ผู้ชนะ

 
   " เฮ้ย วันนี้พ่อมึงไปดูดวงที่ไหนว่ะ ชัย " ประโยคคำถามที่ชัยไม่ต้องการที่จะตอบหรือแม้กระทั่งอยากจะได้ยินมัน ถูกเอ่ยขึ้นกลางวงเหล้า ทุกคนต่างหัวเราะกันสนั่นพร้อมกับหันมาจองมองชัยที่ไม่รู้จะตอบเพื่อนออกไปว่ายังไง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยินคำถามปลนล้อเลียนนี้จากเพื่อนๆ เพราะการที่พ่อของเขาเป็นหมอดูมันช่างน่าอับอายสำหรับเขายิ่งนัก ชัยได้แต่คิดว่าสักวันเขาจะต้องเอาชนะคำถามนี้โดยการทำให้พ่อของเขาเลิกที่จะหลอกลวงคนอื่นด้วยการดูดวงสักที
   
  
     แล้วโอกาสของชัยก็มาถึง 
  ชัยนั่งมองออกไปที่หน้าบ้านเห็นยายแก่คนหนึ่งกำลังค้นถังขยะร่างกายสกปรก ยายคนนั้นเห็นอะไรในถังก็รีบเอาเข้าปากเหมือนกลัวว่าจะมีคนมาแย้งของแกไปกิน ชัยจ้องมองด้วยความสงสารและเวถนาอย่างยิ่ง 
   " ไม่ต้องไปสงสารเขาหรอกลูก เขามีกรรมของเขา " หมอโชคผู้พ่อพูดขึ้น ชัยหันมามองพ่อด้วยท่าทีไม่พอใจกับคำพูดที่ได้ยิน
   " มีกรรม กรรม อะไร พ่อก็พูดอย่างนี้ทุกที พ่อ เลิกเอาความคิดแบบหมอดูมาสอนผมสักทีได้ไหม"  ชัยเริ่มมีอารมณ์โมโหทันทีที่พ่อของเขาอ้างเรื่องของเวรกรรม
   " ก็ยายแก ในชาติก่อน เคยเป็นถึงเจ้าเมืองมีข้าวปลาอาหารมากมายแต่แก่ไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตนมีกินทิ้งกินขว้าง ชาตินี้แกจึงเกิดมาอดอยากอย่างนี้  แต่อีกไม่นานหรอกแกก็จะตาย ตายเพราะเวรกรรมของแกได้ใช้จนหมดแล้ว " 
  หมอโชดพยามอธิบายให้ ชัยผู้เป็นลูกฟังแต่ชัยกลับคิดที่จะเอาชนะผู้เป็นพ่อให้ได้เพื่อพิสูจน์ว่าเรื่องการดูดวงของพ่อเขานั้นเป็นแค่เรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น 
   
    ชัยสร้างห้องขึ้นมาห้องหนึ่ง เขาจัดเตรียมห้องโดยจัดเครื่องอำนวยความสะดวกให้ครบคันไม่ว่าจะเป็น ทีวี ตู้เย็น เตียงนอนอย่างดี และอีกหลายอย่างที่เขาคิดว่าชาตินี้สำหรับยายแก่คนนั้นคงหามาไม่ได้ แต่เขาจะให้ทุกอย่างกับแกเพื่อพิสุจน์ว่าสิ่งที่พ่อของเขาพูดไม่เป็นความจริง   หลังจากที่เขาสืบจนรู้ที่หลับนอนของยายแก่ เขาก็จ้างให้คนไปเอาตัวแกมาขังไว้ในห้องนั้นพร้อมส่งอาหารไปให้แกกินทุกมื้อ พร้อมของว่าง  ชัยมองดูยายแก่ผ่านทางกล้องวงจรปิดที่ติดไว้ในห้อง ด้วยความพอใจ แล้วเขาก็ตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับพ่อของเขา 
  หมอโชคไม่มีท่าทีตกใจในสิ่งที่ลูกของเขาทำแม้แต่น้อย เขาได้แต่พูดว่า
"  มันเป็นเวรเป็นกรรมจิงๆ แม้ว่าข้่าพเจ้าจะพยามช่วยสักเท่าไดท่านก็ต้องรับผลกรรมนั้นอยู่เหมือนเดิม " 
   
  หลังจากที่ชัยเลี้ยงดูยายแก่มาเป็นเวลา 3 เดือน เขาเริ่มสังเกต ว่ายายแก่เริ่มมีอาการเศร้าซึ่ม เบื่ออาหาร และเขาได้พบอีกว่า สิ่งของที่เขาได้หมอบมันให้ยายนั้น แกไม่เคยใช้มันสักอย่าง นอกจากนอนและเดินไปเดินมาในห้องแล้วแก่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย  อาจเป็นเพราะแกไม่เคยมีสิ่งของพวกนั้นหรือแกใช้มันไม่เป็นแกจึงไม่คิดที่จะใช้มัน  ชัยได้แต่คิดในใจ
   
    ได้เวลาเข้าเดือนที่ 4  ยายแก่ ก็ได้ตายจากไป ชัยได้แต่บอกตัวเองว่าเขาทำถูกแล้วเขาได้ให้ทุกอย่างกับแก ให้แกได้กินอิ่มนอนในที่ดีดี แกคงจะตายไปพร้อมกับความสุข 
  " เห็นไหมละพ่อ ผมพิสุจน์ให้ดูแล้วว่า ไม่ใช่เวรกรรมอะไรของพ่อหรอกทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่เงินและมันสมองเท่านั้น" 
                    " เห็นไหมละคับพ่อ ผมเป็นผู้ชนะ "
 
   หมอโชคได้แต่ฟังคำพูดของลูกที่เขาได้ยินมัน  ผู้ชนะ ผู้ชนะ ฯ
 
 
 
   เวลากรรม
   
    ย้อนกลับไปเมื่อ 200 ปี ที่แล้ว มีเจ้าเมืองอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นผู้รำรวยมาก เขาเป็นคนที่มีนิสัยชอบกินทิ้งกินขว้าง     เขาได้ จับออกนกน้อยตัวหนึ่งมาขังไว้ เขาให้ทุกอย่างกับมัน ให้อาหารเช้าเย็นไม่เคยขาด โดยที่เขาไม่รู้เลยว่านกน้อยตัวนั้น มันไม่ต้องการในสิ่งที่เขาพยามจะให้มัน มันอยากจะออกจากกรงขังนี้ ไปใช้ชีวิตในโลกกว้าง และก่อนที่นกตัวนั้นจะสิ้นใจมันได้ สาปแช่งเจ้าเมืองคนนั้นเอาไว้  
 
 " กู จะตามไป จองเวรมึงชาติหน้า กู จะจับมึง มาขังไว้ในกรง ให้มึงได้รับรู้ความรู้สึกของกูในวันนี้ " 
 
 
 ปล. เย้ ชนะแล้ว