Summer Sundae

          อรุณเบิกฟ้า เสียงคลื่นเสียงลมซัดโซเซ ตั้งแต่วันที่ผมเลิกกับมิล่าไป ทุกอย่างล้วนมีแต่สีดำสนิท ไม่ว่าจะท้องฟ้า น้ำทะเล ทุกอย่าง เฮ้อออ นี่เหรอ อาการอกหัก 
          ผมไปยังห้องทำไอศกรีมอย่างเศร้าๆ ก็เหลือบไปเห็นยัยเด็กคนเมื่อวาน กำลังตักช้อนชิมไอศกรีมไฮเนส ช็อคโกแล็ตซันเดย์ พอลิ้นสัมผัสกับรสแบบนั้น เธอถึงกับอุทานว่า
"หืมม ตั้งแต่เกิดมา ชั้นไม่เคยลิ้มลองไอศกรีมรสชาติของคนอื่นเลย นี่แหละ ไอศกรีมแบบโฮมเมดที่ชั้นใฝ่หา" ผมก็ยิ้มอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าบางอย่างในชีวิตจะสีดำ แต่บางครั้งก็ยังมีแสงสว่างในตัวอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ
"นี่ มาร์กี้ ชั้นขอชิมมั่งสิ"
"ค่ะ" เธอตักไอศกรีมเข้าปากผม ทันทีที่ลิ้นได้สัมผัสรสชาติ มัน รู้สึกว่าเหนือคำบรรยาย จนลืมไอศกรีมรสช็อคโกแล็ตทุกชนิดบนโลก
           ผมได้มีโอกาสคุยกับมาร์กี้เพียงลำพัง ก็พบว่า ชีวิตของเธอในวัยเด็กลำบากมาก ยากจน เอ.... ในช่วงชีวิตวัยเด็กของเธอ ช่างเหมือนผมจริงๆ ต้องต่อสู้ทุกอย่าง นั่นแหละ เรา 2 คนประสบชะตากรรมแบบเดียวกัน ผมเองก็ถามเธอว่า
"เธอเก่งจริงๆนะ มาร์กี้ แล้วความฝันของเธอคืออะไรล่ะ" มาร์กี้ลังเลนิดนึงก่อนตอบ
"ก็... อยากจะเป็นราชินีไอศกรีมแทนซินเทียน่ะซี่" ตอนจบประโยคเธอหัวเราะร่าเริง ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย เธอหัวเราะให้กับชีวิตที่แสนอัตคัดขัดสนขนาดนั้น ผมลูบผมของเธออย่างเอ็นดู
"ตำแหน่งนี้ ชั้นยกให้กับซินเทียคนเดียวนะ" มาร์กี้เธอยียวนผมมาก
"ใครจะเป็นราชา นายน่ะเหรอ" เอ... รู้ได้ไงหว่า
"นี่ แล้วมันธุระกงการอะไรของเธอไม่ทราบ จะรู้ไปทำไม"
"แต่ซินเทียตายแล้วน้า ไม่มีใครเป็นราชินีเลย ว่างเปล่า" ผมมองตาคู่นั้น ที่ฉายแววความกล้าแกร่งออกมา
"อืม ก็ใช่" ผมดื่มเบียร์ที่หยิบติดมาในตู้เย็น เธอยังไม่วายจะแซวผม
"กินมากๆ ระวังเมานะคะ" เธอติดขำอีกตางหาก
            ร้านก็เปิดอีกครั้งในพฤหัสบดี ผมก็ง่วนๆกับลูกค้าหลายๆเจ้ามาก แต่ยังโชคดีที่ผมได้มาร์กี้เข้ามาช่วยเหลือ (เสียงโครมคราม) เอ.... หรือว่าเพิ่มภาระดีหว่า
            คุณโรเบิร์ต ไทม์ เจ้าของกิจการทัวร์ต่างประเทศ 20 วัน เขาเดินมาพร้อมกับคณะลูกทัวร์ของเขา แต่ละคนก็ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันสนั่น คุณไทม์เนี่ย อายุก็ประมาณ 40-50 ไว้หนวด ท่าทางเป็นคนที่ดุเอาเรื่อง ถ้าหากยัยมาร์กี้ไปซุ่มซ่ามใส่ล่ะก็ ร้านผมเตรียมเจ๊งแน่
            เมื่อคุณไทม์และลูกทัวร์มาถึงโต๊ะ ผมขอบอกมาร์กี้ที่ห้องทำไอศกรีมว่า
"นี่ มาร์กี้ งานนี้ชั้นขอทำคนเดียว เธอมีธุระแค่ห้องทำไอศกรีมเท่านั้น ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นอะไร อย่าออกมา" มาร์กี้เธอพยักหน้า และเป็นอันว่าหน้าที่ของเธอก็จบแค่นั้น เมื่อคุณไทม์ได้เมนูจากผมแล้ว เขาก็เรื่องมากตัวเอ้เช่นกัน ถ้าเทียบกับคุณเดดซีแล้ว คุณเดดซีเรื่องมากยิ่งกว่า
"เอา.... วาฟเฟิลลิมิตเตด เสิร์ฟพร้อมกับ กาแฟเย็นธรรมดารสชาติกลมกล่อม" หึ เอาแล้ว วาฟเฟิลลิมิตเตด ได้ครับได้ ผมตรงไปห้องทำไอศกรีม ง่วนกับการทำวาฟเฟิลลิมิตเตด มาร์กี้ทำแป้งสูตรพิเศษออกมา นอกจากไข่ ยังมียีสต์ นม และโฮลวีต เธอผสมกันมั่วเลย
"แล้วจะลิมิตเตดมั้ยนั่น" ผมแอบๆค่อนแคะเธอหน่อยๆ เธอก็คนแป้งให้เข้ากัน และตักแป้งไปใส่ในเครื่องทำวาฟเฟิล ส่วนผมก็ทำไอศกรีมวานิลลาผสมช็อคโกแล็ต โดยใช้นมให้น้อยที่สุด เมื่อวาฟเฟิลได้ที่แล้ว ผมก็ตักไอศกรีมวานิลช็อคลงไปบนวาฟเฟิล และตกแต่งด้วยวิปครีม ราดน้ำผึ้งป่าลงไปในข้างซ้ายของวาฟเฟิล ด้านขวาของวาฟเฟิล ก็มีสตอเบอร์รี่ กีวี่ กล้วยหอม และเชอร์รี่ และราดน้ำซอสช็อคโกแล็ตลงไป กาแฟเย็นไม่ต้องทำอะไรมาก แต่ต้องอร่อยขั้นเทพ และผมก็ไปเสิร์ฟ เมื่อไปถึงคุณไทม์ แกก็ลงมือรับประทาน
"อืมม รสชาติ Excellent!!!!" ตาคุณไทม์โตเท่าไข่ห่าน ตาโตอยู่แล้ว ยังจะให้มันโตไปอีก และแล้ววันนั้นเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ สูตรนี้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่ากันเลยทีเดียว ผมนึกอยากขอบคุณ ที่ยัยมาร์กี้ ทำให้เกิดเรื่อง....ดีๆ
To Be Continue