ข้างหลังภาพ
เขียนโดย Mawmeaw
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2553 เวลา 17.24 น.
แก้ไขเมื่อ 11 เมษายน พ.ศ. 2562 19.34 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
8) ซานตาครอส
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอน ซานตาครอส
“พ่อครับๆ พ่อว่าคืนนี้ลุงซานตาครอสใจดีจะเอาของขวัญมาแจกให้ผมมั๊ยครับพ่อ”
เด็กชายบอยอายุ 7 ขวบ เอ่ยถามผู้เป็นพ่อในคืนวันคริสต์มาส พร้อมกับชี้มือไปยังถุงเท้าที่ตนได้แขวนไว้ข้างหน้าต่างห้องนอน
สุรชาติยิ้มให้ลูกชายสุดที่รักเพียงคนเดียวของเขา ก่อนตอบว่า
“มาสิลูก ลูกต้องได้รับของขวัญที่ลูกต้องการแน่ๆ คุณลุงซานตาครอสใจดีต้องมาแจกของขวัญให้เด็กๆในคืนวันคริสต์มาสทุกปีอยู่แล้วล่ะลูก ว่าแต่ปีนี้ลูกอยากได้อะไรเป็นพิเศษล่ะ”
เด็กชายนิ่งคิดสักครู่ ก่อนตอบผู้เป็นพ่อด้วยแววตาเป็นประกายอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยมว่า
“ผมอยากได้รถบังคับวิทยุรุ่นใหม่ล่าสุดอย่างที่เพื่อนๆผมเขามีกันครับพ่อ”
สุรชาติพยักหน้าน้อยๆให้ลูกชายเป็นเชิงรับรู้สิ่งที่ลูกชายบอกเขา เขาเอ่ยกับเด็กชายบอยว่า
“อืม เอาล่ะ นอนได้แล้วลูก ดึกแล้ว บอยลูกพ่อเป็นเด็กดี คืนนี้คุณลุงซานตาครอสใจดีต้องเอาของขวัญมาแจกให้ลูกแน่ๆ”
สุรชาติจูบหน้าผากลูกชายเบาๆเป็นเชิงบอกราตรีสวัสดิ์ อย่างที่เขามักจะทำเป็นประจำทุกคืนเมื่อต้องส่งลูกชายเข้านอน
เขาปิดไฟและปิดประตูห้องลูกชายเบาๆ ก่อนจะเดินออกมา สีหน้าและแววตาเขาส่องประกายแห่งความมุ่งมั่นตั้งใจกับบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะทำต่อไป
-------------------------------------------
ริมถนนในตัวเมือง ชายในชุดเสื้อคลุมตัวหนากำลังเดินอย่างเร่งรีบไปตามริมฟุตบาท ในมือเขาเขากอดกระชับบางอย่างที่ใส่ถุงกระดาษใบใหญ่เอาไว้แน่น
ขณะที่เขากำลังก้าวเท้าเพื่อข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้ามนั้นเอง สายตาเขาเหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเคียงคู่กันผ่านหน้าเขาไป
ผู้หญิงคนนั้น…วิภาพร…ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ หล่อนเคยเรียกเขาว่า “ที่รัก” และเรียกลูกชายเขาว่า “ลูกรักของแม่”
เขาหน้าซีดเผือด มือเย็น เหงื่อแตก ทั้งๆที่อากาศตอนนั้นเย็นจัด ขาของเขาแข็งเกร็งแทบจะก้าวไม่ออก ทั้งๆที่กำลังจะไปถึงริมถนนฝั่งตรงข้ามอยู่แล้ว
สุรชาติยกมือขึ้นบังหน้าเอาไว้ เมื่อเขารู้สึกว่าแสงจากวัตถุบางอย่างช่างแสบตาเขาเหลือเกิน และมันก็เหมือนจะสว่างและแสบตามากขึ้นเรื่อยๆเมื่อวัตถุนั้นพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
--------------------------------------------
ภาพข่าวอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งเข้าชนชายผู้หนึ่งเคราะห์ร้ายรายหนึ่งที่กำลังข้ามถนนในตอนดึกเมื่อคืนที่ ผ่านมา ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับในเช้าวันรุ่งขึ้น
หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง พาดหัวข่าว “ชายปริศนาดับอนาถ ฉลองคืนคริสต์มาส” พร้อมๆกับด้านล่างเป็นภาพชายคนหนึ่งที่ถูกคลุมหน้าด้วยผ้าสีขาว ข้างๆตัวเขามีถุงกระดาษใบใหญ่ตกอยู่
ถุงกระดาษใบใหญ่ที่เปื้อนเลือดสีแดงสดของผู้เป็นเจ้าของนั้นมีอะไรบางอย่างโผล่ออกมาให้เห็นเพียงบางส่วน ซึ่งเด็กผู้ชายทุกคนรู้จักมันเป็นอย่างดี “รถบังคับวิทยุรุ่นใหม่ล่าสุด”
---------------------------------------------
เช้าวันนี้ เด็กชายบอยตื่นแต่เช้าเป็นพิเศษ เขารีบพุ่งทะยานไปเปิดดูถุงเท้าที่แขวนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ต้องทำสีหน้าผิดหวังทันที เมื่อพบว่าข้างในของมัน “ว่างเปล่า”
ขณะที่เด็กชายบอยกำลังจะเดินคอตกเพื่อไปรายงานพ่อของเขาถึงเรื่องของขวัญที่คุณลุงซานตาครอสลืมเอามันมาแจกให้เขา เขาก็สะดุดกับวัตถุบางอย่างที่วางอยู่ที่พื้นใกล้หน้าต่างที่เขาแขวนถุงเท้าเอาไว้
มันเป็นกล่องสีฟ้าขนาดใหญ่ เมื่อเขาลองเปิดกล่องนั้นออกดู เขาก็พบ “รถบังคับวิทยุรุ่นใหม่ล่าสุด” ที่เขากำลังอยากได้อยู่พอดี
เด็กชายบอยยิ้มกว้างออกมาได้ในที่สุด ก่อนที่เขาจะรีบคว้ามันขึ้นมากอดไว้และโดยไม่รอช้า เขารีบวิ่งไปที่ห้องของพ่อเขาทันที
“พ่อครับๆ ลุงซานต้าใจดีเอาของขวัญมาแจกให้ผมจริงๆด้วยครับ พ่อมาดูนี่สิครับ เร็วๆเข้าครับพ่อ”
เสียงเคาะประตูหนักๆถี่ๆและรัวเร็วของเด็กชายบอยดังก้องไปทั่วบริเวณบ้านที่มีเพียงแต่ความเงียบเชียบเท่านั้น???
########
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