Rowan
DEXART
1) infant
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"คุณไม่รู้เหรอว่า ตระกูลโรเเวน มันคือปีศาจในร่างมนุษย์นี่เองเเหละ"
"ใช่ เขาพูดไม่ผิดเลย มันจะมาฆ่าเราเมื่อไหร่ก็ได้นะ มันพวกปีศาจชัดๆ"
"ใครจะไปฝากความหวังไว้กับ ตระกูลเเบบนี้กัน"
.
.
.
ลุงโจน์ ชายชราวัย 80 นั่งครุ่นคิดอยู่ใต้้ต้นโอ๊ค ถึงเรื่องที่มีคนหลายต่อหลายคน ซึ่งเป็นพวกที่อ้างว่าตัวเองเป็นพวกธรรมะล่ะมั้ง พูดถึงตระกูล โรเเวะที่ดูจะไปในทางที่ไม่ค่อยจะดี อันที่จริงเขาไม่เคยเห็นด้วยตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้ว คนพวกนี่ชั่งไม่รู้เอาเสียเลย ว่าพระเจ้าประทานอำนาจมืดมา ให้กับตระกลูโรเเวน เพื่ออะไร เเล้วคนของตระกลูก็ใช้อำนาจนั่นอย่างถูกต้องมาโดยตลอด...
ลุงโจน์เป็นเจ้าของห้องสมุดเก่าเเก่เเห่งหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันไม่มีคนเข้าไปเเล้ว เพราะมันคงเก่ามากเกินไป ภายในนั้น เต็มไปด้วยหนังสือเก่าๆมากมาย ตำราศาสตร์้ลี้ลับมากมาย กองสุมกันอยู่ ลุงโจน์เป็นชายชรา ที่ดูเผิ่นๆเเล้วก็ไม่ต่างจากคนทั่วไป เเต่ที่จริงเขา ชำนาญเรื่องลี้ลับอยู่พอตัวเลยทีเดียว เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของโรเเวนมาตั้งเเต่สมัยที่เขายังเด็กๆ ตระกลูอำนาจมืด ผู้เปรียบสเหมือนเงาของเเสงสว่าง ที่ทำหน้าที่ขจัดปีศาจที่เเท้จริงมาโดยตลอด เเต่สาเหตุที่มีเเต่คนรังเกียจ ลุงโจน์ทราบดี มันเป็นเพราะว่า เป็นของเเน่นอนอยู่เเล้ว ที่ความมืด มักจะมาคู่กับความโหดร้าย ตระกลูโรเเวนมักเข่นฆ่า ผู้ที่เขาควรจะฆ่า ด้วยวิธีการที่โหดร้าย เเละเลือดเย็น ซึ่งไม่เหมือนกับมนุษย์ ถึงมีคนบอกว่าเป็นปีศาจในร่างมนุษย์ก็ไม่เเปลกหร่อก
เขาเคยได้ฟังเรื่องราวมาว่า ตระกูลโรเเวน ถูกพวกที่ถูกเรียกว่าปีศาจพยายามกำจัดมาโดยตลอด ที่เเย่กว่านั้นจะถูกพวกที่เรียกตัวเองว่าเเสงสว่าง กำจัดซะก่อนด้วย พูดง่ายๆก็คือ เหลือตัวคนเดียว เหตุผลของการกำจัดน่ะเหรอ พวกปีศาจต้องการกำจัดเพราะ ความเเค้นที่พี่น้องถูกฆ่า ส่วนพวกเเสงสว่าง ก็คงคิดว่า ตระกูลโรเเวนมีอำนาจศาสตร์มืดเกินไป ซักวันนึงคงจะหันกลับมาทำลายพวกเขา เลยชิงตัดหน้ากำจัดเสียก่อน
ระหว่างที่คิดเรื่องราวทั้งหมด ลุงโจน์ลุกออกมาจากใต้ต้นโอ๊ค เเล้วเดินกลับมาจนถึงห้องสมุดพอดี
"กริ๊งงงงงงงงง งงงงง."
เสียงโทรศัพท์รุ่นคลาสสิก เเบบหมุนตัวเลขในห้องสมุดก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล สวัสดีขรั่บ ผมลุงโจน์พูด"
.
"ลุงโจน์ครับ ผมนับสือ คาร์เตอร์ มีเรื่องสำคัญจะมาบอกครับ"
.
"อ่... คุณนับสืบ มีอะไรหรือ?"
.
"ผมเจอ คนของตระกูลโรเเวนเเล้วน่ะครับ!!!"
.
"!!! โอ้ เป็นเรื่องดีจริงๆ ลุงจะไปหาเค้า"
.
"ได้สิครับ นี่ที่อยู่ของผม XXX XXXX"
.
"ได้ครับ เเล้วพุ่งนี้ผมจะรีบไป..."
.
รุ่งเช้า ลุงโจน์รีบถึงตามที่อยู่ของนักสืบคาร์เตอร์ นักสืบผู้เที่ยงตรง ที่รู้จักกันมานานเเล้ว สักพักนึง ลุงโจน์ก็มาถึงตามที่อยู่
"ก๊อกๆ"
.
"ใครครับ... เอ้า ลุงโจน์นี่เอง เข้ามาคุยกันข้างในดีกว่าครับ"
คนที่เปิดประตูออกมา ก็คือนักสืบคาร์เตอร์ ซึ่งที่นี่ก็คือสำนักงานนักสืบเล็กเเห่งหนึ่งนั่นเอง
.
"คุณไปเจอเด็กตระกลูโรเเวน ได้ยังไงหรือ คุณนักสืบ"
.
"จะบอกตามตรง ผมบังเอิญก็ว่าได้นะครับ พอดีว่าผมไปทำคดีเเล้วผ่านหน้า
โรงเรียนประถมที่อยู่ใกล้ๆนี่เข้าพอดีน่ะครับ"
(หาต้นฉบับที่เขียนไว้ไม่เจอครับ -*- เด๋วมาต่อเน่อ ขออภัยด้วยขร้าบ)
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
