Love High School โรงเรียนรักฝึกหัดใจยัยจอมจุ้น

   เฮ้อ!โรงเรียนนี้มันบ้าอะไรกัน พอคุณครูออกจากห้องปั๊บพวกนักเรียนที่อยู่ในห้องก็รุมมาที่ฉันกับวิงในทันที พวกนักเรียนชายยิงคำถามรัวมาที่ฉันกับวิงเป็นหางว่าวเลย ดีนะที่หมดชั่วโมงแล้วก็มีคุณครูเข้ามาในห้อง

"เอ่อ...สวัสดีครับนักเรียน ครูเป็นคุณครูสอนวิชาประวัติศาสตร์นะครับ แต่โชคร้ายนะครับครูมีงานต้องไปทำอย่างเร่งด่วน เลยคงไม่ได้สอน แต่ไม่ต้องเสียใจนะครับ ครูจะเอาพวกกลุ่ม-Ra-Ya Prince-ที่เรียนดีเป็นที่1 มาสอนพวกเราแทน"

"กรีีดดดดดดด!!!!! ว้ายๆๆ พี่พริ้นซ์จะมาสอนพวกเราด้วย กรี๊ดดดด!!!!"

โห!พวกผู้หญิงนี่ยังไงกันนะ ก็แค่ผู้ชายที่เรียนดีมาสอนเป็นบ้าอะไรกัน แต่อาจจะหล่อก็ได้ม้างงง ถึงได้หลงกันขนาดนี้ อ๊ะ! ยังพูดไม่ขาดคำก็มีคนหล่อๆ 3 คนมายืนอยู่หน้าห้อง

"หวัดดีครับ ผู้หญิงที่น่ารักทั้งหลาย พอดีว่าคุณครูมีธุระ พวกเราเลยมาสอนเเทนนะครับ"เจ้าคนที่อยู่ตรงกลางพูดขึ้น

ก็หล่อดีนะ แต่ท่าทางอย่างนี้คงคาสโนว่าสุดๆ แน่TOT แล้วฉันก็หันไปหาวิงที่ตอนนี้กำลังนั่งตัวสั่นเลยล่ะ สงสัยเป็นโรคแพ้ผู้ชาย อิๆ เฮ้ย!ไม่ได้ๆ เราต้องปกป้องเพื่อนเราไม่ให้ถูกงาบสิ-_- เอ๊ะ! ไอผู้ชายที่อยู่ริมซ้ายนั่นมันหันมามองเราด้วยอ่ะ แต่ว่า...มันไม่ใชสายตาลวนลามที่ฉันได้รับจากพวกผู้ชายในห้องแต่มันเป็นสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกบางอย่าง แต่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แงๆๆ

(วิง Talk)

   โอ๊ยๆๆๆ ไม่นะ ฉันจะหวั่นไหวกับสายตาของเค้าไม่ได้ ก็คนที่ชื่อว่าเทรนี่สิ(แอบรู้ชื่อมาจากเพื่อนข้างหน้า อิๆ:>)มองฉันไม่หยุดเลยอ่ะ แต่ถึงจะคาสโนว่ายังไงก็เหอะ แต่ก็น่ารักมาก^///////^ อ๊ะ!มีข้อความเข้าโทรศัพท์ฉันด้วย>o<

                         "หวัดดีครับ วิง ผมชื่อเทร ผมคือคนที่ยืนอยู่ตรงกลางน่ะครับ ผมว่าคุณคงรู้จักผมแล้ว คุณเป็นเด็กใหม่ ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้จัง ตอนพักเที่ยงนี้ไปเจอผมที่สวนหย่อมข้าง รร. นะครับ เอ่อ...คุณช่วยไปแบบเงียบๆ ได้มั้ยครับผมไม่อยากให้มีใครสงสัยแล้วจะตามกันมาเพี๊ยบ^o^ ขอร้องล่ะครับ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ"

                                                                                   จาก เทร

ว้ายๆ ฉันก็อยากรู้จักนายนะ เทร แต่ฉันจะมั่นใจได้ไงว่านายจะไม่ทำอะไรฉัน เอ๊ะ! แต่ว่าเค้ารู้เบอร์เราได้ไงนะ แต่ช่างเถอะ ฉันไปแบบไม่ต้องบอกเลนดีกว่าเดี๋ยวเพื่อนตัวดีเป็นห่วง^O^

                             .......................................................

