ยาพิษ

  มันต้องจบสิ้นในวันนี้เสียที ผมจะไม่ยอมทนกับสภาพเเบบนี้อีกต่อไป ผมเหนื่อยกับเธอเหลือเกินผมต้องทนฟังเรื่องราวที่คนอื่นคอยบอกเกี่ยวกับตัวเธอตอนที่ผมออกไปทำงานนอกบ้าน เธอพาผู้ชายอื่นเข้ามาในบ้านของผมตอนที่ผมต้องไปตามจับสุนัขจรจัดข้างนอก งานของผมนั้นไม่น่าพิศมัยมากนัก บ้างครั้งต้องคอยไล่จับสุนัขจรจัดตามกองขยะต่างๆ หรือเเม้เเต่ต้องวางยาฆ่าสุนัขที่ไม่สามารถตามจับได้ ยาที่ผมนิยมใช้คือ "สตริกนิน"  มันจะทำให้สุนัข มีอาการชัก หลังแอ่น หายใจลำบาก น้ำลายฟูมปาก และขาดออกซิเจน ในเวลาประมาณ15 นาที เเต่ถ้าหากผมผสมยาน้อยไปเพียงนิดเดียว อาการนี้จะเกิดเป็นเวลานานหลายชั่วโมงกว่าสุนัขจะตาย เเละที่สำคัญผมยังไม่เคยผสมเพื่อให้มนุษย์รับประทาน ผมยังไม่กล้าจิตนาการถึงอาการที่จะเกิดขึ้นกับคนเมื่อได้รับสารพิษนี้เข้าไป มันคงจะทรมานกับอาการเหล่านี้นานหากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี ความอดทนผมหมดลงเมื่อวานนี้ เมื่อตอนที่ผมจอดรถหน้าบ้าน เเละพบกับหญิงชราข้างบ้านเธอเรียกผมไปคุยด้วย ผมทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะเป็นที่ทราบกันดีในระเเวกนี้ว่า หญิงชราคนนี้มักนินทาคนนั้นคนนี้เกี่ยวกับเรื่องชู้สาวของครอบครัวอื่นๆให้คนเเถวนี้ฟังเสมอ ผมไม่รู้ว่าเป็นปมด้อยของเธอหรือเปล่า เพราะหญิงชราในวัยใกล้70 ต้องอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่ที่อดีตสามีของเธอทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปพร้อมกับหญิงสาวคลาวลูกที่อยู่บ้านตรงข้ามของเธอเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เธอมักจะขุดขุ้ยหรือจับผิดคนในครอบครัวอื่นๆ อยู่เสมอ เเละเป็นเพราะเธอนั้นเเหละที่เป็นบอกเล่าเกี่ยวกับพฤติกรรมของภรรยาของผม ว่ามีชายหนุ่มมารับเธอออกไปข้างนอกเสมอ เเต่ผมยังไม่เคยเห็นกับตาตัวเอง เเต่เมื่อคำบอกเล่าที่บ่อยขึ้นจนเกือบจะเป็นกิจวัตประจำวันของผมไปเเล้วนั้น ทำให้เกิดความสงสัยจนไปถึงเกิดเป็นความหวาดระเเวงในเรื่องความซื่อสัตย์ในตัวของภรรยาผมขึ้น เเละเมื่อวานนี้หญิงชรา ได้บรรยายถึงการมาของชายหนุ่มผู้มารับภรรยาของผมเกือบทุกวัน เธอเล่าว่าเธอเห็นชายหนุ่มหายเข้าไปในบ้านของผมนานเกือบสองชั่วโมง เธอบรรยายภาพราวกับว่าเธอมีกล้องวงจรปิดติดอยู่ในบ้านผม