ต่าง ใจ รัก

-

เขียนโดย เต่าทอง

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.45 น.

  2 ตอน
  1 วิจารณ์
  6,129 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) แรกเริ่ม ย้อนอดีต

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

-----------------------------------ตอนที่ 1 แรกเริ่ม  ย้อนอดีต-----------------------------------

ในคืนวันพระจันเต็มดวง แสงสว่างสอดส่องไปทั่วผิวน้ำ.. ผู้คนมากมายต่างพากันมาลอยกระทง
บ้างก็มากันเป็นครอบครั้ว บ้างก็มากันเป็นคู่ๆ และบ้างก็มาคนเดี่ยว

ผมเองเป็นหนึ่งคนที่ออกมาลอยกระทงเพียงลำพัง ไม่น่าเชื่อว่าในสถานที่แห่งแสงสี เสียงดนตรีบรรเลงกึกก้อง
ผู้คนส่งยิ้มให้กันและกัน จะทำให้ผมรู้สึกเหงาขึ้นมาได้มากถึงขนาดนี้..

ทำให้ผมนึกถึงวันวานในอดีต วันที่ผมได้เจอกับเธอครั้งแรก.. ถ้าไม่มีคืนั้น ชีวติผมคงจะมาไม่ถึงวันนี้..
หลายคนคงสงสัยว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นยังไง

 

ย้อนกับไปเมื่อ 7 ปีก่อน
 

เช้าวันหนึ่ง..

 

กรี้ง.. ๆ..ๆๆ....  เสียงโทรศัพท์ดังปลุกให้ผมตื่นพร้อมกับข้อความว่าวันนี้เป็นวันลอยกระทง

" โอ้โห.. สายขนาดนี้แล้วหรอเนี้ย ไปเรียนไม่ทันโดนด่าแน่เลยเรา "

เสียงตะโกนดังมาจากชั้นล่าง " ไอ้น้ำ.. กีโมงกี่ยามแล้วไม่ตื่นไปเรียนอีก สายได้ทุกวัน "  

" คับแม่.. จะลงไปเดียวนี้ แหละ " ผมตอบแม่แล้วรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว

" ต้องให้บ่นทุกวัน ไอ้ลูกชายคนนี้ เดี๋ยววันนี้แม่ต้องไปสัมมนางานที่ตางจังหวัดกว่าจะก็อีก2วัน อยู่คนเดียวจะอยู่ได้ไหมเนี้ย.." แม่ผมบ่น

"ไม่ต้องห่วงหลอก ทิ้งตังไว้แล้วกันเดี๋ยวหากินเอง.. โรงเรียนอยู่แค่หน้าปากซอยนี้เอง.. นั่งวินไป5นาทีก็ถึงแล้ว"

 ผมตอบแม่แล้วรีบวิ่งออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว " ไปแล้วนะแม่..สวัสดีคับ "

 

 

หลังเลิกเรียน..

เห้ย..วันนี้พวกนายจะไปลอยกระทงที่ไหนกันว่ะ " ผมถามเพื่อนๆในห้อง

คำตอบส่วนใหญ่ที่ได้คือเพื่อนๆผมไปกับครอบครัวกันหมด

ไปคนเดียวก็ได้วะคืนนี้ "ผมพูดในใจกับตัวเอง

ที่ท่าน้ำ

"โห..ปีนี้จัดงานใหญ่ใช้เล่นเลยนะเนี้ย มีทั้งเวทีประกวด จอหนังก็มี"

ผมเดินไปบ่นไปกับตัวเอง "ข้างหลังมีงานวัดด้วย น่าสนุกจริงๆ

ผมเดินเล่นตามทางไปเรื่อยๆราวครึ่งชั้วโมง.. จนมาถึงริมน้ำที่ผู้คนต่างใช้กันมาลอยกระทง
ผมนั่งลงริบน้ำเฝ่ามองดูกระทงลอยผ่านสายตาไปอันแล้วอันเล่า
ด้วยความเหงาผมหยิบเอาเศษหินเล็กๆขึ้นมาปาเล่นในน้ำ.. ทันใดดันเอง

"เฮ้ย.. นี้นายทำอะไรของนายว่ะ กระทงฉันจมหมดแล้ว.." เสียงผู้หญิงปริษณาดังขึ้น
"เฮ้ย..ฉันเรียนนายอยู่ไม่ได้ยินหรอ.."

