รักเเท้ที่สั่นๆ

วันต่อมามิ้นบอกกับเพื่อนๆ เพื่อนๆของมิ้นก็ดีใจกันใหญ่ 

เเต่มิ้นไม่ค่อยเเน่ใจ ว่าโอมชอบจริงๆหรือเปล่า เพราะมิ้นคิดว่าท่าชอบกันจริงๆทำไมถึงไม่ขอเราเป็นเเฟนสักที

เพื่อนๆบอกกับมิ้นว่าสงใส่คงจะอายละมั้ง หรอว่าไม่กล้า  มิ้นก็เก็บเอาไปคิด ท่าไม่กล้าเเล้วมันจะบอกชอบทำไม

กล้าบอกชอบเเค่ขอเป็นเเฟนทำไมถึงไม่กล้า........ ในเมื่อมิ้นก็บอกชอบไปแล้ว

เเล้วหลังเลิกเรียนมิ้นกับเพื่อนๆไปบ้านโอม วันนั้นเป็นวันเเรกเลยที่เจอกันเเต่ไม่ได้พูดกันสักคำ

มิ้นได้เเต่นั่งดู โอมก็เล่นกับเพื่อนๆ มิ้นก็ได้เเต่นั่งดูไม่กล้าที่จะคุย ไม่กล้าที่จะเข้าไปหา

ส่วนโอมก็เหมื่อนกัน เเล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลากลับ มิ้นก็กลับเเบบไม่มีอะไรเกิดขึ่น.............................

เเล้ววันนั้นก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกับโอมมาประมาร6เดือนเต็ม มิ้นก็ค่อยๆที่จะลืมโอมไปได้นิดๆๆ เเต่ก็ยังเหลื่อครวมรู้สึกนี้อยู่

เวลาก่อผ่านไป  จนมิ้นรู้สึกว่าความสัมพันธุ์ของมิ้นกับโอมคงไปไม่ลอดเเล้วคงมาถึงเเค่นี้..........................

เเล้วมิ้นต่องหาไครมาประครองคราวรักให้สมบูนร์สักที มิ้นก็ดูๆๆ เเล้วบอกกับหัวใจของตัวเองว่าเราชอบคนนี้

คนคนนี้คือเพื่อนข้างๆห้อง คนนี้เป็นคนหล่อที่สุดของโรงเรียน ตอนนี้มิ้นไม่รู้ว่าชอบไครกันเเน่...............

คนข้างห้องชื่อทรีน หนุมหล่อ เท่ เเล้วสาวๆพากันหลงรักคนนี้กันหมด

มิ้นก็ได้เเต่มองดูทรีนไปเรื่อยๆๆ  ไม่ค่อยสนิดกับทรีนเท่าไร     เวลาก็ผ่านไปเรื่อนๆๆๆ

จนถึงวันวาเลนไทน์ วันนี้มิ้นก็เตรียม ของขวันมาให้ทรีมเเต่ก็ไม่กล้าอีก เเล้วก็กินเองสะงั่น

เเต่มิ้นก็คิดถึงโอมขึ้น อยากให้ของขวันจัง เเต่ก็เลยวันวาเลนไทน์เเล้ว ก็ยังไม่เจอกับโอมอีก

ต่อค่ะ ๔นะค่ะ