ใจพวกเรา...หัดรู้บ้างสิ

         หนูมาอยู่บ้านแม่คืนแรก   ..  แม่เอานมกล่องให้หนูกิน  และพาหนูไปนอนด้วย   หนูชอบจัง  แต่หนูจะตื่นตอนดึกๆ  และอยากให้แม่พาเดินเล่น  แล้วหวังว่า  อาจจะมีที่ๆหนูถ่ายได้  เพราะหนูปวดท้องอึมากๆ       ...แต่แม่นอนหลับเฉ้ยยยย    ....    และทำท่าเบื่อหน่ายหนูตอนที่หนูพยายามปีนขึ้นไปอยู่บนตัวแม่...   และส่งเสียงเรียก 

         " แม่ๆ " หนูเรียกด้วยเสียงเบาๆ  พลางเอาตูดไปใกล้ๆจมูก  เผื่อแม่จะรู้ว่า  หนูอยากอึ..! แล้วหนูก็ปล่อยปู๊ด!  เบาๆใส่จมูกแม่  เพื่อเป็นการเตือน  ว่าหนูจะอึราดแล้ว   ...    เสียงที่ตามคือ  .."ไอ้ลูกหมาปีศาจ!...,มาตดให้ดมนี่นะ  มันจะเกินไปแล้ว!.."   ท่าทางแม่จะโมโหจริงๆ  หนูขดตัวนิ่งๆ   แล้วแม่ก็จับตัวหนู  โยนเหมือนลูกโบว์ลิ้งออกมานอกห้องนอน  หนูกลิ้งแค่หนึ่งรอบและไม่ได้ทำสไตค์ใดๆ  เพราะมันกลิ้งต่อไม่ได้  ด้วยที่หนูชนเอากระถางดินเผาที่สูงเท่าตัวหนูก่อน  และข้างๆนั้นมีหนังสือพิมพ์วางเอาไว้รอบๆ   หนูว่าหนูฉี่ตรงนี้น่าจะได้....   หนูเลยฉี่มันซะเลย  

            หลังจากฉี่แล้ว  หนูได้กลิ่นน้ำ  หนูเลยไปหาที่มาของน้ำ  แม่ใจดีมากๆ  เทน้ำเต็มกระถางดินเผาที่หนูชนตอนที่โดนโยนออกมาจากห้อง     หนูเลยรู้ว่า  อันนี้ล่ะ  ที่ดื่มน้ำของหนู...  แล้วหนูก็เลยเล่นน้ำไปกินน้ำไป  จนเหนื่อย แต่ไม่กล้าเข้าไปนอนใกล้ๆแม่อีก.....  เก๊าะหนูไม่ใช้ลูกโบว์ลิ้งนี่  ..

...............    จันตื่นมาตอนเช้า   หาลูกหมาที่เพิ่งจ่ายเงินซื้อไปเมื่อวานไม่เจอ...   ความร้อนใจเกินขึ้น  รื้อที่นอน  อย่างด่วน   เพราะเกรงว่าตัวเองอาจนอนกลิ้งไปทับมันตาย...  หาทั่วห้องก็ไม่เจอ   เธอเรียกมันอย่างไพเราะ   "บราว์  เลดี้บราว์ๆ  มาหาแม่มาลูก"...เงียบ...........  ไม่มีเสียงตอบ

              จันเริ่มร้องไห้   เพราะคิดว่า  ลูกหมาคงตกบันไดบ้านไป  

        หรืออาจถูกแมวจับกินไปแล้วก็เป็นได้ ยิ่งตัวเล็กๆอยู่    แค่กำปั้นเอง    เพราะแมวบ้านนี้มันดุมาก  ขนาดนกบินมาโฉบเอาแค่ข้าวตากแห้งที่ลานหน้าบ้าน   แมวมันยังตะปบกลางอากาศได้มาหน้าตาเฉย

             จันเรียกมันอีกที  กะว่าว่าทำใจไปด้วย   หากมันจะตายไปแล้วจริงๆ     "บราว์ๆ   เลดี้บราว์ๆ*"

           จู่ๆ  หนูก็ตื่น  ได้ยินเสียงเรียกชื่อหนู ว่า "บราว์"...  หนูเดินออกมาจากกองหนังสือเก่าๆ  ที่บ้านแม่มีกองสุมๆไว้อย่างสบายๆ  พลางมายืนเอียงคอสงสัยว่าทำไม  แม่มีน้ำตาไหลหว่า?....    แม่มากอดหนู  หนูซบกับอกแม่  และบอกแม่ว่า  "แม่หนูหิวๆ"....   แต่แม่เอาแต่ร้องไห้     สงสัย  หนูคงยังไม่ได้กินอะไรไปอีกนานกว่าแม่จะปกติดี

          เฮ้อ!...   อนาคตหนูสงสัยจะท้องแห้ง    เพราะแม่ของหนู  เซ็นท์ซิสทีฟมากเกินไป...    โอ๋ๆ  นิ่งนะแม่นะ   หนูจะดูแลแม่เอง..หนูสัญญา...

    ว่าแต่ว่า  หยุดร้องไห้แล้วไปหาอะไรให้หนูกินหน่อยสิแม่  หนูหิวจัง.

             เขียนสั้นๆ  แต่หวังว่าผู้อ่านคงเข้าใจนะคะ   ..หากมีเวลาจะมาลงต่อค่ะ

    *   เลดี้บราว์  คือสตรีชาวอังกฤษคนแรกที่นำเอาสุนัขพันธุ์ชิสุห์เข้ายุโรป      ปล.  ข้อมูลนี้ได้มาจากหนังสือ  สุนัขพันธุ์ชิสุห์

                                                               jundee.