ผมลุกขึ้นมองหาเจ้าของเสียงนั้น เจ้าของเสียงนั้นเป็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่โป๊ะเรือ
"ขอโทษคับ พอดีผมไม่ได้ตั้งใจ.."

"ขอโทษหรอ.. พูดมาได้ไงว่าไม่ได้ตั้งใจ ก็เห็นอยู่ว่าคนกำลังลอยกระทง จะโยนหินลงมาทำไม"
เธอตะโกนเสียงดัง จนคนรอบข้างหันมามองผมคนเดียว

ผมอายมากแล้วคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ไปกินรังแตนมาหรือยังไง ดุเป็นบ้าเลย.. 

"ไปซื้อใบใหม่มาใช้เลยนะ เอาให้สวยกว่าเดิมด้วย ไม่งั้นฉันไม่ยอมจริงๆ มีที่ไหนทำของเค้าจมแล้วจะมาขอโทษง่ายๆ" เธอยังไม่หยุดที่จะว่าผม
"ok..ok.. ได้คับ แล้วแต่คุณเลยจะเอาแบบไหน เดี่ยวผมซื้อใช้ให้.."
ผมตกลงที่จะซื้อใบใหม่ให้เพื่อจะได้จบเรื่อง
ระหว่างทางเดินเธอก็ยังไม่หยุดว่าผมสักที
"ดูซิเนี้ย.. เสียเวลาหมด แทนที่จะลอยให้เสร็จๆแล้วจะรีบไปดูคอนเสริด
มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาจมกระทงซะงั้น ซวยเป็นบ้าเลย
"
ผมคิดในใจคนที่ซวยน่าจะเป็นผมมากกว่าที่มาเจอผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงอะไรไม่ได้เรียบร้อยเอาซะเลย..
"นิ.. เงียบทำไม รู้นะว่าแอบด่าฉันในใจ เดี่ยวก่อนๆ ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ลอยกระทงละก็ นายเจ็บ"
เธอรู้เองว่าผมแอบว่าเธอในใจ
"อ่ะ..ถึงร้านแล้ว เลือกเอาแล้วกันจะเอาใบไหน เฮ้อ.." ผมถามเธอแล้วถอนหายใจ
"ไม่ต้องมาถอนหายใจเลย.. เอาใบนี้แหละ สวยดี" เธอเลือกแล้วอมยิ้มเล็กน้อย
หลังจากที่ผมซื้อกระทงให้เธอไปลอยแล้ว ก็คิดว่าเรื่องจะจบ.. แต่

"นิ นาย.. พี่สาวฉันหายอ่ะ บอกให้รออยู่ตรงนี้หายไปไหนแล้วไม่รู้ ช่วยตามหาหน่อยซิ"
เธอขอผมให้ช่วยหาพี่สาวที่มาด้วย
"อะไรอีกอ่ะ.. ซื้อกระทงให้แล้วยังไม่จบอีกหรอ" ผมถามกลับ
"ไม่ได้ ถ้านายไม่ทำกระทงฉันจม ฉันก็ไม่ต้องมาซื้อใหม่ แล้วพี่สาวก็คงไม่หาย เพราะฉะนั้น นายต้องช่วยฉันหาด้วย.." 
"ได้ๆ ไหนๆวันนี้ฉันก็ว่างทั้งคืน ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว เดี่ยวช่วยแล้วกัน" ผมตอบตกลงแล้วพาเธอเดินตามหาพี่สาวในงาน ที่ในช่วงนั้นคนมาร่วมงานกันเยอะมาก..

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา