อาการต่างๆของผู้หญิง

กิ๊กแต่งเป็นเหมือนเรื่องสั้นเล็กๆรับรองอ่านแล้วได้อารมณ์ค่ะอาจไม่สนุกเท่าไหร่เพราะหนูอายุ13แต่เล่าความรักคนอายุ19 ยังไงก็เข้าใจนิดนึงน๊ะค่ะผู้อ่านที่น่ารักกกกกก
ตัวละคร(ตอนที่1-3)
แจมมี่  สาวสวยที่เคยสดใสแต่รอยยิ้มหายไปเพราะอกหัก
ออสตัน แฟน(เก่า)ของเจลลี่ลูกผู้ดีผู้เจ้าชู้
ซีต้า เพื่อนผู้คอยช่วยเหลือเจลลี่
วีนัส ลูกสาวของพี่สาวออสตัน
โดโมะ สุนัขที่ออสตันซื้อให้เจลลี่
 
วันที่14กุมภาพันธ์ที่หมาวิทยาลัยABR(สถานที่สมมุติ)มหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศไทยเเจมมี่สาวสวยหน้าใสผมตรงสีน้ำตาลอ่อน ผู้ร่าเริง ดาวคณะสถาปัตยกรรมนั่งรอออสตันแฟนหนุ่มสุดหล่อ เดือนคณะวิศวะฯอยู่ที่ศาลาเล็กๆริมบ่อน้ำของมหาวิทยาลัย "เมื่อไหร่จะมาเนี่ย" เธอบ่นขึ้นเบาๆแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ในศาลามองไปฝั่งตรงข้ามบ่อน้ำซึ่งเป็นถนนเห็นรถสปอร์ตสีขาวที่ป้ายทะเบียนคุ้นตาเธอดีเพราะนี่คือรถของ ออสตัน เเฟนของเธอแต่...เบาะข้างคนขับกลับมีผู้หญิงผมดำสนิทลอนยาวถึงกลางหลัง หน้าตาหมวยถ้าจำไม่ผิดนี่คือ พิงค์ ดาวคณะแพทย์ เธอคิดในแง่ดีว่าพวกเค้าคือเพื่อนกัน แต่ มันขัดแย้งกับนิสัยแฟนของเธอที่เป็นคนเจ้าชู้   เธอตัดสินใจวิ่งตามรถคันนั้นแต่เหมือนรถจะขับเร็วมากเธอจึงโบกแท็กซี่ตามไปพบเขากับผู้หญิงคนนั้นเดินซื้อเสื้อผ้าอยู่ด้วยกัน   นี่เวลาที่ผ่านมาทั้งหมด 6 เดือนที่เราคบกันเคยมีความหมายกับเค้าบ้างมั๊ย เธอกดโทรศัพท์บีบีสีชมพูชานมเย็นไปที่เบอร์เขาแล้วกดโทรออก
(ฮัลโหลว่าไงค่ะ...แจมมี่) เสียงเข้มๆของปลายสายดังมา
"ออสอยู่ไหน" เธอกระพริบตาถี่เพื่อไม่ให้น้ำตาไหล
(ออสอยู่ห้างมีไรป่าวเนี่ย) ออสตินตอบตามความจริงแจมมี่ถึงกับงง
"ทำอะไรอยู่หรอ" 
(เซอร์ไพร์ส...ไม่บอกหรอก) เขาตอบอย่างร่าเริงตั้งแต่ประโยคแรกถึงสุดท้าย
"แล้วอยู่กับใคร"
(กับเพื่อนแจมถามทำไมหรอ)
"วันนี้วันอะไร"
(วันครบรอบที่เค้าคบกันครบ 6 ปีไงออสจำได้หรอกน่าแต่ขอไปช้าหน่อยน๊ะ)
เธอตัดสายทิ้งแล้วคิดในใจว่า 'ที่จะมาช้าเพราะต้องอยู่กับผู้หญิงคนนี้ล่ะสิ'
เธอยิ้มเยาะตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาสองคนนั้น
"ขอบใจน๊ะออสตันที่ยังจำวันครบรอบได้ ส่วนเธอหน้าตาก็ดีเป็นถึงดาวคณะหาแฟนเองไม่ได้หรอถึงต้องมายุ่งกับแฟนฉันอ่ะ"
เธอพูดจบก็ฟาดฝ่ามือลงที่แก้มขาวๆของพิงค์อย่างห้ามไม่อยู่จนเธอล้มไป 
"ทำไมแจมทำอย่างนี้ล่ะ" ออสตินพูดจบก็เดินไปพยุงพิงค์ลุกขึ้น "เจ็บมั๊ยพิงค์"
 "นิดหน่อย" พิงค์ตอบ
"แต่ฉันเจ็บ...เจ็บมาก"เธอพูดแล้ววิ่งออกมาหลบร้องไห้อยู่หน้าป้ายรถสองแถวหน้าห้างแล้วกดโทรศัพท์หาซีต้าเพื่อนสนิทของเธอ
(ฮัลโหล แกอยู่ไหนเนี่ยเดี๋ยวเค้าไปรับกลับหอพักด้วยกัน)
"เค้า ฮึก อยู่ที่ห้างหน้ามหาลัย" แจมมี่พูดพร้อมสะอื้น
(แกเป็นไรอ่ะ เดี๋ยวเค้ารีบไปรับเดี๋ยวนี้เลย)
แล้วสายก็ตัดไป  จากนั้นไม่ถึง3นาทีมินิคูเปอร์สีแดงตามนิสัยวีนๆเจ้าอารมณ์ของเจ้าของรถ  แจมมี่รีบวิ่งขึ้นรถแล้วโผเข้ากอดซีต้าที่ยังอึ้งๆเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
ซีต้า:นี่แกเค้าหายใจไม่ออกแล้ว
แจมมี่: ฮือๆ ซีต้าออสตินทิ้งฉัน เค้าทิ้งฉันแล้ว
ซีต้า:จริงอ่ะ
แจมมี่:อือ ฮือๆๆ
ซีต้า:แต่ตั้งแต่ออสเป็นแฟนแกฉันยังไม่เห็นเขาเจ้าชู้เลยน๊ะเว้ย
แจมมี่:แต่ตอนนี้ออสตันมีคนอื่นแล้ว
ซีต้า:ชั่งหัวมันเถอะ ปะปะ เดี๋ยวเรากลับกันดีกว่า
แจมมี่ writer:
พอกลับมาถึงหอพักฉันก็ตัดสินใจปิดโทรศัพท์แล้วชวนซีต้าเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับออสตันเอาไปไว้ในห้องเก็บของจนหมด
ซีต้า:แกปิดโทรศัพท์นี่กะจะตัดขาดโลกภายนอกเลยว่างั้น
แจมมี่:เปล่าฉันก็แค่...อยากขอเวลาทำใจ
ซีต้า:แล้วพ่อกับแม่แกล่ะ
แจมมี่:ฉันบอกพวกท่านแล้วว่าช่วงนี้ฉันจะปิดเครื่องประมาณเดือนนึง
ซีต้า:ตามใจแก
พอเราเก็บของเสร็จฉันก็เดินเข้าไปเก็บในห้องเก็บของพอวางลงก็เห็นแผ่นปาเป้าที่ออสตันให้ในวันเกิดปีก่อน พอคิดน้ำตาก็ไหลพร้อมกับที่สมองนึกถึงเรื่องเก่าๆเหมือนภาพฉายซ้ำ
ที่ร้านไอติมเจ๊มิลค์ในมหาวิทยาลัย
แจมมี่:อสสตันจำได้มั๊ยครับวันนี้วันอะไร
ออสตัน:ทำไมแจมรับอ่ะไม่เอาไม่เอา
แจมมี่:ทีออสยังพูดค่ะกับแจมเลย
ออสตัน:ก็ผู้ชายพูดมันก็น่ารัก
แจมมี่:งั้นผู้หญิงพูดก็น่ารักเหมือนกันแหละ