เเละเธอก็บอกว่าภรรยาของผมออกไปกับชายหนุ่มคนนั้นก่อนที่ผมจะเข้าบ้านมาเพียงไม่กี่นาที ทำให้อารมย์ของผมโมโหจนควบคุมไม่อยู่ มีคนเคยบอกผมว่า เมื่อรักมากย่อมเกลียดมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ ผมเคยรักภรรยาของผมมากสุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะรักมนุษย์อีกคนหนึ่งได้ ผมตามใจเธอทุกอย่างตราบเท่าที่เธอยังซื่อสัตย์เเละรักผม เเละผมก็รู้ได้ว่าภรรยาของผมก็รู้สึกกับผมไม่ต่างกัน เเต่เมื่อเธอเปลี่ยนไป เธอนอกใจผม เธอเเอบพาชู้เข้ามาในบ้านผม มันหยามเกียรติผมมากเกินไป ทำให้เมื่อคืนผมทะเลาะกับเธออย่างหนัก เธอร่ำไห้เข้ามาโผกอดผม เธอบอกว่าเธอสาบานได้ว่าเธอไม่เคยมีใคร เธอไม่เคยรู้ว่าชายหนุ่มที่หญืงชราข้างบ้านกล่าวหาเธอนั้นมีตัวตนอยู่ที่ไหน เธอบอกว่าที่เธอออกไปข้างนอกเพียงเพื่อไปซื้อกับข้าวมาทำให้ผมทาน เธอกรี๊ดร้องด้วยความเสียใจ เธอบอกว่าเธอผิดหวังในตัวผมที่ไม่ไว้ใจเธอ เธอตะโกนใส่หน้าผมว่า เธอพร้อมจะตายกับผม หากผมต้องการ เธอบอกว่าเธอพร้อมจะจากโลกนี้ไปหากผมไม่อยากให้เธอพบเจอใครอีก หางตาผมเหลือบเห็น ใบหน้าของหญิงชราที่อยู่ข้างบ้านโผล่หน้ามาพ้นรั้วบ้านผม หญิงชราคงได้ยินทุกคำพูด เธอคงเอาไปป่าวประกาศให้คนระเเวกนี้ได้รับรู้เป็นเเน่ ก็ดีเหมือนกัน เเผนของผมจะได้ง่ายขึ้น เมื่อเธอเป็นคนออกปากเองว่าพร้อมจะตายกับผม เเต่ผมไม่พร้อมจะตายไปกับเธอ เเละเรื่องก็สงบลงเมื่อผมเข้าไปปลอบเธอ เธอตัวสั่นในอ้อมกอดผม เธอผู้น่าสงสาร เธอคงไม่มีทางรู้หรอกว่าสามีที่เเสนดีของเธอนั้น ก็ไม่ได้มีเธอเเค่คนเดียวเหมือนกัน ผมหาโอกาสมานานหลายเดือน เฝ้าหาเรื่องทะเลาะกับเธอ หวังให้เธอเบื่อหน่ายเเละเลิกกับผมไป เเต่เธอกลับไม่ยอมเลิกลา เธอเพียรบอกเเต่ว่าเธอรักผมเพียงคนเดียว เเต่วันนี้มันจะจบ ผมยิ้มที่มุมปาก ผมจะผสมยาพิษในกับข้าว ผมจะปล่อยให้เธอกินก่อนผม เเละผมจะกินเพียงเล็กน้อย เเละโทรเเจ้งรถพยาบาล ทำให้มันเหมือนกับว่าเราสองคนจะฆ่าตัวตายด้วยกัน เพราะหญิงชราข้างบ้านเป็นพยานให้ผมเป็นอย่างดี เเละตัวผมเองก็ได้รับยาพิษด้วย ตำรวจคงไม่คิดว่าจะมีใครโง่พอจะวางยาตัวเองเพื่อฆ่าภรรยาของตน เเต่ผมโง่พอเพราะผมคลุกคลีอยู่กับยาพิษชนิดนี้มาไม่ต่ำกว่า10ปี ผมนำยาพิษ"สตริกนิน"ที่อยู่ในห้องเก็บของออกมา