"เลน ตอนเที่ยงเนี่ย ฉันไปกินข้าวกับเธอแล้วเดี๋ยวฉันมีธุระต้องไปจัดการ ฉันคงอยู่กับเธอไม่ได้"

"อ้าว! แล้วธุระที่ว่ามันคืออะไรเหรอ"

"อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คุณครูหญ้าแฝกเค้าขอพบฉันเฉยๆ แหละ ในฐานะเด็กใหม่"

โอ้ย! ฉันล่ะไม่สงสัยเลยว่าทำไมครูเค้าไม่เรียกฉันไปด้วย เพราะว่าครูเค้ารู้จักฉันดีแล้ว(รู้จักด้านนิสัยแย่ๆ ของเธอเมื่อเช้าน่ะสิTOT)

"อืมๆ ไม่เป็นไรหรอก เธอไปเถอะ ทำความรู้จักกับครูเค้าให้มากแล้วกัน ยังไงก็ต้องร่วมชะตาอยู่ห้องเดียวกันอยู่แล้ว ก็ครูเค้าเป็นครูประจำชั้นนี่เนอะ แต่ทำตัว...(ปัญญาอ่อน)ที่ทักชื่อเด็กผิด(แล้วเด็กคนนั้นก็มิใช่ใครที่ไหน ฉันเอง>O<)"

"จ้าๆ ^_^"

หลังจากนั่งคุยกันเสร็จพวกเราก็ลุกขึ้นไปซื้อข้าวที่แคนทีนแล้วก็นั่งกินที่นั่นจนเสร็จ

"เอ่อ...เลน งั้นฉันไปก่อนละ"

"อืมๆ ไปเถอะ เดี๋ยวครูรอ"

ฉันรู้สึกว่าวิงทำตัวเหมือนแปลกๆ เหมือนระแวงตลอดเวลา แต่ช่างเถอะก็คงไม่ชินกับ รร. ใหม่

                                          ..............................................

(วิง Talk)

   ในตอนที่ฉันแยกตัวออกมาจากเลนฉันก็รีบจรลี กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่สวนหย่อมเพราะอยากเจอเค้าใจจะขาด แต่ก็ต้องรักษาฟอร์มไว้-_-

"นึกว่าจะไม่มาซะอีกนะ^_^"

ไม่มาได้ยังไงค่ะ อยาดเจอคนหล่อ อ๊ายๆ ^/////^

"หวัดดีค่ะ เอ่อ..เอ่อ...พี่เทรวิลรัส"

"เรียกผมว่าเทรเฉยๆ ก็ได้ครับ เรียกอย่างนี้มันดูเต็มยศไป"

"คะ..ค่ะ"

"ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมนัดวิงมาที่นี่ก็เพื่อจะมาทำความรู้จักกัน ในฐานะที่ผม...เป็นประธานนักเรียน"

หา!!อะไรกันไม่เห็นยัยอีฟ(คนที่นั่งอยู่หน้า)นั่นบอกเลยว่าเป็นประธานนักเรียนด้วย บอกเฉยๆ ว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มชายเพลย์บอยทั้งหลาย-_-^เฮ้ย!จู่ๆ เทรก็ยื่นมือมาขนาบกับตัวฉันข้างหนึ่งส่วนอีกข้าง กะ..กะ..กำลังลูบไล้ไปตามหน้าฉ้านนนน เฮือก!จะ..จะ..ใจเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมาเลยอ่ะ ไม่กล้ามองขึ้นไปเลยอ่ะ กลัวเจอกับสายตาร้อนแรงนั่น

"น่ารัก น่ารักจังเลย วิง^O^"

"เอ่อ...เอ่อ"

"เธอน่ารักจริงๆ ฉันชักอดใจไม่ไหวแล้วสิ"

อ๊า!อยู่ๆ เค้าก็เอาเข้ามาซุกกับไหล่ฉันแล้วก็พรมจูบไปทั่ว เอ๊ะ!ที่เค้าบอกว่าอดใจไม่ไหว คงไม่ใช่เรื่องอย่างว่านะ อ๊ายๆ คนสวยยังไม่พร้อมมม-////-

"เฮ้อ! แต่ก็ต้องอดใจไว้จริงๆ สวยๆ อย่างนี้เดี๋ยวบอบช้ำหมด เอ่อ...พักนี้เราคงได้เจอกันบ่อยหน่อยเพราะฉันกำลังสนใจในตัวเธอ"

จากนั้นเจ้าคนหล่อก็เดินออกไป ปล่อยฉันกับหัวใจที่เต้นแรงมากๆ ไว้ตรงนี้ ทำไม?ใจต้องเต้นแรงด้วย ถ้าเราเกิดหวั่นไหวขึ้นมาจริงๆ เลนฆ่าเราตายแน่ แล้วนี่เหรอคือการทำความรู้จักของแก็ง Ra-Ya Prince โหดร้ายเกิ๊นนปายยยTOT

                                 ........................................................

ในตอนนี้ฉันมานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนข้างๆ กับสระว่ายน้ำของ รร. ที่ไม่ค่อยจะมีคนเท่าไรเพราะคนส่วนใหญ่จะไปนั่งในห้องแอร์ ไม่ก็ในห้องนอนของตัวเอง(ที่นี่เป็น รร. ประจำและตอนพักเที่ยงก็สามารถเข้าห้องนอนตัวเองได้) เฮ้อ! อยู่ในที่ที่คนไม่เยอะก็ดีเนอะ สงบหูดีจัง แล้วในตอนที่ฉันกำลังเคลิ้มจะหลับกับโต๊ะม้าหิน ก็มีเสียงหนึ่งเรียกฉันให้ตื่นจากฝัน

"หวัดดี ยัยขี้เซา"

ฉันเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับ หา!ไอกราฟ!!!ไอหมอนี่สมกับชื่อเจ้าชายเย็นชาเสียจริง ไม่ว่าจะเจอกับมันตอนไหนมันจะทำหน้าเฉยชาเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรดีซักอย่าง

"นายกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่ายัยขี้เซา!!!"

"ก็เห็นว่าเธอกำลังจะหลับ มีปัญหาไรมะ"

ฮึ่ย! ไม่รู้นะว่าทำไมพอมันพูดอย่างนี้ฉันถึงไม่กล้าเถียงอ่า-_-เฮ้ย! อะร๊ายย จู่ๆ มันก็เดินเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า....

"ฮึ เธอช่างแตกต่างจากผู้หญิงน่ารำคาญพวกนั้น ฉันชักจะชอบเธอขึ้นมาแล้วสิ ระวังตัวให้ดี ต่อไปนี้ชีวิตเธอไม่เหมือนเดิมแน่"

อะ..อะไรกัน อยู่ๆ ก็มาพูดให้กลัวแบบนี้ ไม่จริ๊งงง ตลอดชีวิตฉันไม่เคยกลัวใครหน้าไหนแม้แต่พ่อ แต่กับเจ้าบ้านี่ ทำไม...

                                   ...................................................

(คาริน Talk)

หวัดดีจ๊ะ เพื่อนๆ ทุกคน ฉันคือคาริน^O^ ดาวของ รร. นี้น่ะ ตอนนี้ฉันกำลังเรียนอยู่ในชั่วโมงภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นวิชาที่ถนัดของฉัน(ปกติเธอเรียนเก่งทุกวิชาไม่ใช่เหรอย่ะUoU)ชีวิตของฉันไม่มีอะไรดีซักอย่าง พ่อแม่ก็เสียไปตั้งแต่เด็ก ญาติที่มีก็หวังแต่สมบัติ ฉันจึงต้องอยู่ตัวคนเดียว เอ๊ะ ไม่สิกับสาวใช้นับร้อย แต่...ก็เหมือนอยู่คนเดียวมากกว่า แต่เธอรู้อะไรมั้ยคนที่คนอื่นว่าเรียนดี สวย มีเสน่ห์คนนี้แต่ไม่สมหวังกับความรัก...ฉันน่ะหลงรักคลีน...หัวหน้าคนที่ 3 ของแก็ง Ra-Ya Prince แต่เค้าไม่เคยสนใจฉันเลย แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะยังรักเค้าตลอดไป...TOT