วศิน...เดินทางแล้ว

   เรื่องนี้เขียนถึงน้องชายที่จากไป  อาจจะไม่น่าอ่าน  แต่อยากลงไว้เพื่อว่า  ...\"หากมีสักวันที่เราจะได้ไม่หลงลืมคนข้างตัวไป\"...เท่านี้เองค่ะ.
             
         "แม่ครับ  วันนี้มีน้ำส้มคั้น  เล็กทำเองเลยนะ"
       นี่คือคำที่แม่พูดพร้อมเช็ดน้ำตา   ต่อหน้าโลงศพของน้องชายที่วัด.
      ...แต่ผู้ได้ยินช่างจุกที่คอหอย  โดยเฉพาะฉันเอง  ฉันเป็นพี่สาวแบบใหนกัน?  ที่ปล่อยให้น้องเจ็บป่วยจนเสียชีวิตในที่สุด  ก่อนหน้านั้นหลายปี ...
         เล็กพาแฟนมาหา  ยิ้มละไมอาบทั่วใบหน้า  ด้วยหวังว่าพี่สาวคนนี้จะยินดีด้วยที่น้องชายอายุ16ปีมีแฟนเป็นตัวตนจริงๆ  ... ภาพของน้องที่หุบยิ้มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้  เมื่อได้ยินเสียงตำหนิอย่างกราดเกรี้ยวด้วยอารมณ์ที่คุกกรุ่นแห่งความไร้สติของพี่สาว 
        "แกจะบ้าเหรอ!...อยู่บ้านเรียนหนังสือดีๆไม่ชอบ!...หาเรื่องใส่ตัว!...พาเมียแกออกไปเลยนะ...ทำมาหากินเองยังไม่ได้  สะเอ๋อะอยากมีเมีย!...แล้วไม่ต้องมาเรียกชั๊นว่าพี่แกอีก!"  นั่นคือคำ"ด่า"จากปากของพี่สาวที่น้องเขารักนับถือมาตลอดเวลาปีของอายุเขา.
 
