เจ้าหญิงแห่งความโศกเศร้า

9.3

เขียนโดย MiJungnaja

วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 07.32 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  4,675 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ความเศร้าที่สุดของฉัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 1

ท่านพ่อ ท่านแม่//ฮือๆๆ TT^TT

ฉัน//ร้องไห้ทำไมเหรอคะ ท่านพ่อท่านแม่ O_O???

ท่านพ่อ//พี่สาวหนูตายแล้วลูก

ท่านแม่//ฮือๆ ที่รักคะจะทำยังไงดีคะ

ฉัน//จะ...จริงเหรอคะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T^T TT^TT TTOTT TOT

ท่านพ่อ//ป..ไปดูศพพี่สาวของลูกก่อนเถอะ

พอถึง

ฉัน//พะ...พี่สาวเป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงต้องไปเป็นแบบนี้ ฮือๆๆ TT^TT

ท่านแม่//พี่สาวหนู ถูกรถชนจ๊ะลูก โฮๆๆ T^T

พอทำงานศพพี่สาวเสร็จ

ผ่านไปประมาณ 20 ปี

ท่านแม่ ท่านพ่อ// ลูกจ๊ะ ตอนนี้แม่และพ่อก็แก่ชรามากแล้วได้เวลาที่ลูกต้องครองราชสมบัติแล้วล่ะ

ฉัน//ค่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่ เดี๋ยวลูกจะไปเลี้ยงหมอมาดูให้นะ เพราะแก่ชราอาจมีโรคประจำตัวได้

ท่านพ่อ ท่านแม่//จ๊ะลูก

พอเรีกหมอหลวงมาถึง

ฉัน//ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกเรียกหมอมาให้แล้ว เอ๋ ฮือๆๆๆ T^T

หมอหลวง//เป็นอะไรครับเจ้าหญิง

ฉัน//ท่านพ่อ ท่านแม่ตายแล้ว ข้ามาช้าไป ฮือๆๆ TT^TT

ทำไมเรื่องโชคร้ายต่างๆต้องมาเกิดขึ้นกับฉันนะ

ทำไม

หมอหลวง//ไม่หรอกครับ เจ้าหญิง เจ้าหญิงต้องสู้ต่อไปเพื่อประเทศนะครับ

เมื่อหมอหลวงออกไป ฉันรีบขึ้นไปบนดาดฟ้าของพระราชวัง

ฉัน//ลาก่อนนะทุกคน

ฟิ้ว !!!!!!!!!!!!! โครม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

หมอหลวง//อ๊ะ ใครน่ะ เฮือก จะ...เจ้าหญิง

คนรับใช้//เจ้าหญิงเพคะ ทำไมทำแบบนี้

ทหาร//แต่ประเทศนี้ต้องการ พระมหากษัตริย์นะครับ เจ้าหญิงๆ

 

ในที่สุด ความวุ่นวาย โชคร้าย ก็เลิกเกิดกับฉัน สิ่งต่างๆได้ออกไปจากชีวิตฉันหมดแล้วล่ะ เฮ้อ !! ลาก่อนนะทุกคน ตอนนี้ฉันได้หลับเป็นสุขแล้วล่ะ

 

ลาก่อน.....

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา