อาการต่างๆของผู้หญิง

กิ๊กแต่งเป็นเหมือนเรื่องสั้นเล็กๆรับรองอ่านแล้วได้อารมณ์ค่ะอาจไม่สนุกเท่าไหร่เพราะหนูอายุ13แต่เล่าความรักคนอายุ19 ยังไงก็เข้าใจนิดนึงน๊ะค่ะผู้อ่านที่น่ารักกกกกก

ตัวละคร(ตอนที่1-3)

แจมมี่  สาวสวยที่เคยสดใสแต่รอยยิ้มหายไปเพราะอกหัก

ออสตัน แฟน(เก่า)ของเจลลี่ลูกผู้ดีผู้เจ้าชู้

ซีต้า เพื่อนผู้คอยช่วยเหลือเจลลี่

วีนัส ลูกสาวของพี่สาวออสตัน

โดโมะ สุนัขที่ออสตันซื้อให้เจลลี่

วันที่14กุมภาพันธ์ที่หมาวิทยาลัยABR(สถานที่สมมุติ)มหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศไทยเเจมมี่สาวสวยหน้าใสผมตรงสีน้ำตาลอ่อน ผู้ร่าเริง ดาวคณะสถาปัตยกรรมนั่งรอออสตันแฟนหนุ่มสุดหล่อ เดือนคณะวิศวะฯอยู่ที่ศาลาเล็กๆริมบ่อน้ำของมหาวิทยาลัย "เมื่อไหร่จะมาเนี่ย" เธอบ่นขึ้นเบาๆแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ในศาลามองไปฝั่งตรงข้ามบ่อน้ำซึ่งเป็นถนนเห็นรถสปอร์ตสีขาวที่ป้ายทะเบียนคุ้นตาเธอดีเพราะนี่คือรถของ ออสตัน เเฟนของเธอแต่...เบาะข้างคนขับกลับมีผู้หญิงผมดำสนิทลอนยาวถึงกลางหลัง หน้าตาหมวยถ้าจำไม่ผิดนี่คือ พิงค์ ดาวคณะแพทย์ เธอคิดในแง่ดีว่าพวกเค้าคือเพื่อนกัน แต่ มันขัดแย้งกับนิสัยแฟนของเธอที่เป็นคนเจ้าชู้   เธอตัดสินใจวิ่งตามรถคันนั้นแต่เหมือนรถจะขับเร็วมากเธอจึงโบกแท็กซี่ตามไปพบเขากับผู้หญิงคนนั้นเดินซื้อเสื้อผ้าอยู่ด้วยกัน   นี่เวลาที่ผ่านมาทั้งหมด 6 เดือนที่เราคบกันเคยมีความหมายกับเค้าบ้างมั๊ย เธอกดโทรศัพท์บีบีสีชมพูชานมเย็นไปที่เบอร์เขาแล้วกดโทรออก

(ฮัลโหลว่าไงค่ะ...แจมมี่) เสียงเข้มๆของปลายสายดังมา

"ออสอยู่ไหน" เธอกระพริบตาถี่เพื่อไม่ให้น้ำตาไหล

(ออสอยู่ห้างมีไรป่าวเนี่ย) ออสตินตอบตามความจริงแจมมี่ถึงกับงง

"ทำอะไรอยู่หรอ" 

(เซอร์ไพร์ส...ไม่บอกหรอก) เขาตอบอย่างร่าเริงตั้งแต่ประโยคแรกถึงสุดท้าย

"แล้วอยู่กับใคร"

(กับเพื่อนแจมถามทำไมหรอ)

"วันนี้วันอะไร"

(วันครบรอบที่เค้าคบกันครบ 6 ปีไงออสจำได้หรอกน่าแต่ขอไปช้าหน่อยน๊ะ)

เธอตัดสายทิ้งแล้วคิดในใจว่า 'ที่จะมาช้าเพราะต้องอยู่กับผู้หญิงคนนี้ล่ะสิ'

เธอยิ้มเยาะตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาสองคนนั้น

"ขอบใจน๊ะออสตันที่ยังจำวันครบรอบได้ ส่วนเธอหน้าตาก็ดีเป็นถึงดาวคณะหาแฟนเองไม่ได้หรอถึงต้องมายุ่งกับแฟนฉันอ่ะ"

เธอพูดจบก็ฟาดฝ่ามือลงที่แก้มขาวๆของพิงค์อย่างห้ามไม่อยู่จนเธอล้มไป 

"ทำไมแจมทำอย่างนี้ล่ะ" ออสตินพูดจบก็เดินไปพยุงพิงค์ลุกขึ้น "เจ็บมั๊ยพิงค์"

 "นิดหน่อย" พิงค์ตอบ

"แต่ฉันเจ็บ...เจ็บมาก"เธอพูดแล้ววิ่งออกมาหลบร้องไห้อยู่หน้าป้ายรถสองแถวหน้าห้างแล้วกดโทรศัพท์หาซีต้าเพื่อนสนิทของเธอ

(ฮัลโหล แกอยู่ไหนเนี่ยเดี๋ยวเค้าไปรับกลับหอพักด้วยกัน)

"เค้า ฮึก อยู่ที่ห้างหน้ามหาลัย" แจมมี่พูดพร้อมสะอื้น

(แกเป็นไรอ่ะ เดี๋ยวเค้ารีบไปรับเดี๋ยวนี้เลย)

แล้วสายก็ตัดไป  จากนั้นไม่ถึง3นาทีมินิคูเปอร์สีแดงตามนิสัยวีนๆเจ้าอารมณ์ของเจ้าของรถ  แจมมี่รีบวิ่งขึ้นรถแล้วโผเข้ากอดซีต้าที่ยังอึ้งๆเพราะยังไม่ทันตั้งตัว

ซีต้า:นี่แกเค้าหายใจไม่ออกแล้ว

แจมมี่: ฮือๆ ซีต้าออสตินทิ้งฉัน เค้าทิ้งฉันแล้ว

ซีต้า:จริงอ่ะ

แจมมี่:อือ ฮือๆๆ

ซีต้า:แต่ตั้งแต่ออสเป็นแฟนแกฉันยังไม่เห็นเขาเจ้าชู้เลยน๊ะเว้ย

แจมมี่:แต่ตอนนี้ออสตันมีคนอื่นแล้ว

ซีต้า:ชั่งหัวมันเถอะ ปะปะ เดี๋ยวเรากลับกันดีกว่า

แจมมี่ writer:

พอกลับมาถึงหอพักฉันก็ตัดสินใจปิดโทรศัพท์แล้วชวนซีต้าเก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับออสตันเอาไปไว้ในห้องเก็บของจนหมด

ซีต้า:แกปิดโทรศัพท์นี่กะจะตัดขาดโลกภายนอกเลยว่างั้น

แจมมี่:เปล่าฉันก็แค่...อยากขอเวลาทำใจ

ซีต้า:แล้วพ่อกับแม่แกล่ะ

แจมมี่:ฉันบอกพวกท่านแล้วว่าช่วงนี้ฉันจะปิดเครื่องประมาณเดือนนึง

ซีต้า:ตามใจแก

พอเราเก็บของเสร็จฉันก็เดินเข้าไปเก็บในห้องเก็บของพอวางลงก็เห็นแผ่นปาเป้าที่ออสตันให้ในวันเกิดปีก่อน พอคิดน้ำตาก็ไหลพร้อมกับที่สมองนึกถึงเรื่องเก่าๆเหมือนภาพฉายซ้ำ

ที่ร้านไอติมเจ๊มิลค์ในมหาวิทยาลัย

แจมมี่:อสสตันจำได้มั๊ยครับวันนี้วันอะไร

ออสตัน:ทำไมแจมรับอ่ะไม่เอาไม่เอา

แจมมี่:ทีออสยังพูดค่ะกับแจมเลย

ออสตัน:ก็ผู้ชายพูดมันก็น่ารัก

แจมมี่:งั้นผู้หญิงพูดก็น่ารักเหมือนกันแหละ

ออสตัน:โอเคๆไม่เถียงก็ได้ เชอะ

แจมมี่:งอนแจมหรอ ฮิฮิ

ฉันพูดแล้วเอาไอติมรสบูลเบอร์รี่แล้วอร่อยป้ายแก้มเนียนๆของออสตัน

ออสตัน:โห!แจมเล่นเลอะเทอะอ่ะ

แจมมี่:ออสตินเลอะแจมไม่ได้เลอะนี่นา :P

ออสตัน:พูดงี้แสดงว่าอยากเลอะล่ะสิ

ออสตินพูดแล้วป้ายไอติมรสช็อคโกแลตใส่แก้มฉันฉันจึงเอานิ้วป้ายออกแล้วอมเข้าปาก

ออสตัน:ยังจะกินอีกเนอะ 555

แจมมี่:แล้วรู้ยังเนี่ยวันนี้วันอะไร

ออสตัน:วันงดสูบบุหรี่โลกใช่มั๊ยอ่ะ

แจมมี่:โหย!ออสตันอ่ะ

ฉันพูดแล้วลุกจากเก้าอี้ออสตันก็คว้ามือไว้

ออสตัน:โถ่!แจมออสตันล้อเล่นหรอน๊ะวันนี้วันเกิดแจมจำได้อยู่แล้ว

แจมมี่:ดีมาก

ฉันพูดแล้วนั่งลง

แจมมี่:ไม่ได้ทวงน๊ะ แล้วของขวัญอ่ะล

ออสตัน:นี่ไง

เขาพูดจบก็ยื่นที่ปาเป้าที่เป็นรูปหน้าเขาอันนี้ให้ฉัน

ออสตัน:โกรธออสเมื่อไหร่ปาใส่เต็มที่

แจมมี่:นี่ออสอุตส่าห์สั่งทำซะสวยปาได้ไงเสียดายของอย่างงี้ต้องตั้งโชว์

พอ พอ พอ แล้วนี่ฉันจะไปนึกถึงผู้ชายแย่ๆอย่างเขาทำไมเนี่ยฉันขยี้หัวด้วยความโกรธจนยุ่งหมดแล้วแน่เลย เหอะ ไปนั่งเล่นดีกว่าไอ้น้ำตาบ้าๆนี่ก็ไหลทำไมนักเนี่ย ฉันปาดน้ำตาลวกๆแล้วเดินออกมานั่งที่ห้องเล็กๆที่พวกเราแบ่งเอาไว้เลี้ยงสัตว์มีแล้วเปอร์เซียของยัยซีต้าแล้วก็หมาพันธ์ชิวาวาของ....ฉันที่เขาซื้อมาให้ฉันตัดสินใจแล้วหยิบลังกระดาษไม่รู้ทำไมฉันถึงบ้าขนาดนี้แต่ฉันไม่อยยากเห็นทุกสิ่งเกี่ยวกับเขาฉันจะเอามันไปทิ้ง

ซีต้า:นี่แกจะเอาไอ้ปีโป้ไปไหนเนี่ย

แจมมี่:ทิ้ง

ซีต้า:เฮ้ย!!!ยัยเพื่อนบ้า หมาไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วยน๊ะแกใจร้ายไปเปล่า

แจมมี่:ฉันไม่อยากเห็นอะไรก็ตามที่เป็นของเขา

ซีต้า:งั้นแกก็ทิ้งสิทิ้งหมาที่ไม่รู้เรื่องตัวนี้ไปเลย!

แจมมี่:ขอโทษซีต้าฉันบ้าเอง  ขอโทษน๊ะโดโมะเดี๋ยวแม่พาไปนอนเล่น

ฉันร้องไห้อีกแล้วน้ำตามันไหลออกมา  ทำไมฉันต้องทำร้ายสิ่งที่ไม่รู้เรื่อง ฉันปาดน้ำตาเสร็จก็อุ้มโดโมะขึ้นมา

ซีต้า:ฉันกับโดโมะไม่โกรธหรอก  เดี๋ยวฉันไปนั่งดีไซนด์เสื้อส่งอาจารย์ก่อน แกไปด้วยป่ะ

แจมมี่:ไม่ล่ะฉันจะพาโดโมะไปนอนเล่นเป็นการถ่ายโทษ

******************************

มีต่อตอนที่ 2 อีกน๊ะค่ะ