คนเดิมหายไปไหน

"แก้ว"  เฟย์กับฟางเดินเข้ามาในห้องและทักเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเพื่อนของตนจะทักตอบเลย

" ยัยแก้ว!!! " ฟางตะโกนสุดเสียงเฟย์ก็เอามือปิดหุเรียบร้อยแล้ว

" อะไรใครเป็นอะไร " หญิงสาวได้สติทักทีหลังจากได้ยินเสียงอัน...

" แกไงที่จะเป็นนี้แก้วพวกฉันทักก้ไม่ตอบแกเป็นอะไรเนี้ย " เสียงฟางพูด แต่ก็ต้องหยุดแค่นั้นเพราะมือเฟย์มาสะกิดตรงแขนของเขา

" ไม่น่าถามเลยนะพี่ฟางว่ายัยแก้วเป็นไร " เฟย์พูดเบาๆแต่มันก็ทำให้ฟางนึกขึ้นได้ทันทีและชวนเปลี่ยนเรื่องคุย

" เออจริงด้วยแก้วพรุ่งนี้วันเกิดแกนิดีจังเลยตรงกับวันวาเลนไทน์ด้วยแล้วก็.. "

" ยัยเฟย์ " ฟางพูดเตือนน้องสาวตัวเองทั้งที่เมื่อกี้เฟยืก้พูดเตือนเค้า-.-

" วันครบรอบปีที่ 7 ที่ฉันกับโทโมะคบกัน "  คราวนี้แก้วพูดออกมาเองทำให้ทั้งสองต้องเงียบในห้องก็เงียบไปชั่วขณะก่อนที่เพื่อนสาวของตนจะพูดอีกครั้ง

" แต่..มันคงหยุดแค่ปีที่6แล้วละ " หญิงสาวพูดขึ้นยิ้มมุมปากนิดๆแต่แววตามันบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าทำไมเค้าถึงพูดอย่างนั้นออกมา

" แก้วคือเดี๋ยวพวกฉันจะออกไปซื้อของกับเขื่อนกับนายป็อปปี้แก้วจะไปมั้ย " เสียงยัยเฟย์พูดขึ้นเพื่อที่จะไม่พูดเรื่องที่เศร้ากันแต่เพื่อนสาวก็ส่ายหน้าตอบทำให้ทั้งสองต้องออกจากห้องรู้ว่าเพื่องของตัวเองอยากอยู่คนเดียว

 " งั้นพวกฉันไปก่อนนะ " เฟย์กับฟางก็ลุกขึ้นไปประตูมองไปที่เพพื่อนของตนอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงแล้วก็ออกจากห้องไปทั้งสองคิดพร้อมกันว่า " ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ "

หลังจากที่สองพี่น้องนั้นออกไปแก้วก็นั้งคิดคนเดียวเรื่อยเปื่อย

 แก้ววันนี้โทโมะเอาดอกไม้ที่แก้วชอบมาให้แล้วนะ

แก้วจ๋าดูแลตัวเองด้วยซิเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก

แก้วสุขสันต์วันเกิดนะที่รักของโมะ

โมะสัญญาว่าจะรักแค่แก้วคนเดียวเท่านั้นไม่มีใครที่ทำให้โทโมะรักได้ทั้งหัวใจเลยนอกจากแก้วนะ

คิดทบทวนคำพูดพวกนี้อยู่ๆก็น้ำตาไหลออกมาทำไมนะฉันร้องไห้อีกแล้วนี้มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วเนี้ยทำไมนายถึงเปลี่ยนไปนะโทโมะฉันคิดถึง โทรไปก็ไม่รับ พออยากเจอก็บอกว่าไม่ว่าง ดอกไม้ก็ไม่ให้ นี่นายยังรักฉันอย่รึเปล่าน้ำตาไหลไม่ขาดสาย ฉันอยากให้นายเป็นเหมือนเดิมนะโทโมะ

ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

" นี่เขื่อน ป็อปปี้ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ " เฟย์พูดแล้วยืนขึ้นด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

" เฟย์ใจเย็นๆก่อนเรามาที่นี้ก็เพื่อปรึกษากันนะ " ฟางพูดห้ามปราม เฟยืก็ยอมนั้งลงอย่างยอมดีเพราะเรู้ดีพี่สาวตัวเองโกรธเป็นไง

" ฉันก็เหลืออดเหมือนกันไม่น่าเชื่อว่า..โทโมะจะเป็นแบบนี้ " เสียงเขื่อนพูดขึ้น

" นี้ฉันเห็นยัยแก้วเป็นอย่างนี้มานานแล้วนะอฉันอยากให้แก้วไม่จมปักอยู่กับมันอย่างนี้ " เฟย์เริ่มพูดใส่อารมณ์

" เอาอย่างนี้ละกันพวกแันก็สังเกตุมานานแล้วเดี๋ยวฉันกับเขื่อนจะไปถามกับโทโมะตรงๆเลยดีกว่าแล้วให้แก้วฟังไปด้วยเลยจะได้จบๆไปซักที " เสียงป็อปปี้พูดขึ้นดูเหมือนว่าฟางกับป้อปปี้จะใจเย็นสุดแล้ว

" แล้วจะให้แก้วฟังยังไงละ "เฟย์ ทุกคนนั้งคิอยู่ๆเขื่อนก็ดีดนิ้วพร้อมทำท่าเหมือนคดอะไรออก

" เอาหูมานี้สิฉันขึ้นออกแล้ว " พวกเราก็สุมหัวกัน

" ตกลงตามนี้นะทุกคน " ฟางพูดบ้าง

" อืม พรุ่งนี้งานวันเกิดแก้วจักตอนเย็นๆงั้นเราเริ่มแผนตอนสายๆเลยละกัน " ป็อปปี้เสนอ

" ok แต่เฟย์หิวหาอะไรกินก่อนนะนะ " พูดเสร็จทุกคนก็ถอนหายใจทันที่( ยกเว้นเฟย์ )

" วันๆคิดแต่เรื่องกินนะน้องสาวฉัน " ฟางพูดพร้อมกุมขมับ

" ไปกับเขื่อนก็ได้ยังไงก้ต้องเลี้ยวที่รักอยุ่แล้ว " แแล้วเฟยืก็ตอบด้วยน้ำเสียงประชด

" ค่า ที่รักน่ารักที่สุด พี่ฟาง ป้อปปี้เฟย์ไปก่อนนะ " ฟางกับป็อปปี่พยักหน้าตอบ

" ป็อปฟางอยากให้ถึงพรุ่งนี้ซักทีให้แก้วนะรู้ว่าโทโมะมันยังรักมันอยู่รึเปล่าจะได้ไม่ต้องเป็นแบบนี้ฟางห่วงแก้วกลัวว่ามันจะเป้นอะไร " ฟางพุดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

" ไม่เป็นไรหรอกฟาง " ป้อปปี้พูดปลอบ

                    " ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดนะ "ฟางคิด

                    " ขอให้ได้คำตอบที่ดีจากแกนะโทโมะ " ป็อปปี้คิด

              ---------------------------------------------------------------------------

ไฮ ไรเตอร์อัพตอนแล้วเพิ่งแต่งครั้งแรกอาจจะไม่ดีเท่าไรยังไงก็ช้วยติชมกันด้วยน่าาาาาาาา