วันที่ผ่านมาแต่จะไม่มีวันหายไป..2

-

เขียนโดย koko

วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.08 น.

  1 ตอน
  6 วิจารณ์
  4,234 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) .1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

   หลังจากที่ทุกคนออกจากบ้านกันหมดชายแก่ก็เดินมาที่ประตูหน้าบ้านอีกครั้ง เขามองลอดผ่านประตูกระจกเข้าไปในบ้าน จ้องมองไปที่กรอบรูปอันเล็กที่ติดอยู่ผนังของบ้าน มันเป็นภาพเด็กน้อยตัวเล็กยิ้มร่าเริงอย่างมีความสุข เขาจ้องมองอยู่นานแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุขในใจนึกย้อนไปถึงอดีดที่ผ่านของเจ้าของภาพ

   เด็กคนนี้ทั้งฉลาดทั้งน่ารักจนทำให้คนรอบข้างทุกคนต่างหลงรัก เขาจ้องมองดูเด็กตัวน้อยวิ่งเล่นไปมารอบตัวเขาอย่างมีความสุข

   เด็กตัวน้อยเริ่มหัดเดิน เรียนรู้สิ่งรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กๆ 

 

   หลังจากที่ชายแก่จ้องมองถาพนั้นไปเลื่อยๆน้ำตาของเขาก็เริ่มไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ ภาพใบนั้นเป็นเหมือนสิ่งเดียวที่ทำให้เขายิ้มได้แต่มันก็ทำให้เขาเสียน้ำตาได้เช่นกัน

  

    เสียงรถวิ่งเข้ามาในบ้านช่วงเย็นทำให้ชายแก่ต้องรีบลุกออกมาจากห้องเก็บฟืนหลังบ้านแต่เขาก็ต้องผิดหวังเมื่อรถที่เข้ามาไม่ใช่รถของเจ้าของบ้าน รถคันหรูราคาแพงขับเข้ามาจอดหน้าบ้านทุกคนในรถต่างมองมาที่ชายแ่ก่ เมื่อคนขับมองเห็นชายแก่คนนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันทีเขารีบยกมือไหว้ด้วยความเคารพทันทีพร้อมหันบอกให้ทุกคนยกมือไหว้ แต่ทุกคนต่างนิ่งก่อนจะจำใจต้องยกมือไหว้พอเป็นวิธี



  ( ยังไม่จบนะคับ   พอดีเขียนไปเขียนมาชักจะยาวขึ้นเลื่อยๆ)
   

   

 

 

 

 


 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา