Summer Sundae
9.0
6) ผมกับมาร์กี้....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผมกับมาร์กี้.... ตอนนี้ก็สนิทกันมากๆเลยล่ะ มาร์กี้เป็นคนที่กินน้อย แต่ผมกินจุ ก็ดูตัวผมสิ อ้วนหยั่งกะหมู น้ำหนักล่าสุดนี่ล่อประมาณ 80 โลได้ ผมก็ไม่กล้าชวนเธอมากินเลิฟยูซันเดย์หรอกนะ แต่เอาเถอะ ยังไงๆก็ต้องเดินเกมส์รักกันต่อไป
ลูกค้าเข้าร้านเยอะเต็มที ผมกับมาร์กี้นี่ก็พัลวันกันเลยทีเดียว วุ่นวายมาก คนนู้นก็จะเอาอย่าง คนนี้ก็จะเอาอย่าง ผมกับมาร์กี้ปวดหัวแต่ก็มีความสุข
เมื่อร้านปิด ผมชวนมาร์กี้ไปเดินเล่นกัน จนกระทั่งกลางคืน เราเดินกลับมาจากสวน เพื่อไปที่ร้านของผม ผมหยอกเย้ากับมาร์กี้ เธอช่างเป็นสาวที่ผมอยากรักและดูแลจริงๆ ก่อนกลับมาถึงร้าน มาร์กี้ชวนผมเล่นแกว่งมือด้วยกัน เหมือนเด็กมากๆ ผมถามมาร์กี้ว่า
"มาร์กี้ เธอมีบ้านรึเปล่า"
"ไม่มี" มาร์กี้ค่อยๆเลิกแกว่งมือผม ผมเห็นมาร์กี้เริ่มเศร้า เลยทำหน้าตลกๆ ให้เธอดู เธอขำกลิ้ง และผมก็พาเธอเข้าบ้าน พอเปิดประตูบ้านและเปิดไฟในร้าน แฟลชจากที่ไหนไม่รู้กระจายไปที่เรา 2 คน
"เฮ้ย อะไรวะเนี่ย" ผมอุทาน มาร์กี้ก็อยู่ข้างหลังผม พอหมดแฟลช ผมถามพวกนักข่าวว่า "มันมีอะไรกันวะ ผมไม่ใช่คนดังนะเฟ้ย" พลูโต ไดโนตรงมาที่ผม
"ปล่อยคนข้างหลังซะ นายหมูตอน"
"เฮ้ย" ผมอุทานดังลั่น "ผมมีชื่อนะ คุณพลูโต ผมชื่อวิลเลี่ยม วอเตอร์เรย์" พลูโต ไดโนจึงสั่งผมอีก
"ปล่อยคนข้างหลังมาสิ คุณวอเตอร์เรย์"
"โอเค" และผมเรียกมาร์กี้ "มาร์กี้ ออกมาได้แล้ว" มาร์กี้สั่นหัว "ออกมาเหอะ" มาร์กี้ยิ่งสั่นหัวหนักเลย ผมจึงถามพลูโต ไดโน "นี่มันเรื่องอะไรกันครับ คุณพลูโต" เธอตอบว่า
"ก็รายงานข่าวเขาออกกันโครมๆ ว่า ซินเทีย เชฟฮาร์ตยังไม่ตาย" ผมตะลึงมาก จึงถามเขา
"แล้วอยู่ไหนล่ะ ผมดีใจนะเนี่ย ที่เธอยังไม่ตาย ไอดอลเกิร์ลของผม"
"อยู่ข้างหลังคุณ วอเตอร์เรย์"
"หา" ผมตะลึง "จริงเหรอ" พลูโตพยักหน้า
"ออกมาได้แล้ว คุณเชฟฮาร์ต อย่ามัวซ่อนหลังคุณวอเตอร์เรย์อยู่เลย" มาร์กี้ เอ้ย ซินเทีย เชฟฮาร์ตก็ออกมา นักข่าวทุกสำนักประโคมแฟลชกันให้วุ่น ส่วนผมเหรอครับ งานนี้มีอึ้งสิฮะ เชฟฮาร์ตมองหน้าผมอย่างอาลัยในตัวผม ไม่รู้สิ ผมอยากเดินออกมาจากที่นั่น พลูโตก็ลากตัวเชฟฮาร์ตออกจากที่นี่
"ขอโทษนะคะ ขออนุญาตค่ะ" และเชฟฮาร์ต พลูโตก็ไปจากผม พร้อมๆกับนักข่าว เมื่อนักข่าวซาลงจนหมดไปจากร้านของผม ก็ปรากฏร่างสาวอวบอั๋น คนที่ผมเคยรัก เธอยิ้มสะใจในที
"คุณทำแบบนี้ทำไม มิล่า" มิล่า มิลล์แมนหัวเราะผม
"อยากเด็ดดอกฟ้าดีนัก ก็จัดไปเลย ไปล่ะ ขอให้โชคดีกับการอกหักนะจ๊ะ คุณวอเตอร์เรย์" และมิล่า มิลล์แมนจากผมไปอีกคน เธอช่างเหยียดหยามผมนัก
ผมอยู่กับความอ้างว้าง ไม่มีใครเหมือนเคย ผมคิดถึงมาร์กี้ ไม่รู้สิ ถึงแม้ว่ามาร์กี้ไม่ใช่มาร์กี้ของผมอีกต่อไปแล้ว ผมรู้สึกว่า เธอเริ่มห่างไกลผมมากขึ้นทุกที มันไกลตั้งแต่ต้นแล้วนี่หว่า