          ผ่านไปสี่เดือน  น้องชายผู้น่าสงสาร  ทำงานหนักจนต้องออกจากโรงเรียนปทุมคงคาในขณะที่ตัวเองยังไม่จบแม้แต่ม.3  ...ฉันแทบไม่ได้ใส่ใจกับชีวิตของน้องชายตัวเอง  และไม่คิดจะจะใส่ใจอะไรทั้งนั้น    เรื่องที่ได้รับรู้ต่างก็มาจากบ้านน้องชายอีกคน  น้าๆ  ญาติๆ  ที่ต่างบอกว่า  "ไอ้เล็กมันน่าสงสารมาก ทำงานหนักนอนน้อย  แถมเมียก็คบผู้ชายอื่นอีก"  ..ฉันได้แต่บ่นก่นด่าว่าหลับหลังน้องชายคนนี้ว่า  "มันโง่..ควายก็ไม่เท่าฯลฯ"   หากจะนึกถึงเรื่องดีๆสิ่งที่ควรทำมากกว่าดุด่าว่ากล่าว  เหมือนที่คิดได้ในวันนี้คือ...... 
       "...ฉันในฐานะพี่สาวคนโต  เป็นหลักให้น้องๆแทนพ่อแม่ที่ท่านก็มีเหตุให้แยกย้ายกันไป   ฉันควรมี"อะไร"  ที่แสดงความเป็นมนุษย์มากกว่านี้"
       ... เล็ก(วศิน)  เค้าเลี้ยงง่ายมาแต่เด็ก  ขนาดแม่ไม่อยู่  พอพี่อุ้มเค้าก็ดูดแขนพี่แทนดูดนมนอนหลับปุ๋ยไป(จนแขนพี่เป็นรอยช้ำๆ)แถมพออายุ7-8เดือนก็ดูดข้าวแทน  บนเพดานปากของน้องจะมีข้าวติดอยู่เสมอ  เหมือนเค้ารู้ว่า  "แม่ต้องทำงาน  ไม่มีเวลามาให้นม  หนูดูดข้าวแทนก้อได้คับ!.."  เรากับน้องชายคนรองจากเราจะช่วยกันเลี้ยงน้องคนนี้ตามประสาเวลาอยู่บ้านในเวลาปิดเทอม...  อึของน้อง  แม่จะสอนว่า  ให้เอากระดาษทบหลายๆชั้น  แล้วโป๊ะไปบนกองอึ  แล้วขยุ้มกำให้มั่นปาดซ้ายทีขวาทีให้สะอาด  หากยังเห็นมีรอยด่างๆอยู่  ให้ใช้กระดาษแผ่นใหม่ทบสามชั้นเช็ดไปทางเดียวแล้วทบอีกข้างเช็ดย้อนกลับมา  จนให้เห็นว่าพื้นสะอาดและหอมดีแล้ว   ...  ในเรื่องนี้  ฉันอยากแทรกเรื่องสนุกๆระหว่างพี่น้องว่า    เราจะเป่าหยิ๊งฉุ๊บกับน้องชายคนรองเสมอๆ  เวลาเช็ดอึน้องเสร็จแล้ว  ใครจะเป็นคนดม"กลิ่น"ที่พื้น  ว่ามันเหม็นหรือหอม?เพื่อความสะอาดตามที่แม่บอก...  มีบางทีเป็นตาที่ฉันแพ้  แต่ก็หลอกให้น้องก้มดมได้ทุกทีไป  เช่น  "ตาหมาๆ(เป็นฉายาระหว่างพวกเราค่ะ  เช่นโจจะมีชื่อว่า  ตาหมา,  ปลาโจ,ส่วนฉันจะมีว่า  ชิมโบ๊ะ,  โบ้ะชิม,ไอ้เก๊าะ)  หนูก้มดูดีๆซิว่าพี่เช็ดเกลี้ยงยัง?"  แล้วพอน้องไปหมอบดูที่พื้นใกล้ๆ   ฉันก็จะใช้มือกดหน้าน้องลงไปตรงจุดยุทธศาสตร์ทุกที...  ซึ่งทำให้น้องคนรองจมูกแบนมาจนบัดนี้.
        เราผลัดกันดูแลน้องคนนี้อย่างสนิทสนมรักใคร่กันมาตลอดตั้งแต่อายุเริ่มแรกของเขา  จนเขาเลือกวิถีเองอย่างวัยรุ่นใจร้อนทั่วๆไปในวัย16
       แล้วเขาก็ไม่เคยมาแก้ตัวอะไรเลยตลอดเวลา4ปีที่อยู่แบบคนมีครอบครัวกับฉัน  ซึ่งเป็นพี่สาวเขา
  ...  4ปีน้องอยู่อย่างไร ?สุขทุกข์อย่างไร?ฉันไม่เคยสนใจ  เพราะถือว่าตัดขาดกันแล้ว  
        จนปีที่เค้าจะครบ20ปี  เขาไม่ไหว  เค้ามาอยู่กับแม่แต่ก็อยู่ไม่นาน  เขาขอมาอยู่กับฉันซึ่งเช่าห้องอยู่กับน้องชายคนรอง  เป็นอีกครั้งที่เราได้อยู่ร่วมกันสามคนพี่น้อง  ผิดแต่ว่า  ตอนนี้ทุกคนโตกันแล้ว  น้องชายคนรองทำงานเรียนรามฯฉันทำงานโรงแรมและเรียนไปด้วย  ส่วนเล็ก  ทำงานโรงแรมแผนกครัวจีน  ดูๆไปน่าจะราบรื่น  ...แต่วิบากกรรมก็เริ่มต้น
         เล็กป่วยด้วยเม็ดเลือดขาวเป็นพิษ  "มะเร็งเม็ดเลือดขาว"  หมอบอกว่าเช่นนั้น  ในที่สุดพวกเราก็ได้เสียเขาไปในวัย20ปีกับสามเดือนในวันที่20เมษายน
         พวกเราทุกข์ใจ  และนึกถึงแต่เรื่องที่เล็กทำให้   อย่างที่ว่า  "พี่จัน..ทำงานเหนื่อยเงินเดือนผมออกแล้วไปกินสุกี้เอ็มเคนะ  เล็กเลี้ยง"  หรือ  "พี่โจผมวางเงินให้ที่หน้ากระจกนะ200"   " แม่ผมซื้อผลไม้มาฝาก  แล้วผมคั้นน้ำส้มไว้ในตู้เย็น"  ...ฉันเจ็บค่ะ  ที่เขียนเรื่องแบบนี้  แต่ฉัน...ก็เขียน
 
       ที่นำมาเขียนเพราะ  อยากให้ผู้เข้ามาอ่าน  อย่าละเลยไปกับคนในครอบครัว  "แม้คุณจะโกรธเกลียดกันเช่นใด  เขาก็ยังอยากได้ กำลังใจที่ดีจากครอบครัวแท้ๆของเขาเสมอ.
 
 
          *   เล็กเขาได้เดินทางแล้วค่ะ  ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขาไปไหน   แต่ที่แน่ๆ  ..เขาได้ออกเดินทางแล้ว  และได้แต่หวังว่า  เขาคงไปทางที่ดีเสมือนเช่นที่เขากระทำต่อแม่  แค่คั้นน้ำส้มให้แม่ดื่มทุกเช้า  และยิ้มรับกับพี่ๆทุกเช้าที่มีน้องคนนี้อยู่มันก็เหลือพอแล้วค่ะ. 
 
            *มีนภาเคียงข้างรอบกายเจ้า
             มีดวงดาวเรียงรายให้เจ้าฝัน
             มีความสุข  สุดแสนทุกคืนวัน
             เทพคงสั่งให้ฟ้านั้น  รับเจ้าคืน.
 
 
                       เรื่องนี้ถึงน้องชายที่จากไปค่ะ.
                    แด่  วศิน...