ทุกข์ในสุขวันสิ้นปี

          พูดถึงความสุข   เมื่อใครได้ยินคำนี้คงอยากที่จะสัมผัสอารมณ์อันอบอุ่นให้ยาวนานแสนนานซึ่งแตกต่างโดยสิ้นเชิงกับความทุกข์ที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกอึดอัดใจและเจ็บแปล๊บทุกครั้งเมื่อหวนนึกถึงความโศกเศร้าที่ตนเองเคยประสบพบเจอ

        ในวันที่ทุกคนกำลังเฉลิมฉลองในงานส่งท้ายปีใหม่นั้น    ความรู้สึกดีคงจะมีกันอยู่ท่วมท้น  แต่อีกมุมหนึ่ง เจ้านกน้อยตัวสีดำดูท่าไม่ได้มีอารมณ์ความรู้สึกยินดี มันกำลังหุบปีกแนบข้างลำตัวนอนสงบนิ่งอยู่เบื้องล่างข้างสถานีรถไฟฟ้า

         เสียงดนตรีได้ขับกล่อมให้ผู้คนรู้สึกอินตามกับบรรยากาศที่เคล้ากับแสง  สี   เสียง โดยสถานที่นี้ถูกจัดขึ้นเพื่อเป็นสีสันแห่งการนับถอยหลังเริ่มต้นวันปีใหม่ ผู้คนจำนวนมากมีการแสดงออกถึงความรู้สึกมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด บ้างหัวเราะพลางใช้มือกอดคอเพื่อนข้างๆ บ้างถ่ายรูปสลับสับเปลี่ยนจุดยืนกันอย่างวุ่นวาย  เสื้อผ้าที่สวมใส่ดูสวยงามเข้ากันอย่างลงตัว เครื่องสำอางในกระเป๋าถูกหยิบขึ้นมาแต่งโฉมบนใบหน้าของพวกเขาไม่หยุดหย่อน

         เหล่านี้คือการมีส่วนร่วมที่ทุกคนได้ใช้เวลาสนุกครื้นเครงไปด้วยกัน   เสียงพิธีกรแว่วเข้ามาว่าใกล้ถึงช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอย   อีกมุมหนึ่งพื้นที่ที่ไกลออกไปไม่มากนัก มีนกน้อยสีดำกำลังนอนเก็บปีกแนบชิดไว้ข้างลำตัวโดยมีท้องฟ้าสีดำทะมึนแผ่ปกคลุมและโอบล้อมไปด้วยงานบันเทิงใจ มันหายใจอ่อนโรย  ปีกสีดำเงาของมันขยับช้าๆตามเสียงหายใจ    ผู้คนเดินผ่านไปมาไม่มีทีท่าจะเหลียวหางตามามองแต่อย่างใด   ถ้าพวกเขาหันมาสนใจมันบ้างคงจะรู้ได้ทันทีว่ามันใกล้จะตายแล้ว   ความสุขไม่ได้มีอยู่ในตัวของมันเลย   หากมันบินได้ในตอนนี้  มันคงบินอยู่เบื้องบนท้องฟ้าร่วมแสดงความยินดีปรีดากับการนับถอยหลังต้อนรับปีกระต่าย 

          นกน้อยสีดำขยับปีกข้างขวาระริกไปมาและหยุดลง  จังหวะการหายใจของมันสั้นลงเรื่อยๆเมื่อสังเกตจากปีกทั้งสองข้าง    ดวงตารีเล็กของมันปิดสนิทไม่มีทีท่าจะลืมขึ้นมามองดูคนบนโลกที่กำลังสังสรรค์   ผู้คนกลุ่่มหนึ่งเดินผ่านพบนกน้อยตัวนั้นพลางชี้นิ้วให้เพื่อนดูแล้วเดินจากหายไปในงาน   เสียงต่างๆทั้งหลายดังขึ้นกระหึ่มกลบเสียงเรียกร้องความเวทนาจากสิ่งมีชีวิตที่มีปีก  นกน้อยสีดำยังคงนอนแน่นิ่ง   ความทุกข์ทรมานกำลังกัดกินหัวใจดวงน้อยๆ


         ผู้คนที่เดินผ่านมาเห็นมัน   คงไม่มีใครที่อยากจะสละเวลาส่วนตัวยื่นมือเข้าช่วยเหลือหรือพูดคุยกับมันในวาระสุดท้าย   เขาทำได้เพียงแต่เหลียวมองแสดงทีท่ารังเกียจเสมือนขยะเปียกที่เจ่อนองอยู่ตามท้องถนน   พวกเขาทุกคนรีบที่จะไปร่วมสนุกกับงานวันปีใหม่   ที่ที่มีความสนุกหรรษามีกิจกรรมบรรเทิงอารมณ์   ใครจะรู้บ้างไหมว่ามีสิ่งมีชีวิตเล็กๆตัวหนึ่งกำลังโอดครวญทุกข์ทรมาน

          แสงไฟระยิบระยับส่องแสงกระทบร่างนกน้อยอาบไล้จนถึงเปลือกตาทั้งสอง    เสียงเฮดังลั่นขึ้น    ประกายไฟเบื้องบนพุ่งขึ้นสู่บนท้องฟ้าเป็นเส้นแสงยาวตรงเสียงดังปั๊งแตกฉานออกเป็นรัสมีสวยงามตระการตา   นกน้อยกระหยับปีกด้วยความตกใจ   พลุหลากหลายสียังคงพุดขึ้นอย่างต่อเนื่อง    แสงของพลุปกคลุมไปทั่วแผ่นฟ้ารามสะท้อนมายังร่างสีดำของสิ่งมีชีวิตที่บัดนี้บินไม่ได้อีกแล้ว    ลมหายใจของมันช้าลงเรื่อยๆจนกระทั่งปีกของมันหยุดขยับ    ร่างของมันนอนแน่นิ่ง   มันตายแล้ว  ตายบนความรู้สึกของความสุขผู้คนในงาน   แสงพลุแตกฉานเป็นเส้นสายรัสมีหยดย้อยปกคลุมซากก้อนดำๆที่แต่ก้อนโผบินได้อย่าง้ป็นอิสระ

         ในระหว่างที่ผู้คนกำลังมีความสุขท่วมท้น  อีกมุมหนึ่งยังมีผู้คนและสัตย์มีชีวิตจมดิ่งอยู่ในห้วงของความทุกข์     ในวันสิ้นปีนี้กลับกลายเป็นวันสิ้นใจของใครบางคน...