ความรักหรือความทุกข์ที่อยู่ในใจฉันเธอเคยสนบ้างไหม?

มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่ง เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ที่โรงเรียนฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวันเวลาผ่านไป จนทั้งสองอยู่ มหาวิทยาลัยฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบผู้ชายคนนึง และถามฝ่ายชายว่า"นี่ เธอว่า เค้าเหมาะกับเราไหม""เค้าก้อหล่อดีนะ นิสัยดีด้วย ""หรอ อืม อยากให้เค้ามาอยู่ข้างๆเราจังเลยเนอะ"ต่อมาหญิงสาวก็ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นจิงๆวันนึงหญิงสาวบอกกับเพื่อนสนิทของตนว่า"นี่ เธอไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้วเราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิด""อืม" ฝ่ายชายตอบรับ และไม่ไปส่งหญิงสาวอีกต่อมาหญิงสาวทะเลาะกับแฟนของตน จึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า"เธอ เด๋วนี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละ เธอว่า เราจะทำอย่างไรดีหล่ะ""ก้อ เธอยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายตอบ"รักสิ รักมากด้วย""ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่น่า""อืมม"หญิงสาวทำตามคำแนะนำของฝ่ายชายหลังจากนั้น วันหนึ่ง ระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่มเดินกลับบ้านเค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง"เธอ เป็นอะไรหน่ะ ให้เราช่วยไหม""เค้าไม่รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไป เด๋วนี้เขาไม่เคยมาส่งเราที่บ้านเลย""แล้วเราจะช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ""ช่วยอยู่กับเราซักพักได้ไหม"หญิงสาวร้องขอทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรเลยในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ยขึ้น"เราควรจะทำอย่างไรดี เธอจะช่วยเราได้ไหม ว่าเราควรจะทำอย่างไรดี""เธอยังรักเขาอยู่หรือป่าวหล่ะ""รักสิ เรารักเค้ามากเลย""ถ้าอย่างนั้นก้อรักเค้าต่อไปสิ""แต่เค้าไม่รักเราเลยนี่น่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ"แต่เธอก็รักเขาไม่ใช่หรอ"และชายหนุ่มก็ส่งหญิงสาวที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน"ถ้าเมื่อไหร่ที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรานะ""อืม" และหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไปต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้รับโทรศัพท์จากหญิงสาว"เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที"เสียงของหญิงสาวดูช่างอ่อนล้า และหมดกำลังเธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ชายหนุ่มไปหาเธอและไปรับเธอมาส่งบ้านเธอยังคงถามชายหนุ่มนั้นเมื่อที่เคยถามมา"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี""เธอเลิกรักเค้าแล้วหรอ""ป่าว เรายังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่""งั้นก็เหมือนที่เราเคยพูดไว้ รักเขาต่อไปเพราะมันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเธอไหม แต่ถ้าเธอยังรักเขาเธอก็คงทำได้แค่รักเขาให้มากขึ้น ให้เขารู้ว่าเธอรักเขา"วันที่เธอเรียนจบ เพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอเธอแปลกใจมากที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอยังเรียนไม่จบ เธอถามเขาว่าทำไมชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชาหนึ่งจึงยังเรียนไม่จบหญิงสาวแปลกใจ เพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยันต่อมาแฟนหญิงสาวได้แต่งงานกับหญิงสาวเนื่องด้วยเห็นถึงความรักที่หญิงสาวมีให้มากมายหญิงสาวได้ชวนเพื่อนของตนมางานแต่งของเธอ"เราไม่ว่างจริงๆเราติดธุระหน่ะขอโทษนะ"เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาหญิงสาวโกรธและเสียใจที่ชายหนุ่มไม่มางานแต่งจึงวางหูใส่แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจเมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาก่อนที่งานแต่งจะจบ"ยินดีด้วยนะ เรามาแล้วนะ"หญิงสาวดีใจมากที่เพื่อนของเธอมา ถึงจะเพียงชั่วเวลาสั้นๆต่อมาหญิงสาวก็มีความสุขกับชีวิตแต่งงานจนไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่มจนวันหนึ่งหญิงสาวได้ทะเลาะกับสามีของตนหญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงชายหนุ่มขึ้นมาแต่แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปเท่าไหร่ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลยเขาจึงโทรหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้นเพื่อนของชายหนุ่มเล่าว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมาร่วมหลายเดือนหญิงสาวตกใจมากถามว่าเป็นอะไรเพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการกำเริ่มเพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดชายหนุ่มดันหายตัวไปและเพื่อนชายยังบอกอีกว่า"เป็นนิสัยเสียของมันหน่ะ มันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ในช่วงเวลาสำคัญๆคราวที่แล้วสอบไล่ ก็หายตัวไปจากห้องสอบ"หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัวหญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่มที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องตกใจชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มีแรงเมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจทักทายเธอเป็นการใหญ่"เป็นอย่างไรมั้ง ไม่เจอกันตั้งนาน"หญิงสาวนิ่งเงียบซักพักน้ำตาหญิงสาวก็ออกมา"อ้าว ร้องไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วหรอจะให้เราช่วยอะไรไหม แต่เราก็คงจะแนะนำเหมือนเดิมหน่ะ"หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วบอกกับชายหนุ่มว่า"วันที่เธอมารับเราเป็นวันสอบไล่ใช่ไหม"ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้นกลับนิ่งเงียบไปหญิงสาวจึงพูดต่อ"และวันที่เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของฉันใช่ไหม"ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิมหญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น"ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ไหนเรารู้สึกเสียใจจริงๆที่ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้"ชายหนุ่มยิ้มขึ้นแล้วบอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า"เราบอกแล้วไง ถ้าเรารักใครซักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเราหรือไม่หน่ะมันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่า แค่เราสามารถช่วยเธอได้นั่นก็เป็นความสุขของเราแล้ว"หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โห่อยู่ที่ตักของชายหนุ่มชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า"ถ้าเราหายเมื่อไหร่ เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ"