Eye Of Darkness OVA ศึกระหว่างพ่อลูกนักล่าปีศาจ

Eye Of Darkness OVA ศึกระหว่างพ่อลูกนักล่าปีศาจ

ตอนพิเศษของ Eye Of Darkness

    วันหนึ่ง ณ เมือง ลั๊ลลา ซิตี้ ได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นในใจกลางเมือง คือ มีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น และตรงกลางหลุมนั้นมีแสงสีแดงอยู่ ชาวเมืองแถวนั้นต่างตื่นตกใจแล้วพากันหนีไปให้ไกลที่สุด บางคนว่าเป็น อุกกาบาต บางคนว่าเป็นฝีมือของปีศาจ บางคนว่าเป็นลางบอกเหตุถึงเหตุการณ์ที่เลวร้ายขึ้น

    ชาวบ้านเหล่านั้นจึงมาปรึกษากันว่าควรทำยังไงดี มีชาวบ้านคนหนึ่งรู้จักคับนักล่าปีศาจที่เก่งกาจคนหนึ่ง ซึ่งเขาอยู่ที่เมือง ดาร์ค ซิตี้ ที่ไกลออกไปมาก แต่เขาคนนั้นจัดได้ว่าเป็นยอดฝีมือในการล่าปีศาจ ชาวบ้านจึงออกตามหาชายผู้นั้นเผื่อมาช่วยพวกเขาดูว่าแสงสีแดงนั้นคืออะไรกันแน่ มีชาวบ้านคนหนึ่ง ชื่อ ไอ อาสาไปตามหาชายผู้นั้นเอง และเธอได้สัญญากับชาวบ้านทุกคนไว้ว่าจะพาตัวชายคนนั้นมาช่วยเราให้ได้

    ไอ ออกเดินทางมาได้4เดือน ในที่สุดก็ได้มาถึงเมือง ดาร์ค ซิตี้ ไอรีบไปถามคนในเมืองว่ารู้จักนักล่าปีศาจในเมืองนี้หรือเปล่า มีคนบอกว่า ตรงไป เลี้ยวซ้าย สุดทางเดิน บ้านสุดท้าย ไอ จึงรีบไปอย่างเร็วมาก ไปถึงหน้าบ้าน ไอกดกริ่ง แต่กริ่งดันเสีย (บ้านครายจน) ไอจึงเข้าไปในบ้านแล้วตะโกนเสียงดังว่า

    “มีใครอยู่ไหม เราต้องการความช่วยเหลือด่วน ฉันมีสิ่งตอบแทบเป็นของมีค่าที่สุดในเมืองของฉัน”

ทันทีที่พูดจบก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา เขาใส่เสื้อโค้ชหนังแปลกๆสีดำแต่ไม่ใส่เสื้อข้างในใส่แต่เสื้อโค้ชตัวเดียว และกางเกงหนังสีดำ ใส่แว่นดำอีกตั้งหาก มีผมสีขาว และตัวสูง  ไอคิดในใจว่า

    “นี่หน้าร้อนนะใสชุดแบบนั้นไม่ร้อนตายรึไง แถมใส่แว่นดำอีกจะมองอะไรเห็นล่ะนี่ หรือวันตาบอดหว่า นี่เรามาถูกร้านหรือเปล่าเนี่ย?”

   ผู้ชายคนนั้น บอกว่า

   “มีอะไรให้รับใช้ บอกมาได้เลย ผมเป็นเจ้าของร้าน”

    ไอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชายคนนั้นฟัง ชายคนนั้นตอบตกลงว่าจะช่วย แต่ขอดูของตอบแทนก่อน ไอจึงหยิบแหวนวงหนึ่งออกมา และบอกกับชายคนนั้นว่า

    “ในแหวนวงนี้มีสัตว์อสูรถูกผลึกอยู่ ถ้าใครปลดปล่อยมันมันจะเชื่อฟังไปตลอดชีวิต สัตว์อสูรตัวนี้ ถูกผลึกไว้นานแล้ว แต่ไม่มีใครปลดผนึกได้สักคน”

    ชายคนนั้นบอกให้ไอพาไปที่ๆเกิดเหตุหน่อย แต่ไอเดินทางมานาน จึงขอพักค้างคืนให้หายเหนื่อยแล้วออกเดินทางวันรุ่งขึ้นได้ไหม ชายคนนั้นเดินไปหยิบกุนแกอะไรสักอย่างมาให้ไอ และบอกเธอว่า

   “นี้เป็นกุนแกห้อง ขึ้นไปพักได้ตามสบาย เดี๋ยวอาหารเสร็จผมจะขึ้นไปเรียก อ้อ... เกือบลืมแน่ะ ผมชื่อ คราย นะมีอะไรก็เรียกใช้ได้เลย” (ครายจะพูดสุภาพกับคนสวยๆ)

    ไอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจที่ครายยอมช่วยเธอและบอกครายไปว่า

“ค่ะ ฉันชื่อ ไอ นะลืมบอกเหมือนกัน ขอบคุณที่ชอบฉันนะ คนนี่เมือง ลั๊ลลา ซิตี้ ต้องดีใจมากๆแน่”

    ไอพูดยังไม่ทันจบดี ก็มีเสียงกระแอมดังขึ้นมา ไอหันไปตามเสียงนั้นก็ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนเท้าเอว อยู่ และถามไอว่า

    “เธอคือลูกค้าใช่ไหม จะดื่มอะไรไหมคะ”

    เธอพูดจบครายก็แนะนำผู้หญิงคนนั้นให้ไอรู้จัก และก้แนะนำตัวกัน ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า

    “ฉันชื่อ เฟย์ เป็นแฟนของคราย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

    ส่วนไอก็พูดต่อไปว่า

    “ฉันชื่อ ไอ จะขอให้ครายไปช่วยเหลือที่เมือง ลั๊ลลา ซิตี้ คืนนี้จะขอพักที่นี่1คืนแล้วตอนเช้าก็จะออกเดินทางไปพร้อมคราย ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”

    พอไอพูดจบก็ขอตัวไปนอนพักเอาแรงที่ห้อง ครายบอกให้เฟย์ไปทำอาหาร แล้วทำเผื่อไอด้วย เฟย์รีบไปในครัวทันที และรีบทำอาหาร

    เมื่ออาหารเสร็จ คราย ก้ไปเรียกไอลงมากินข้าวและนั่งคุยกันคนถึง เที่ยงคืน แล้วทุกคนก็ไปนอน พอถึงเช้าก้รีบออกเดินทางกัน โดยใช้ เครื่องบินของคนรู้จักขับไปที่เมือง ลั๊ลลา ซิตี้ ใช้เวลาเพียง3วันก็ถึงแล้ว ครายจึงรีบให้ไอพาไปที่เกิดเหตุทันที พอไปถึงครายรู้สึกแปลกๆ รู้สึกได้ถึงจิตสัมผัสของพ่อ ซึ่งแปลกมาก พ่อของครายน่าจะตายไปตั่งนานแล้ว ครายสัมผัสจิตของพ่อได้จากแสงสีแดงนั้น

     ครายรีบชักดาบไส้ติ่งมังกรออกมาถือไว้ด้วยความกลัว ครายค่อยๆเดินเข้าไปหาแสงอย่างช้าๆและเอื้อมมือไปจับแสงนั้น ทันทีที่มือครายโดนแสงสีแดงนั้นมันก็ค่อยๆเปลี่ยนรูปร่าง และสว่างจ้า พอแสงจ้านั้นหายไปครายก็ตกใจมากเพราะที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขานั้นคือพ่อของเขาเอง ที่น่าจะตายไปตั่งแต่ครายเด็กๆแล้ว ครายจึงถามว่า

    “พ่อ.... นั่นพ่อจริงๆหรอ เป็นไปได้ไง พ่อตายไปแล้วนี่ทำไม.....”

    พ่อครายไม่ตอบเอาแต่เงียบ พอครายเข้าไปจับไหล่พ่อ พ่อก็โจมตีใส่ครายโดยใช้ดาบที่รูปร่างแปลกๆและมีปราณปีศาจออกมาจากดาบเล่มนั้น ครายพยายามพูดให้พ่อหยุดแต่พ่อก็ไปฟังเอาแต่โจมตีอย่างเดียว ครายจึงจำเป็นต้องสู้กับต่อ ครายสู้กับพ่อตัวเองสักพักหนึ่ง จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวครายว่า

    “พ่อของเจ้าน่ะได้ตายไปแล้วจริงๆ แต่ที่เจ้าเห็นนั้นคือจิตที่เคียดแค้นของพ่อเจ้าที่มีต่อราชาปีศาจ พอจิตที่เคียดแค้นมากๆจึงมีพลังมหาศาล และได้หนีออกจากโลกแห่งความตาย ขึ้นมายังโลกมนุษย์ เผื่อตามหาราชาปีศาจและแก้แค้น แต่ราชาปีศาจได้ตายไปแล้ว และส่วนที่เหลืออยู่ของราชาปีศาจนั้นคือดวงตาที่อยู่กับเจ้า พ่อเจ้าสัมผัสได้ถึง ไอปีศาจ ที่อยู่ในตานั้น พ่อเจ้าจึงเข้าโจมตีเจ้ายังไงล่ะ ฆ่าพ่อเจ้าซะ ก่อนที่เขาจะไปทำร้ายคนอื่น ก่อนที่ความแค้นจะเพิ่มขึ้นจนไม่มีใครจะหยุดได้ แม้กระทั่งเจ้า”

    ครายรู้เรื่องทั้งหมด แต่ครายทำใจไม่ได้ที่จะต้องฆ่าพ่อของตัวเอง ครายลังเลอยู่สักพักครายก็ตัดสินใจได้ ว่าจะจัดการพ่อซะ ถึงยังไงพ่อก็ตายไปแล้วและนี่ก็ไม่ใช่พ่อแต่เป็นจิตแค้นของพ่อ

