ความสุขรอบกาย

8.0

เขียนโดย Canopus

วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2553 เวลา 14.14 น.

  1 ตอนเดียวจบ
  10 วิจารณ์
  7,595 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ความสุขตอนเดียวจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
        อุณหภูมิยามบ่ายร้อนเสียจนขับเหงื่อได้มากพอสมควร  เบื่องบนเป็นพระอาทิตย์พร้อมจะแผดเผาได้ทันทีที่ยืนกลางแจ้งนี้เวลานาน   น้ำหนึ่งขวดเป็นสิ่งปรารถณาสุด ณ ตอนนี้    
      งานนิทรรศการถูกจัดขึ้นที่มหาวิทยาลัยสยาม  ผู้คนต่างสถาบันล้วนถูกโดยสารมาโดยรถมลภาวะเมืองกรุง  พื้นที่คับแคบกลับกลายเป็นคับแคบจนไม่มีพื้นที่ใช้การยิ่งขึ้น  เสียงผู้คนโหวกเหวกเหมือนไม่ใช่ภาษาที่คุ้นเคย  ที่แห่งนี้ถ้อยคำของผู้คนทั้งหลายเคว้งคว้างอยู่ในอากาศจนเกิดการกระทบกันเอง  มันช่างยากนักที่จะจับเนื้อหาได้ถูกต้อง ฉันรุดเดินลอบสังเกตผู้คนสถานะเดียวกัน  นักเรียนทุกคนถูกตีกรอบออกคำสั่งโดยอาจารย์ที่ควบคุมดูแล  ใบหน้าผู้คนล้าแรงอย่างเห็นได้ชัด แววตานั้นฉายใคร่หาพัดลมสักตัวช่วยปลอบใจให้ใจหายแห้งเหือดกับสิ่งที่ถูกกำหนดมาให้ใช้ความอดทนเข้าต่อสู้        
       ผู้คนเดินตามเป็นขบวนรอพบสิ่งที่ถูกจัดขึ้นโดยเหล่านักศึกษาประจำหน้าที่ของตน             ฉันเดินสำรวจงานที่ถูกจัดขึ้นโดยความตั้งใจของผู้คน เบื้องหน้าไม่ไกลเป็นกิจกรรมนิตยสาร seventeen โดยต้องผ่านการลงชื่อแล้วจึงรับนิตยสารติดไม้ติดมือกลับไป ฉันต่อแถวรอคอยจนถึงคิวของตน  ลงชื่อแล้วรับนิตยสารพร้อมขนมโก๋แก่และเข็มกลัดสีชมพูลักษณะกลมๆ ของแถมเล็กๆน้อยๆไม่ได้ดึงดูดความสนใจฉันสักเท่าไหร่ ฉันเปิดอ่านภายในหนังสือนั้นแบบไม่ได้ตั้งใจ ทว่านิตยสารเล่มนี้จะเป็นการโฆษณาเสียส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ทำให้ฉันหลงเสน่ห์เป็นแน่แท้     
      ฉันเดินไปตามซุ้มต่างๆที่จัดไว้เพื่อดูว่ามีกิจกรรมอะไรอีกที่น่าสนใจ แล้วฉันก็สะดุดตรงที่งานกิจกรรมของคณะนิเทศศาสตร์  ที่มีวงดนตรีมาบรรเลงเพลงให้ฟังจนเคลิ้มผ่อนคลายทีเดียวเสียงดนตรีเป็นสิ่งที่ฉันหลงใหลอยากให้มีทุกที่ที่ฉันเดินอยู่  จากความรู้สึกขุ่นหมองกลับแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์พริ้วไหวควานหาหมายสุขจนเจอ  ฉันไม่กล้าเลยที่มีความคิดต่อต้านเสียงเพลงให้หลุดพ้นจากโลกใบนี้       
       ดนตรีบรรเลงตามเวลาที่สั้นลงเรื่อยๆ ทั้งยังเป็นเครื่องช่วยดึงดูดสรรพสิ่งมีชีวิตอันสวยงามถลาบินลอยตัวอยู่บนอากาศ  กระทั่งผีเสื้อยังรู้เลยว่าพื้นที่แห้งนี้น่าอยู่และมีมวลความสุขมากเพียงใดยิ่งกระหยับปีกมากเท่าใดความสุขก็จะแผ่ซ่านรองรับผ่านยังภายในไม่รู้สิ้น        
      ผู้คนรอบข้างล้วนสร้างความสุขให้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเราสร้างมันด้วยตัวเอง เปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ที่พัดผ่านมาบรรจบพบกันพร้อมของฝากอันมีค่าคู่ควร ประดับไว้ในหัวใจแห่งความทรงจำ

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา