ช่วงเวลาที่หายไป

         " กูยังรออยู่ที่เดิมนะ  แล้ววันหนึ่งกลับมาหากูนะ กูคึดถึงมึงมาก ที่นี้ไม่มีเพื่อนเลย กลับมาหากูนะ "
    ภาพหญิงสาวในชุดนักเรียน ม.ปลาย  นั้งอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ พร้อมคำพูดคำนั้น ใบหน้าที่ดูเศร้าหมอง ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา ทำให้ผมสะดุ่งตื่นขึ้นมาทันที  มันเป็นความฝัน เป็นฝันที่ทำให้ผมไม่อยากที่จะตื่นขึ้นมาอีกเลย ผมอยากที่จะนอนหลับตาไปชั่วนิรันดร์ นานเท่าไรแล้วที่ผมลบภาพของเธอออกไปจากชีวิตของผม นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมฝันถึงเธอและได้เห็นใบหน้าของเธออีกครั้ง ผมเริ่มค่อยๆนึกย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ผมและเธอยังคงอยู่ด้วยกันและได้ใช้ชีวิตร่วมกันมันเป็นช่วงเวลาที่ตัวผมมีความสุขมาก
   ผมตัดสินใจเดินทางกลับมาที่บ้านเกิดของผมหลังจากหนีมันไปใช้ชีวิตสุขสบายในเมืองกรุงตั้งแต่เรียนจบ ม.ปลาย
  รถโดยสารจอดที่หน้าซอยเข้าหมู่บ้าน ผมเฝ้าคิดมาตลอดทางว่าที่หมู่บ้านจะเปลี่ยนไปสักแค่ไหนหลังจากที่ผมจากมา เมื่อลงจากรถผมก็ต้องตกใจเมื่อทุกอย่างที่นี้ยังคงไม่เปลื่ยนแปลงไปจากวันที่ผมจากไป ผมจ้องมองไปที่ศาลาข้างทางหน้าหมู่บ้าน แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อมองเห็นคนที่มายืนรอรับผมที่ศาลา เธอจ้องมองมายังผมด้วยรอยยิ้ม แล้วเธอก็วิ่งเข้ามากอดผม ผมยังคงอึ่งกับถาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าของผมตอนนี้จนทำให้ผมเหมือนถูกสะกดให้ไม่สามารถขยับตัวได้  แล้วผมก็ค่อยๆเรียกสติกลับมาอีกครั้ง เธอจ้องมองมายังดวงตาของผม 
" ทำไม พึ่งกลับมารู้ไหมว่ากูรอมานานแค่ไหน "   
ผมไม่มีคำตอบให้เธอไม่มีแม้แต่คำแก้ตัวใดๆ มีเพียงคำถามมากมายที่ยังคงวนเวียงอยู่ในหัวของผม แต่ผมก็ไม่กล้าเอ๋ยถามเธอ
  เธอพาผมมาที่โรงเรียนที่ที่ผมและเธอเคยเรียนอยู่ที่นี้ด้วยกันในสมัยที่ผมและเธออยู่ชั้น ม.ปลาย เราเดินเล่นจนมาถึงหลังโรงเรียนในห้องเก็บของที่ที่ซึ่งครั้งหนึ่งที่นี้เคยเป็นที่ของผมและเธอเรามักจะมานั้งเล่นกันในห้องเก็บของนี้เป็นประจำเมื่อไม่มีชั่วโมงเรียน แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องเก็บของ แล้วหันมาบอกผม
" กูอยู่ที่นี้แหละ กูรอมึงอยู่ในนี้ แหละ มาอยู่กะกูนะ "
  สมองผมนึกย้อนกลับไปอดีดทันที  ภาพผู้คนทั้งครูทั้งนักเรียนร้องลั่นไปทั่ว เมื่อเปิดประตูห้องเก็บของเข้ามาเจอศพนักเรียนหญิงผูกคอตายในห้อง ใช่เธอคือจิลเพื่อนของผม ผู้ที่เป็นเหมือนเงาของผม ผมจำมันได้ดี วันนั้นผมเกือบที่จะฆ่าตัวตายตามเธอไปด้วยซ้ำ หลังจากที่ผมพยามอยู่หลายครั้งพ่อแม่ของผมก็จับผมส่งไปบำบัดที่กรุงเทพ เมื่อผมหายดีแล้วท่านก็ไม่ยอมให้ผมกลับมาที่บ้านนี้อีก
  ผมเดินเข้าไปในห้องเก็บของพร้อมกับเธอ ผมหันไปบอกเธอว่า ผมจะอยู่กับเธอที่นี้ ผมจะไม่ยอมให้สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความฝันอีกต่อไป
             " แม่ครับพ่อครับผมได้กลับมาอยู่ในที่ของผมแล้วครับ"
 
  หลังจากที่ไม่มีใครเห็นเขาออกมาจากห้องเช่าเป็นเวลาหลายวัน จึงมีคนเปิดประตูเข้ามาดูในห้อง  ภาพชายหนุ่มนอนตายอยู่บนเตียงอย่างสงบ สร้างความตกใจกับผู้พบเจอเป็นอย่างมาก !