ผมกับมาร์กี้.... ฟ้ากับเหวดีๆ นี่เอง
To Be Continue
ลูกค้าเข้าร้านเยอะเต็มที ผมกับมาร์กี้นี่ก็พัลวันกันเลยทีเดียว วุ่นวายมาก คนนู้นก็จะเอาอย่าง คนนี้ก็จะเอาอย่าง ผมกับมาร์กี้ปวดหัวแต่ก็มีความสุข
เมื่อร้านปิด ผมชวนมาร์กี้ไปเดินเล่นกัน จนกระทั่งกลางคืน เราเดินกลับมาจากสวน เพื่อไปที่ร้านของผม ผมหยอกเย้ากับมาร์กี้ เธอช่างเป็นสาวที่ผมอยากรักและดูแลจริงๆ ก่อนกลับมาถึงร้าน มาร์กี้ชวนผมเล่นแกว่งมือด้วยกัน เหมือนเด็กมากๆ ผมถามมาร์กี้ว่า
"มาร์กี้ เธอมีบ้านรึเปล่า"
"ไม่มี" มาร์กี้ค่อยๆเลิกแกว่งมือผม ผมเห็นมาร์กี้เริ่มเศร้า เลยทำหน้าตลกๆ ให้เธอดู เธอขำกลิ้ง และผมก็พาเธอเข้าบ้าน พอเปิดประตูบ้านและเปิดไฟในร้าน แฟลชจากที่ไหนไม่รู้กระจายไปที่เรา 2 คน
"เฮ้ย อะไรวะเนี่ย" ผมอุทาน มาร์กี้ก็อยู่ข้างหลังผม พอหมดแฟลช ผมถามพวกนักข่าวว่า "มันมีอะไรกันวะ ผมไม่ใช่คนดังนะเฟ้ย" พลูโต ไดโนตรงมาที่ผม
"ปล่อยคนข้างหลังซะ นายหมูตอน"
"เฮ้ย" ผมอุทานดังลั่น "ผมมีชื่อนะ คุณพลูโต ผมชื่อวิลเลี่ยม วอเตอร์เรย์" พลูโต ไดโนจึงสั่งผมอีก
"ปล่อยคนข้างหลังมาสิ คุณวอเตอร์เรย์"
"โอเค" และผมเรียกมาร์กี้ "มาร์กี้ ออกมาได้แล้ว" มาร์กี้สั่นหัว "ออกมาเหอะ" มาร์กี้ยิ่งสั่นหัวหนักเลย ผมจึงถามพลูโต ไดโน "นี่มันเรื่องอะไรกันครับ คุณพลูโต" เธอตอบว่า
"ก็รายงานข่าวเขาออกกันโครมๆ ว่า ซินเทีย เชฟฮาร์ตยังไม่ตาย" ผมตะลึงมาก จึงถามเขา
"แล้วอยู่ไหนล่ะ ผมดีใจนะเนี่ย ที่เธอยังไม่ตาย ไอดอลเกิร์ลของผม"
"อยู่ข้างหลังคุณ วอเตอร์เรย์"
"หา" ผมตะลึง "จริงเหรอ" พลูโตพยักหน้า
"ออกมาได้แล้ว คุณเชฟฮาร์ต อย่ามัวซ่อนหลังคุณวอเตอร์เรย์อยู่เลย" มาร์กี้ เอ้ย ซินเทีย เชฟฮาร์ตก็ออกมา นักข่าวทุกสำนักประโคมแฟลชกันให้วุ่น ส่วนผมเหรอครับ งานนี้มีอึ้งสิฮะ เชฟฮาร์ตมองหน้าผมอย่างอาลัยในตัวผม ไม่รู้สิ ผมอยากเดินออกมาจากที่นั่น พลูโตก็ลากตัวเชฟฮาร์ตออกจากที่นี่
"ขอโทษนะคะ ขออนุญาตค่ะ" และเชฟฮาร์ต พลูโตก็ไปจากผม พร้อมๆกับนักข่าว เมื่อนักข่าวซาลงจนหมดไปจากร้านของผม ก็ปรากฏร่างสาวอวบอั๋น คนที่ผมเคยรัก เธอยิ้มสะใจในที
"คุณทำแบบนี้ทำไม มิล่า" มิล่า มิลล์แมนหัวเราะผม
"อยากเด็ดดอกฟ้าดีนัก ก็จัดไปเลย ไปล่ะ ขอให้โชคดีกับการอกหักนะจ๊ะ คุณวอเตอร์เรย์" และมิล่า มิลล์แมนจากผมไปอีกคน เธอช่างเหยียดหยามผมนัก
ผมอยู่กับความอ้างว้าง ไม่มีใครเหมือนเคย ผมคิดถึงมาร์กี้ ไม่รู้สิ ถึงแม้ว่ามาร์กี้ไม่ใช่มาร์กี้ของผมอีกต่อไปแล้ว ผมรู้สึกว่า เธอเริ่มห่างไกลผมมากขึ้นทุกที มันไกลตั้งแต่ต้นแล้วนี่หว่า
ผมกับมาร์กี้.... ฟ้ากับเหวดีๆ นี่เอง
To Be Continue
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