ผมเเปลกใจเล็กน้อยที่ขวดมันไม่มีฝุ่นจับอยู่เลยผมนึกชมภรรยาผมที่เธอช่างเป็นเเม่บ้านเเม่เรือนจริงๆ ผมหวังว่ามันจะยังมีฤทธิ์เหมือนเดิม เเม้จะเก็บมานานหลายปี ผมซื้อกับข้าวด้วยตัวของผมเองมาหลายอย่าง เเต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมจะลืมซื้อไม่ได้คือเเกงขี้เหล็กมาเพราะ ยาสตริกนินมีรสขมทำให้รับรสได้ทันทีหากมียาพิษเจือปน ดังนั้นเเกงขี้เหล็กจึงช่วยให้รสชาติของยาพิษไม่เเสดงออกมา ผมนำเเกงขี้เหล็กไปอุ่นด้วยไฟอ่อนๆรอภรรยาผมกลับมา ความร้อนเเละเเอลกอฮอล์ช่วยให้พิษของสตริกนินมีฤทธิ์รุนเเรงมากขึ้น เเม้ผมจะต้องการให้เธอตายเเค่ไหนเเต่ผมก็คงไม่โหดร้ายพอที่จะยืนมองเธอทรมานนานหลายชั่วโมงได้หรอก โถ่......ภรรยาที่เเสนดีของผม ผมนั่งกระสับกระส่ายรอเธอกลับมา ผมรินเหล้าที่เหลืออยู่ครึ่งขวดมากระดกเพียวๆไปเเล้วอย่างน้อยสามเเก้ว วันนี้รสชาติมันขมเเปลกๆอยู่สักหน่อย เเต่ช่างมันผมไม่มีอารมย์พอจะมาใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยเเค่นี้หรอก ครึ่งชั่วโมงผ่านไปผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ภรรยาของผมกลับมาเเล้ว  เธอกำลังเดินเข้ามาในบ้าน เเต่เดี๋ยว..ทำไมผมถึงได้หายใจติดขัด ปากผมเริ่มกระตุก น้ำลายเริ่มฟูมออกจากปาก ผมได้รับยาพิษ ผมได้รับมันได้อย่างไรในเมื่อเเกงขี้เหล็กยังตั้งอยู่บนเตา เเต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวภรรยาของผมก็เข้ามาพบ เเละเธอจะต้องรีบโทรเเจ้งรถพยาบาลอย่างเเน่นอน นั้นไงเธอเดินเข้ามาเเล้ว เธอทำเสียงตกใจ เธอรีบโทรศัพท์เเล้ว ใช่เเล้วที่รักเธอรีบเเจ้งรถพยาบาลเร็วเข้า เธอเดินมาค้อมร่างผมไว้ ก่อนที่สติผมจะหลุดไปผมได้ยินเสียงสนนทนาของเธออย่างชัดเจน "ที่รักค่ะ สามีของฉันเขากำลังจะตาย ฉันควรจะรออีกสักหน่อยก่อนที่จะโทรเเจ้งรถพยาบาลใช่ไหมค่ะ เขาคงกินเหล้าที่ฉันใส่ยาพิษเข้าไปเยอะเหมือนกันนะค่ะ ฉันใส่ยาพิษนั้นไปเกือบครึ่งขวดได้ค่ะ ดีนะที่เขาไม่ทันสังเกตว่ารสชาติมันเปลี่ยนไป ฉันไม่อยากให้เขาต้องทรมานนะค่ะ เเล้วหลังจากเสร็จงานศพเขาเเล้ว คุณมาช่วยฉันขนของออกจากบ้านหลังนี้ด้วยนะค่ะ อ้อตอนนี้ตัวเขาเริ่มสั่น เเละชักเเล้วละค่ะสภาพนี้ไม่ต่างจากสุนัขโดนวางยาเลยละค่ะ โถ่ๆๆๆ.....น่าสงสารจริงๆสามีที่เเสนดีของฉัน"