที่ตายมากว่าปกติ  การขายซากเป็ดนั้นเอียจะนำไปส่งที่ตลาดพร้อมไข่เป็ดทุกวัน ราคาซากเป็ดที่เอียนำส่งนั้นตกตัวละยี่สิบห้าถึงสามสิบบาท
 
                อาคมเพื่อนของสง่ามองเห็นช่องทางในการหารายได้  ในการขายซากเป็ดที่ตาย แทนที่จะเก็บซากเป็ดส่งให้เอียทุกตัวก็แอบเอาไว้บ้างเพื่อนำไว้ขายเอง เพราะอาเอียไม่มีทางจะรู้หรอกว่าเป็ดตายวันละกี่ตัว  เพราะมีรถรับซื้อซากเป็ดเข้ามารับซื้อถึงพื้นที่ทุกวันเพียงเท่านี้รายได้ย่อมเพิ่มขึ้นในแต่ละวัน  ค่ำวันนั้นอาคมจึงปรึกษากับสง่าเพื่อแบ่งปันรายได้จากการขายซากเป็ด  แต่สิ่งที่อาคมหวังนั้นสง่าไม่เห็นด้วยเพราะเป็นการเบียดบังผลประโยชน์ของนายจ้างเป็นการทำในสิ่งที่ไม่ต้องถูก 
                อาคมมองหน้าเพื่อนแล้วส่ายหน้าที่ความคิดของเพื่อนไม่ตรงกับความคิดของตน ผลประโยชน์มองเห็นอยู่ตรงหน้าทำไมถึงโง่ขนาดนี้  เมื่อเพื่อนไม่ร่วมมืออาคมจึงเกิดแนวคิดที่จะทำคนเดียวเพียงแต่ขอให้เพื่อนอยู่เฉยๆ อย่าพูดมากไป  ซึ่งสง่าก็ไม่ได้สนใจยังคงทำหน้าที่ของตนเช่นเดิม 
                หลังจากนั้นอาคมมีเสื้อผ้าใส่ที่หลากหลายมากขึ้น สีสรรของเสื้อเปลี่ยนไปต่างจากสง่าที่ยังคงมีเสื้อผ้าไม่กี่ตัวอยู่เช่นเดิม  เอียมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความครุ่นคิดแต่ไม่ได้สอบถามจากใครคนใดคนหนึ่ง 
******************
                รถมอเตอร์ไซดที่รับซื้อซากเป็ดบีบแตรเป็นสัญญาณเสมือนบอกให้รู้ว่ามีซากเป็ดเชิญนำมาขาย   แต่เสียงแตรที่ส่งสัญญาณวันนี้ไม่คุ้นหูของสง่ามากนัก  แต่สิ่งที่สง่าเห็นก็เป็นเช่นทุกวันที่ผ่านมา  อาคมจะรีบนำซากเป็ดที่ซุกซ่อนเอาไว้จากการไม่ส่งให้เอียครบจำนวนเช่นทุกวัน
                อาคมนำซากเป็ดไปที่รถมอเตอร์ไซด์  ที่ท้ายรถมีเข่งบใบใหญ่สำหรับใส่ซากเป็ดที่รับซื้อ “วันนี้มีจำนวนห้าตัว” อาคมส่งเสียงบอกขณะที่นำเป็ดไปถึง
                “ห้าตัว  ตัวละยี่สิบบาท ก็เป็นหนึ่งร้อยบาท” คนรับซื้อพูด
                “ครับ  หนึ่งร้อยบาท” อาคมพูดขณะที่เดินมาถึงรถมอเตอร์ไซด์  แต่เป็ดทั้งห้าตัวก็หล่นกองอยู่ที่พื้นไม่ถึงมือผู้รับซื้อแต่อย่างใด นอกจากเสียงที่แหบแห้งหลุดออกมาจากลำคออย่างยากเย็น “อาเอีย”  อาคมพูดจบก็ทรุดนั่งกองอยู่ที่พื้น
                “ลื้อทำอย่างนี้ทำไม” นั้นคือสิ่งที่อาเอียถามและเรียกให้สง่าขึ้นจากทุ่งมาให้สอบถามทันที
                “ลื้อทำอย่างนี้ทำไม สง่า” เอียถามกว่าที่สง่าจะอธิบายให้เข้าใจก็ใช้เวลาไม่น้อย    ว่าได้ตักเตือนแล้วแต่ไม่เชื่อฟัง จึงไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะนี้ก็คือเพื่อนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน เมื่อเป็นอย่างนี้ผมยินดีขอให้ดำเนินการกับผมได้เพราะรู้ในสิ่งที่ไม่ถูกต้องแต่ไม่บอกกล่าวให้เอียได้รับรู้