ออสตัน:โอเคๆไม่เถียงก็ได้ เชอะ
แจมมี่:งอนแจมหรอ ฮิฮิ
ฉันพูดแล้วเอาไอติมรสบูลเบอร์รี่แล้วอร่อยป้ายแก้มเนียนๆของออสตัน
ออสตัน:โห!แจมเล่นเลอะเทอะอ่ะ
แจมมี่:ออสตินเลอะแจมไม่ได้เลอะนี่นา :P
ออสตัน:พูดงี้แสดงว่าอยากเลอะล่ะสิ
ออสตินพูดแล้วป้ายไอติมรสช็อคโกแลตใส่แก้มฉันฉันจึงเอานิ้วป้ายออกแล้วอมเข้าปาก
ออสตัน:ยังจะกินอีกเนอะ 555
แจมมี่:แล้วรู้ยังเนี่ยวันนี้วันอะไร
ออสตัน:วันงดสูบบุหรี่โลกใช่มั๊ยอ่ะ
แจมมี่:โหย!ออสตันอ่ะ
ฉันพูดแล้วลุกจากเก้าอี้ออสตันก็คว้ามือไว้
ออสตัน:โถ่!แจมออสตันล้อเล่นหรอน๊ะวันนี้วันเกิดแจมจำได้อยู่แล้ว
แจมมี่:ดีมาก
ฉันพูดแล้วนั่งลง
แจมมี่:ไม่ได้ทวงน๊ะ แล้วของขวัญอ่ะล
ออสตัน:นี่ไง
เขาพูดจบก็ยื่นที่ปาเป้าที่เป็นรูปหน้าเขาอันนี้ให้ฉัน
ออสตัน:โกรธออสเมื่อไหร่ปาใส่เต็มที่
แจมมี่:นี่ออสอุตส่าห์สั่งทำซะสวยปาได้ไงเสียดายของอย่างงี้ต้องตั้งโชว์
 
พอ พอ พอ แล้วนี่ฉันจะไปนึกถึงผู้ชายแย่ๆอย่างเขาทำไมเนี่ยฉันขยี้หัวด้วยความโกรธจนยุ่งหมดแล้วแน่เลย เหอะ ไปนั่งเล่นดีกว่าไอ้น้ำตาบ้าๆนี่ก็ไหลทำไมนักเนี่ย ฉันปาดน้ำตาลวกๆแล้วเดินออกมานั่งที่ห้องเล็กๆที่พวกเราแบ่งเอาไว้เลี้ยงสัตว์มีแล้วเปอร์เซียของยัยซีต้าแล้วก็หมาพันธ์ชิวาวาของ....ฉันที่เขาซื้อมาให้ฉันตัดสินใจแล้วหยิบลังกระดาษไม่รู้ทำไมฉันถึงบ้าขนาดนี้แต่ฉันไม่อยยากเห็นทุกสิ่งเกี่ยวกับเขาฉันจะเอามันไปทิ้ง
ซีต้า:นี่แกจะเอาไอ้ปีโป้ไปไหนเนี่ย
แจมมี่:ทิ้ง
ซีต้า:เฮ้ย!!!ยัยเพื่อนบ้า หมาไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วยน๊ะแกใจร้ายไปเปล่า
แจมมี่:ฉันไม่อยากเห็นอะไรก็ตามที่เป็นของเขา
ซีต้า:งั้นแกก็ทิ้งสิทิ้งหมาที่ไม่รู้เรื่องตัวนี้ไปเลย!
แจมมี่:ขอโทษซีต้าฉันบ้าเอง  ขอโทษน๊ะโดโมะเดี๋ยวแม่พาไปนอนเล่น
ฉันร้องไห้อีกแล้วน้ำตามันไหลออกมา  ทำไมฉันต้องทำร้ายสิ่งที่ไม่รู้เรื่อง ฉันปาดน้ำตาเสร็จก็อุ้มโดโมะขึ้นมา
ซีต้า:ฉันกับโดโมะไม่โกรธหรอก  เดี๋ยวฉันไปนั่งดีไซนด์เสื้อส่งอาจารย์ก่อน แกไปด้วยป่ะ
แจมมี่:ไม่ล่ะฉันจะพาโดโมะไปนอนเล่นเป็นการถ่ายโทษ
******************************
มีต่อตอนที่ 2 อีกน๊ะค่ะ