ในวันที่มืดมน
1) ไร้ค่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคำว่าไร้ค่าในความคิดของหลายคนอาจหมายถึงการที่เราไร้ซึ่งประโยคกับเหตุการณ์ตรงหน้า หรือ ผลของเหตุการณ์เหล่านั้น แต่สำหรับผมมันหมายถึงทุกอย่างในชีวิตที่เคยกระทำมันลงไป มันช่างดูไร้ค่ายิ่งนัก
มันเปรียบเหมือนคำว่า มนุษย์มันก็แค่นี้ เหมือนว่าทุกคนบนโลกนี้เกิดมาเพื่อ โกหกตัวเอง ลุ่มหลงในสิ่งรอบข้าง อ้างตัวเองเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง อย่างเช่น คำว่า (กูเกิดมาไม่เคยกลัวอะไร กูทำเพื่อคนอื่นกูเป็นคนดี กูยอมแต่กูไม่ได้แพ้ กูท้อมากแต่กูก็จะเอาชนะมัน กูมีความสุขดี )
ทั้งที่ทุกคนเกิดมาเพื่อ กิน และทำลายล้างสิ่งรอบข้าง
ไร้เหตุผลใดใดที่จะบอกว่าก็มนุษย์เราเป็นสัตว์ที่มีมันสมองที่เหนือกว่าสัตว์อื่นเราจึงเป็นผู้ชนะ สัตว์ตัวอื่นไม่มีมันสมองเหมือนเรา มันจึงแพ้ เราคอยบอกกับตัวเองอย่างนั้น ทั้งที่เราเองไม่ใช่หรือที่ควรที่จะเคารพต่อพวกมันในฐานะสิ่งมีชีวิตเหมือนกัน ใครจะบอกต่อเราได้ว่าพวกมันเหล่านั้นไม่มีซึ่งความคิดความรู้สึก มันอาจจะมีความรู้สึกเจ็บปวด แค้นเรา แต่คงเป็นเพราะมันไม่มีทางสู้เราได้มันจึงทำได้แค่ยอมให้เราเหนือกว่าโดยคิดว่าสักวันหนึ่งมันจะเอาคือเราบ้าง (กูยอมแต่กูไม่ได้แพ้) สักวันหนึ่งเราเองก็ต้องแพ้อย่างมัน คงทำให้มันซะใจได้ไม่น้อย ( เราแพ้ต่อสิ่งรอบข้าง เราแพ้ต่อความรัก ความอ่อนแอในใจ เราแพ้ต่อความตาย ไม่ต่างไปจากทุกสิ่ง ) ที่เราคิดว่าเราอยู่เหนือจากมัน มันอาจจะรู้สึกดีที่เราคิดว่า มนุษยเป็นสัตวประเพศเดี่ยวที่อยุ่เหนือสัตว์อื่นไร้ค่าพวกนั้น
นกตัวเล็กสร้างรั้งแต่พอตัว
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