แสงนำพา

          โลกมีทั้งด้านมืดและสว่าง  มีทั้งกลางวันกลางคืน   แสงเป็นสิ่งที่ให้กำเนิดความจริงทั้งสอง   แม้บางครั้งอาจมีแค่ด้านเดียวในความรู้สึกของตน แต่ถึงอย่างไรมันต้องกลับมาบรรจบพบกัน      
        หัวใจเป็นสิ่งที่เรียกร้องความต้องการไม่หยุดหย่อน   ความจริงทั้งหมดแสดงออกได้ทางแววตา    ความปรารถนาดีและเลวทุกคนจำเป็นต้องมีด้วยกันทั้งนั้น  อย่ากลัวที่จะยอมรับความผิด   คิดก่อนทำเป็นสิ่งที่ดีแต่ถ้าคิดก่อนทำแล้วทางเลือกแห่งนั้นไม่ถูกต้องตามความต้องการของผู้อื่นคงไม่เป็นไร    แค่ลองกล่าวคำขอโทษแสดงตัวเพื่อระลึกความผิดที่ไม่เป็นตามหัวใจเรียกร้องของผู้นั้นด้วยความตั้งใจจริง  ครั้นเมื่อเรายิ่งหลบหนีความผิดมากเท่าไหร่สิ่งนั้นมันยิ่งขดตัวการปลูกสร้างด้านจิตมืดไว้ภายใน    ความเรียกร้องยุติธรรมยังคงผุดขึ้นมาไม่มีการละเว้นปลอบประโลม หัวใจของเราเองนั้นคือสิ่งที่ซ่อนไว้ไม่มิด   ปกปิดไม่ได้   ความกระวนกระวายใจสร้างความร้าวฉาวทางด้านมืดให้ทุกข์หนัก   สำนึกดีสามารถเกิดขึ้นได้เสมอแม้กระทั่งสำนึกดีไม่เคยได้บังเกิด    แสงสว่างจะมีขึ้นไม่ได้หากไม่เคยมีแสงมืดปรากฎขึ้น  สองสิ่งนี้จะอยู่ควบคู่กันไปตลอดกาล   ความมืดมีการละเว้นทางช่วงเวลาเพื่อให้ความสว่างเกิดขึ้นได้ในช่วงใหม่    แสงแดดจึงคอยช่วยเหลือให้โลกนี้ดูไม่มืด   แม้กระทั่งแสงจันทร์ก็ยังช่วยให้ความสว่างเกิดขึ้น    ถึงแม้ว่ามันจะขับออกได้เพียงน้อยนิด แต่พระอาทิตย์ก็ยังคอยช่วยเหลืออยู่ในครั้งต่อไป              
        การสำนึกผิดไม่ใช่สิ่งน่ากลัวใดๆ ทุกคนมีโอกาศทำผิดอาจเป็นเพราะขาดการคิดก่อนทำหรืออาจทำก่อนคิดแล้วขาดจิตสำนึกที่ดีนั้น   เราแค่ก้าวเดินข้ามพ้นความมืดออกมา   จากนั้นก็จะพบกับแสงสว่างที่คอยพยุงช่วยเหลือ   ไม่มีใครที่สามารถหลีกหนีความจริงได้ตลอด   หากยังมีคนที่คอยอ้าแขนรองรับพร้อมที่จะให้อภัยอยู่เสมอแม้ไม่ใช่คนรอบข้างแต่อาจมีคนรอบตัวที่ไกลออกไป    ถ้าเราไม่ลืมที่จะมองดูและพร้อมกระทำตาม