Summer Sundae

          วันนี้ เป็นวันที่มีความสุขอีกวัน หลังจากที่ได้... นะ ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ผมกับเชฟฮาร์ตไม่ได้เจอกัน 2 เดือนหลังจากที่ผมออกไปจากโรงพยาบาล ผมก็มีชีวิตแบบเดิม คืออยู่กับร้านไอศกรีม เที่ยวเล่นบ้าง แต่ความเศร้า มันหายไปแล้วครับ 

           เมื่อเช้า อ่านข่าวหน้าหนึ่ง เชฟฮาร์ตกับลุชชี่ได้แต่งงานกัน ผมเองก็ไม่ได้สบายใจเท่าไหร่นัก และก็เชื่อว่า เชฟฮาร์ตเองก็เศร้าเช่นกัน 

           เสียงวิพากย์วิจารณ์เกี่ยวกับความเหมาะสมของคู่นี้ก็หนาหูไม่ใช่เล่นเหมือนกัน และมีแต่คนคิดว่า ควรจะหาคู่ให้ดีกว่านี้ ไม่ใช่ไอ้หน้าเลือดอสังหาริมทรัพย์นั่น 

           และอีกเดือนถัดมา เชฟฮาร์ตฟ้องหย่าลุชชี่ เพราะความอดทนเธอคงมาถึงที่สุดแล้ว ข่าวนี้ ก็เป็นที่วิจารณ์หนาหูว่า พลูโต ไดโน อยู่เบื้องหลังนี้ นี่ขนาดคนใกล้ตัวยังทำร้ายได้ขนาดนี้ และกระแสที่ว่า มิล่า มิลล์แมนเป็นมือที่ 3 ก็คงเป็นเรื่องจริง 

            ผมตั้งใจจะเก็บเงินปรับปรุงร้านไอศกรีมของผม ผมไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นราชาไอศกรีมคู่กับเชฟฮาร์ตแล้วครับ ผมอยากมุ่งทางนี้มากกว่า เพื่อนๆของผมก็ช่วยเหลือผมมาตลอด ยังไงๆ เพื่อนไม่เคยทิ้งกันอยู่แล้ว

           ในที่สุด ชัยชนะก็มาสู่เชฟฮาร์ต เธอได้หย่าขาดจากลุชชี่โดยสมบูรณ์ โดยไม่เรียกร้องเงินใดๆเลย ลุชชี่ก็เสียหน้าไปเยอะเช่นกัน ผมก็ไม่ค่อยสมน้ำหน้าใครหรอกครับ เพราะมันไม่ใช่นิสัยผม 

           ต่อมา ร้านไอศกรีมของผมพัฒนายิ่งขึ้น ลูกค้าเยอะขึ้นกว่าแต่เก่า เวลาที่นึกถึงเชฟฮาร์ตก็น้อยลงๆ เพราะผมยังวุ่นกับร้านของผมอยู่ ก็มีลูกค้าสาวสวยคนหนึ่ง เธอสั่งไอศกรีมชนิดหนึ่ง

"เอา ไฮเนส ช็อคโกแล็ต ซันเดย์กับ เมมโมรี ซันเดย์" เฮ้ย เดี๋ยวก็อ้วนตายหรอก อ่ะจัดไปตามประสงค์ พอหลังจากเธอกินเสร็จ จ่ายตงจ่ายตังค์เรียบร้อย ครั้นจะเก็บถ้วยไอศกรีม ก็มีกระดาษข้อความเล็กๆ เขียนว่า

'ไฮเนส รสนี้ เป็นครั้งแรกที่เราพบกัน' และ

'เมมโมรี รสนี้ เป็นครั้งสุดท้ายและเราจากกัน' คุ้นๆ เอ๊ะใคร 

            ผมเดินไปสุดร้าน ก็พบผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังรอคอยอะไรบ้างอย่าง เมื่อผมมาถึงเธอ เธอพูดว่า

"ไม่ได้เจอหน้ากันนานๆ คิดถึงชั้นรึเปล่า"

"ก็ อืม" ผมยังงงๆ 

"ไม่แน่ใจว่าเธอคิดถึงชั้นซะแล้ว งั้นชั้นคงต้อง..." ผมรีบคว้าแขนเธอไว้

"อย่าไปอีกเลยนะ เชฟฮาร์ต ผมรักคุณ" คำน้ำเน่า ที่โคตรมีความหมายที่สุดในตอนนี้ ผมเพิ่งรู้สึกได้ เชฟฮาร์ตให้รางวัลผมแค่หอมแก้ม ผมก็ชื่นใจแล้ว

The End (จบสั้น แต่ให้ต่อกันยาวๆนะจ๊ะ)