    แต่ถึงจะตัดสิ้นใจได้แล้ว แต่ก็จัดการไม่ง่ายขนาดนั้น ครายปิ๊งไอเดีย บางอบ่างขึ้นมาได้ ครายถึงตะโกนบอกไอว่า

    “ไอ เธอบอกว่าข่างในแหวนนั้นมีศัตว์อสูรที่เก่งอยู่ใช้ไหม ฉันจะใช้มันเดี๋ยวนี้เลย บอกวิธีปลดผนึกมาเร็ว”

    ไอได้ยินดังนั้นจึงรีบโยนแหวนให้คราย และบอกว่า

    “ต้องลำลายแหวนถึงจะปลดผนึกได้ แต่ยังไม่มีใครเคยทำลายได้มาก่อนเลย นายแน่ในนะว่าจะทำลายมันได้น่ะ”

    ครายรับแหวนจากไอแล้วรีบโยนขึ้นฟ้า เพื่อที่จะใช้ดาบฟันแหวนนั้นให้แหลก ครายตวัดดาบเต็มแรงฟันแหวนแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันไดนั้นสัตว์อสูรก็พุ่งออกมา  ทันทีที่ครายและไอเห็นสัตว์อสูร พวกเขาแทบล้มทั้งยืน เพราะว่าสัตว์อสูรนั่นคือ จิ้งจกอสูรตัวใหญ่แป้ง ครายเห็นสัตว์อสูรแล้วท้อใจและคิดในใจว่า

    “ไอ้จิ้งจกยักษ์นี่มันจะช่วยอะไรเราได้ เนี่ยนะสัตว์อสูรในตำนาน”

    สัตว์อสูรมองครายอยู่แปปนึงแล้วพูดว่า

    “ท่านใช่ไหมที่ปลดปล่อยข้า ข้าอยากตอนแทนท่านจริงๆให้ข้ารับใช้ท่านนะ ข้ามีชื่อว่า จิ้งกี้ ได้ฉายาว่า เทพอสูรจิ้งจกเงิน”

    ครายและไอได้ยินจิ้งจกอสูรพูดแบบนั้นก็ขำกันไม่หยุดเลยแล้วพูดพร้อมกันว่า

    “อย่างแกจะไปทำอะไรได้”

    ทันทีที่พูดจบพ่อของครายที่ตั้งหน้าตั้งตาโจมทีใส่คราย ก็เหลือบมาเห็นจิ้งจกอสูรเข้า แล้วพ่อก็ชงักไป แล้วก็ถอยหลัง ปากกับขาและมือสั่นระริก ครายเริ่มงงว่าพ่อเป็นอะไรไป ครายเริ่มคิดว่าสาเหตุมันคืออะไรทำไมพ่อถึงไม่โจมตีแถมยังมีท่าทีแปลกๆ

    “หืม~~~พ่อเป็นอะไรไปนะ อ๊ะ.. รู้แล้ว สมัยก่อนเราจำได้ว่าพ่อกลัวจิ้งจกมากๆเลยนี่หว่า ไอ้จิ้งจกนี่ก็มีประโยชน์เหมือนกันแหะ ได้โอกาสล่ะ”

    เมื่อคิดออกครายก็กระโดดไปฟันพ่อขาดครึ่ง และร่างที่เต็มไปด้วยจิตแค้นก็สลายหายไป เมือง ลั๊ลลา ซิตี้ ก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง

    ครายกำลังเตรียมตัวกลับ จู่ๆ ชาวบ้านทุกคนก็มารวมตัวกันที่เครื่องบินของคราย(ไม่ใช่ของครายยืมเขามา) และบอกกัยครายว่า

    “ขอบคุณมากนะท่านนักล่าปีศาจ ถ้าไม่มีท่านเมืองของเราคงจะถูกทำลายไปหมดแล้วล่ะ”

    ครายได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มด้วยความดีใจและบอกว่า

    “ไม่เป็นไรหรอกครับผมยินดีช่วย ผมยกเจ้าจิ้งกี้ให้ เอาไว้ให้มันดูแลรักษาเมืองนี้นะเพราะว่าแต่เดิมแล้วมันเป็นของเมืองนี้นี่ ผมไปล่ะ มีปัญหาอะไรอีกก็ไปเรียกผมได้ที่ ดาร์ค ซิตี้นะ ผมไปล่ะ”

(และทุกอย่างก็จบแบบ แฮ๊บปี้เอ็นดิ้ง เจอกันใจตอนต่อไปครับ ผมได้แก้หลายๆอย่างที่คนที่อ่านเขาบอกว่าบกพร่องแล้วครับแต่ไม่รู้ว่าจะใช้ได้หรือเปล่า ยังไงช่วยคอมมเนเป็นกำลังใจให้ด้วย คอบคุณครับ)