วันที่ผ่านมาแต่จะไม่มีวันหายไป..2
1) .1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ทุกคนออกจากบ้านกันหมดชายแก่ก็เดินมาที่ประตูหน้าบ้านอีกครั้ง เขามองลอดผ่านประตูกระจกเข้าไปในบ้าน จ้องมองไปที่กรอบรูปอันเล็กที่ติดอยู่ผนังของบ้าน มันเป็นภาพเด็กน้อยตัวเล็กยิ้มร่าเริงอย่างมีความสุข เขาจ้องมองอยู่นานแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขในใจนึกย้อนไปถึงอดีดที่ผ่านของเจ้าของภาพ
เด็กคนนี้ทั้งฉลาดทั้งน่ารักจนทำให้คนรอบข้างทุกคนต่างหลงรัก เขาจ้องมองดูเด็กตัวน้อยวิ่งเล่นไปมารอบตัวเขาอย่างมีความสุข
เด็กตัวน้อยเริ่มหัดเดิน เรียนรู้สิ่งรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กๆ
หลังจากที่ชายแก่จ้องมองถาพนั้นไปเลื่อยๆน้ำตาของเขาก็เริ่มไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ภาพใบนั้นเป็นเหมือนสิ่งเดียวที่ทำให้เขายิ้มได้แต่มันก็ทำให้เขาเสียน้ำตาได้เช่นกัน
เสียงรถวิ่งเข้ามาในบ้านช่วงเย็นทำให้ชายแก่ต้องรีบลุกออกมาจากห้องเก็บฟืนหลังบ้านแต่เขาก็ต้องผิดหวังเมื่อรถที่เข้ามาไม่ใช่รถของเจ้าของบ้าน รถคันหรูราคาแพงขับเข้ามาจอดหน้าบ้านทุกคนในรถต่างมองมาที่ชายแ่ก่ เมื่อคนขับมองเห็นชายแก่คนนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันทีเขารีบยกมือไหว้ด้วยความเคารพทันทีพร้อมหันบอกให้ทุกคนยกมือไหว้ แต่ทุกคนต่างนิ่งก่อนจะจำใจต้องยกมือไหว้พอเป็นวิธี
( ยังไม่จบนะคับ พอดีเขียนไปเขียนมาชักจะยาวขึ้นเลื่อยๆ)
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