                เอียมองสง่าที่ก้มหน้านิ่งหลังพูดจบ  ซึ่งสิ่งที่เอียสงสัยมาตลอดว่าสง่าคงไม่มีส่วนในการทำด้วยนั้นคงเป็นจริงเพราะสง่ายังคงเป็นสง่าที่ยากจนอย่างเดิม ต่างจากอาคมที่มีเสื้อใหม่ใส่มากขึ้น        “สง่าไม่ผิดหรอก ผมผิดเอง ผมเป็นคนที่ไม่ให้สง่าเข้ามายุ่งในสิ่งที่ผมทำ เอียจัดการผมคนเดียว สง่าไม่เกี่ยว” อาคมยอมรับอย่างลูกผู้ชายในส่งที่ตนเองทำ
                “เอีย อย่าส่งอาคมเข้าคุกเลยนะให้โอกาสมันเถอะ” สง่าพูดร้องขอต่อเอีย
                หลังจากนั้นสง่าอยู่เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งเพียงคนเดียวส่วนอาคม  เอียไม่เอาโทษตามที่สง่าร้องขอ  เด็กหนุ่มทำหน้าที่ด้วยความเหน็ดเหนื่อยและพยายามบอกให้เอียรับคนมาเพิ่ม ซึ่งแม้เอียจะรับปากแต่งานเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง ไม่ใช่งานที่น่าสนใจสำหรับคนทั่วไป  สง่ารับรู้ในสิ่งนี้ได้เป็นอย่างดี
                สิ่งที่เปลี่ยนแปลงที่สง่ารับรู้ได้คือลูกสาวของเอียได้มาขลุกที่นี้ดูแลการทำงานของสง่าบ้างในบางวันและเริ่มมาถี่ขึ้น  จนในที่สุดสง่าก็ได้รับรู้จากเอียว่าที่ให้ลูกสาวมานั้นเพราะเห็นว่าสง่าเป็นคนดี ขยัน จึงอยากได้มาเป็นลูกเขยถ้าไม่คิดอะไรมากลูกสาวของเอียแม้ไม่สวยแต่ถ้าสง่าไม่ขัดข้องเอียจะยกลูกสาวให้และจะสร้างเรือนหอให้ที่นี้เพื่อดูแลเป็ดไล่ทุ่งเป็นอาชีพต่อไป
                หลังเอียพูดให้สง่าฟังในวันนั้น สง่านอนคิดสิ่งที่ได้ฟังมาสง่ามองเห็นความร่ำรวยที่จะตามมาในอนาคต  แล้วลูกสาวของอาเอียละตนเองชอบหรือไม่ สง่านอนคิดสิ่งนี้ตลอดเช่นกันแล้วสง่าก็รู้แล้วว่าจะตัดสินใจสิ่งนี้อย่างไร
                เอีย  มองเห็นเป็ดอยู่ในเล้ายังไม่ได้ออกไปตามทุ่ง  ไข่เป็ดยังไม่ได้เก็บ แล้วสง่าไปไหน  อาเอียมองไปจนทั่วก็ไม่เห็น  จึงเดินเข้าไปที่กระท่อมที่พัก จึงรู้คำตอบ
                “ผม ขอบคุณเอียที่มีน้ำใจให้ผมมีงานทำ  แต่ผมไม่ได้รักลูกสาวเอีย ผมจึงขอลาก่อนผมจะไปหางานใหม่  ผมไม่กล้าบอกเอียกลัวเอียไม่ให้ออก ผมขอบคุณเอียที่หวังดี” 
                เอียถอนหายใจด้วยความเสียดายคนงานที่ทำงานด้วยหัวใจอย่างสง่า  แต่เอียเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้สง่าต้องลาออก  แล้วลูกสาวละรู้ถึงแผนของพ่อหรือไม่ วันนี้ใครจะเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เอียรีบกลับไปที่บ้านเพื่อนำคนงานที่ช่วยอยู่ที่บ้านให้มาดูเป็ดไล่ทุ่งก่อนจะมีคนงานใหม่
                                                      ******************
                “เอีย  ลูกสาวหนีออกจากบ้านแล้ว นี่จดหมาย”
                อาเอียทรุดนั่งกับพื้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นจดหมายของลูกสาวที่หนีไปกับสมปองคนทำสวนที่อาเอียหวังจะให้ไปเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งแทนสง่าในวันนี้ 
                           ****************