วันที่ผ่านมาแต่จะไม่มีวันหายไป..2

   หลังจากที่ทุกคนออกจากบ้านกันหมดชายแก่ก็เดินมาที่ประตูหน้าบ้านอีกครั้ง เขามองลอดผ่านประตูกระจกเข้าไปในบ้าน จ้องมองไปที่กรอบรูปอันเล็กที่ติดอยู่ผนังของบ้าน มันเป็นภาพเด็กน้อยตัวเล็กยิ้มร่าเริงอย่างมีความสุข เขาจ้องมองอยู่นานแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขในใจนึกย้อนไปถึงอดีดที่ผ่านของเจ้าของภาพ

   เด็กคนนี้ทั้งฉลาดทั้งน่ารักจนทำให้คนรอบข้างทุกคนต่างหลงรัก เขาจ้องมองดูเด็กตัวน้อยวิ่งเล่นไปมารอบตัวเขาอย่างมีความสุข

   เด็กตัวน้อยเริ่มหัดเดิน เรียนรู้สิ่งรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กๆ 

   หลังจากที่ชายแก่จ้องมองถาพนั้นไปเลื่อยๆน้ำตาของเขาก็เริ่มไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ภาพใบนั้นเป็นเหมือนสิ่งเดียวที่ทำให้เขายิ้มได้แต่มันก็ทำให้เขาเสียน้ำตาได้เช่นกัน