หายไปหรือไม่เคยมีอยู่จริง

    ผมยืนจ้องมองต้นกุหลาบที่ออกดอกสีแดงในกระถ่างหน้าบ้าน ด้วยความรู้สึกเคยชิน คงเพราะเมื่อไรที่ผมเดินออกมายืนที่ระเบียงหน้าบ้านสิ่งแรกที่ผมจะมองหาก็คือกุหลาบต้นนี้ จ้องมองและรอคอยว่าเมื่อไรต้นกุหลาบในกระถ่างจะออกดอกเสียที และการรอคอยของผมก็มาถึงจุดสิ้นสุดเมื่อมาถึงวันที่ดอกกุหลาบออกดอกสีแดงบานเต็มที่
"มันก็ต้องเป็นสีแดงสิ เพราะมันเป็นพันธุ์สีแดง"
ผมนึกพูดกับตัวเองในใจขณะที่สายตายังคงจ้องมองดอกกุหลาบสีแดงแล้วผมก็เด็ดดอกกุหลาบดอกนั้นขึ้นมามองชัดๆ
" มันก็เหมือนดอกกุหลาบที่เขาวางขายทั่วไปตามตลาด ไม่ มีความแตกต่าง เป็นแค่ของพื้นๆทั่วไป " 
ผมนึกในใจก่อนจะทิ้งมันลงกับพื้น พร้อมกับยกเอากระถ่างไปทิ้งลงถังขยะหน้าบ้าน และยิ้มอย่างพอใจเหมือนได้ปลดปล่อยตัวเองออกจากบางสิ่งที่กักขังตัมผมมานาน
  หลายวันผ่านไปชีวิตยังคงเดินหน้าไปตามโลกที่หมุนไปเลื่อยๆ ในใจว่างเปล่า ไม่มีเรื่องของต้นกุหลาบต้นนั้นเข้ามากวนใจอีกต่อไป หรือผมจะลืมมันแล้ว  แต่ความว่างเปล่าในใจกับทำให้รู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าชีวิตมันขาดอะไรบางอย่างไป เหมือนว่าสิ่งที่พยามที่จะลืมกับเป็นสิ่งที่ต้องการมากที่สุดในเวลานี้
 " ก็แค่ไปซื้อเอา ต้นกุหลาบมาอีกสักต้น แค่นั้นก็จบ " ผมนึกแล้วยิ้มปลอบตัวเอง
   หลังจากที่ผมซื้อต้นกุหลาบใหม่มาปลูก ผมก็ดูแลมันอย่างที่ผมเคยทำกับกุหลาบต้นนั้น แต่ในใจกับเกิดข้อโต้แย้งตลอดเวลา ว่าไม่ใช่
  ดอกกุหลาบธรรมดาดอกหนึ่งกับมีผลกับชีวิตคนอย่างผมมากขนาดนี้และหากให้ผมเลือกได้อีกซักครั้งหนึ่งผมขอกุหลาบดอกนั้นของผมที่จะหาไม่ได้อีกแล้วในวันนี้กลับคืนมาไม่มีดอกกุหลาบดอกไหนในโลกที่จะดูสบายตาดูสวยงามเกินไปกว่าดอกนั้นได้