เจ้าหญิงแห่งความโศกเศร้า
1) ความเศร้าที่สุดของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1
ท่านพ่อ ท่านแม่//ฮือๆๆ TT^TT
ฉัน//ร้องไห้ทำไมเหรอคะ ท่านพ่อท่านแม่ O_O???
ท่านพ่อ//พี่สาวหนูตายแล้วลูก
ท่านแม่//ฮือๆ ที่รักคะจะทำยังไงดีคะ
ฉัน//จะ...จริงเหรอคะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T^T TT^TT TTOTT TOT
ท่านพ่อ//ป..ไปดูศพพี่สาวของลูกก่อนเถอะ
พอถึง
ฉัน//พะ...พี่สาวเป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงต้องไปเป็นแบบนี้ ฮือๆๆ TT^TT
ท่านแม่//พี่สาวหนู ถูกรถชนจ๊ะลูก โฮๆๆ T^T
พอทำงานศพพี่สาวเสร็จ
ผ่านไปประมาณ 20 ปี
ท่านแม่ ท่านพ่อ// ลูกจ๊ะ ตอนนี้แม่และพ่อก็แก่ชรามากแล้วได้เวลาที่ลูกต้องครองราชสมบัติแล้วล่ะ
ฉัน//ค่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่ เดี๋ยวลูกจะไปเลี้ยงหมอมาดูให้นะ เพราะแก่ชราอาจมีโรคประจำตัวได้
ท่านพ่อ ท่านแม่//จ๊ะลูก
พอเรีกหมอหลวงมาถึง
ฉัน//ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกเรียกหมอมาให้แล้ว เอ๋ ฮือๆๆๆ T^T
หมอหลวง//เป็นอะไรครับเจ้าหญิง
ฉัน//ท่านพ่อ ท่านแม่ตายแล้ว ข้ามาช้าไป ฮือๆๆ TT^TT
ทำไมเรื่องโชคร้ายต่างๆต้องมาเกิดขึ้นกับฉันนะ
ทำไม
หมอหลวง//ไม่หรอกครับ เจ้าหญิง เจ้าหญิงต้องสู้ต่อไปเพื่อประเทศนะครับ
เมื่อหมอหลวงออกไป ฉันรีบขึ้นไปบนดาดฟ้าของพระราชวัง
ฉัน//ลาก่อนนะทุกคน
ฟิ้ว !!!!!!!!!!!!! โครม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หมอหลวง//อ๊ะ ใครน่ะ เฮือก จะ...เจ้าหญิง
คนรับใช้//เจ้าหญิงเพคะ ทำไมทำแบบนี้
ทหาร//แต่ประเทศนี้ต้องการ พระมหากษัตริย์นะครับ เจ้าหญิงๆ
ในที่สุด ความวุ่นวาย โชคร้าย ก็เลิกเกิดกับฉัน สิ่งต่างๆได้ออกไปจากชีวิตฉันหมดแล้วล่ะ เฮ้อ !! ลาก่อนนะทุกคน ตอนนี้ฉันได้หลับเป็นสุขแล้วล่ะ
ลาก่อน.....
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